Reklama

Felietony

Świat się zmienia, a Bóg wciąż ten sam

Młodzi pośród nowych form wyrazu poszukują najgłębszej istoty wiary.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Żyjemy w czasach kultury pochrześcijańskiej. Coraz częściej dochodzą do mnie sygnały, że mówimy w Kościele językiem, którego młodzi już nie rozumieją, a wciąż nam się wydaje, że powinni oni być tacy sami, jak my byliśmy przed laty. Pewna pobożna siostra zakonna, która od dziesięcioleci przygotowuje dzieci do Pierwszej Komunii św., opowiadała ze smutkiem: „Jak co roku mówiłam do dzieci, że za kilka miesięcy do ich serduszek przyjdzie Jezus. Na to jedna z dziewczynek zadała mi pytanie: A kto to jest ten Pan Jezus? Czy On w ogóle istnieje i będzie chciał wejść do mojego serca? Jak jest duży, to się przecież tam nie zmieści!”... Katecheta, który uczy w liceum, skarżył się, że na pytanie o to, jak jest ryba po grecku, jedna z dziewczyn szybko odpowiedziała: „To taka ryba w warzywach i pomidorach!”. Zaczepiła mnie niedawno pewna mama, skarżąc się na wymagania księdza podczas przygotowań do Pierwszej Komunii św. „To już przesada – powiedziała oburzona – żeby księża wymagali od tak małych dzieci aż dziesięciu wierszy na pamięć!”. „A jakie to są te wiersze, których musi się nauczyć pani syn?” – zapytałem. Wyjęła kartkę i zaczęła wyliczać: W imię Ojca i Syna, Zdrowaś Maryjo, Ojcze nasz, Aniele Boży, Chwała Ojcu i Synowi. A całą listę zamykał jednowyrazowy wiersz: Amen. Cóż, jeśli ludzie już się nie modlą, to nawet modlitwy są jak wierszyki do nauczenia na pamięć.

Ta przemiana świata i zmiana języka dotyczy, niestety, i nas, księży. Wiem, że nie musimy udawać młodzieżowców, gdy nimi nie jesteśmy, ale niektóre wyrażenia warto byłoby już zostawić historii. „Kochane dzieci, wiecie, że jestem kanonikiem – tłumaczył na kazaniu proboszcz specjalnie ubrany w szaty kanonickie. – A teraz się skupcie i zapamiętajcie, czym się różni kanonik od zwykłego księdza. Zapamiętajcie: kanonik to taki ksiądz, który nosi dystynktoria!”. Jednego te dzieci na pewno nie zapomną, że kanonik to rzeczywiście niezwykły ksiądz! Nie warto też silić się na naciąganą nowoczesność, bo młodzi szybko wyczują, że niewiele rozumiemy z ich świata. Studenci pokazali mi profil pewnego księdza na Facebooku. Ksiądz, mocno już w średnim wieku, w ciemnych okularach, obcisłych spodniach, z dość dużym brzuchem przepychającym się przez niedopięte guziki kolorowej koszuli, ze smartfonem w ręku pozuje do zdjęcia z napisem: „Kapłaństwo jest cool”. Inny student opowiedział mi o księdzu, który zimą, w trosce o zdrowie ministrantów, posługując się nowoczesnym językiem, namawiał ich do noszenia odzieży termojądrowej... Kiedy młodzi zapytali, co to za odzież, on odpowiada: „Dawniej to się nazywało kalesony!”. Również jako biskup dostrzegam, jak zmienia się świat. Kiedy rozdaję obrazki dzieciom, niektóre z nich pytają, czy nie mam wersji elektronicznej, bo one nie mają gdzie trzymać tych zdjęć. Są też zdziwione, że nie używam kodu QR, bo by sobie same ściągnęły „te grafiki”. Trudniej też w rozmowie z młodymi nawiązywać do przeszłości. Niestety, są coraz częściej odcięci od korzeni i tylko nam, dorosłym, się wydaje, że bezrefleksyjnie nawiązując do tego, co było dawniej i co się sprawdziło, dotrzemy do młodego pokolenia.

Na szczęście nawet sami młodzi pośród tych nowych form wyrazu poszukują najgłębszej istoty wiary. Niemal na każdych wakacyjnych rekolekcjach oazowych na pytanie, co wam się tu najbardziej podobało, prawie wszyscy odpowiadają: adoracje Najświętszego Sakramentu i wieczory uwielbienia. I pomyśleć, że jeszcze kilka lat temu największą atrakcją były wieczorki humoru. Młodzi ze wspólnoty ubolewali nad kazaniami swojego wikarego: „Ciągle opowiada nam jakieś historie z filmów lub z plotkarskich gazet albo z gier komputerowych, a my byśmy tak chcieli, żeby nas nauczył rozumieć Biblię i pokochać słowo Boże”. Jeden z księży salezjanów, specjalistów od młodzieży, podzielił się ze mną pewnym odkryciem. „Nasz salezjański charyzmat powstał z myślą o biednych chłopcach z ulic Turynu, ale dziś, nawet w Polsce, takich biednych chłopców jest bardzo mało. Rzadko przyjdą pograć w piłkę z wikarym, bo mają profesjonalne kluby sportowe. Nasze oratoria i salki przegrywają z młodzieżowymi pubami i dyskotekami. Postanowiłem więc trochę odwrócić nasz charyzmat. Skoro młodzi są już bogatsi i niemal wszystko mają, to zaproponowałem im posługę wśród ubogich. Stworzyłem parafialny wolontariat i razem z młodymi chodzimy do hospicjum, przytuliska dla bezdomnych i domu opieki społecznej. Nagle się okazało, że ta młodzież ma serce wrażliwe na potrzebujących, a przez kontakt z ubogimi jakoś szybciej odkrywa Jezusa i Jego Ewangelię”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2025-01-28 13:49

Oceń: +2 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jubileusz 25-lecia sakry biskupiej bp. Jana Wątroby

11 maja 2025 roku przypada jubileusz 25-lecia sakry biskupiej Jana Wątroby, biskupa rzeszowskiego. Z tej racji w jego rodzinnej parafii pw. św. Piotra w Okowach w Białej koło Wielunia odbyły się uroczystości jubileuszowe z udziałem kapłanów dekanatu wieluńskiego, a przede wszystkim najbliższej rodziny, przyjaciół, znajomych i wiernych z rodzinnej parafii Jubilata. Kazanie okolicznościowe z tej okazji wygłosił bp Andrzej Przybylski z Częstochowy.

W swoim słowie przypomniał najpierw, że za każdym powołaniem, misją i urzędem w Kościele stoi konkretny człowiek, z konkretną historią rodzinną, wychowaniem, edukacją szkolną i środowiskiem parafialnym. „Zanim staliśmy się w Kościele pasterzami, wyrośliśmy w konkretnej rodzinie, ukształtowały nas wartości przekazane przez rodziców, szkołę, przyjaciół i znajomych, przez parafialną wspólnotę wiary, w której uczyliśmy się służyć Bogu i ludziom – stwierdził kaznodzieja. Bp Przybylski przypomniał drogę powołania bp. Jana Wątroby, a także jego wielki wkład w stuletnią historię diecezji częstochowskiej. Bp Jan Wątroba urodził się w Wieluniu, dzieciństwo i młodość przeżył w parafii Biała koło Wielunia. Po maturze wstąpił do Częstochowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. W trakcie studiów seminaryjnych odbył służbę wojskową. Wyświęcony na kapłana w 1979 roku pełnił w diecezji m.in. funkcję wikariusza w Wieruszowie, sekretarza i kapelana biskupa częstochowskiego Stanisława Nowaka.
CZYTAJ DALEJ

Janowicz: projekt „Tak dla religii i etyki w szkole” to wyraz demokracji

Przewodniczący Stowarzyszenia Katechetów Świeckich Piotr Janowicz podczas pierwszego czytania projektu ustawy „Tak dla religii i etyki w szkole” ocenił, że jest on wyrazem demokracji i wpływu obywateli na ważne dla społeczeństwa decyzje. Projekt zakłada m.in. przywrócenie w szkołach dwóch godzin lekcji religii lub etyki tygodniowo.

Przewodniczący Stowarzyszenia Katechetów Świeckich Piotr Janowicz przedstawił w piątek w Sejmie projekt o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz ustawy – Prawo oświatowe, czyli tzw. projekt „Tak dla religii i etyki w szkole”. Zakłada on przywrócenie dwóch lekcji etyki lub religii tygodniowo. Ocena z tych przedmiotów będzie umieszczana na świadectwie szkolnym, uwzględniana przy promocji do następnej klasy i wliczana do średniej ocen.
CZYTAJ DALEJ

„Łączy nas wiara” - maturzyści arch. białostockiej i diec. toruńskiej

2025-09-26 20:32

[ TEMATY ]

Jasna Góra

maturzyści

BPJG

Jedni przyznają, że przyjechali jak na wycieczkę, wyjadą jak pielgrzymi, drudzy z kolei mają wyraźne motywy i cieszą się, że są razem, bo „łączy ich wiara”. Są też i ci poszukujący; relacji, sensu, odpowiedzi „co dalej”. To maturzyści, którzy dziś przyjechali na Jasną Górę: z diec. toruńskiej i arch. białostockiej. Młodzi z Białostocczyzny i ich duszpasterze w modlitwie i pamięci szczególnie oddają Bogu rówieśników, którzy zginęli 20 lat temu w wypadku pod Jeżewem w drodze do Częstochowy.

Ks. Tomasz Łapiak, który teraz jest koordynatorem pielgrzymki, 20 lat temu był uczniem liceum, w którym uczyło się 9 maturzystów, którzy zginęli. Przyznaje, że to wydarzenie zawsze jest w jego pamięci, a każda rocznica bolesna. Pamięta nawet jaka była wówczas pogoda; było pochmurnie, padało, była mżawka. - Zawsze ta pielgrzymka sprawia, że powracają te wspomnienia. Ale też pomimo tego, że po ludzku jest to trudno zrozumieć, jednak wierzymy, że ci maturzyści zdali już ten najważniejszy egzamin życiowy, czyli egzamin z miłości i mogą doświadczyć spełnienia się obietnic Jezusa. Mogą żyć po prostu w inny sposób, już pełnią życia - mówił ks. Łapiak.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję