Reklama

Wiara

"Bliżej życia z wiarą"

Medycyna była bezradna... uwierzyli w siłę Bożej Opatrzności

Bożena i Henryk z Rybnika byli zwyczajnym małżeństwem. Dopełnieniem ich radości był drugi syn Krzysztof. Wkrótce radość zamieniła się w wielki strach i rozpacz.

[ TEMATY ]

Matka Boża Częstochowska

świadectwo

Magdalena Pijewska/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Początkowo wszystko wyglądało dobrze. Poród przebiegł bezproblemowo, a mały Krzyś przez położnych został uznany za dziecko w pełni zdrowe. Rodziców rozpierała radość, podobnie jak starszego brata. Patrzyli, jak przez ponad 3 lata dziecko pięknie się rozwija. Niestety, po czasie zauważyli, że malec jakby podupadł na zdrowiu, a jego rozwój się zachwiał. Nieustannie płakał, odmawiał jedzenia. Strwożeni rodzice udali się więc do pediatry, a ten zlecił wizytę u specjalisty.

Diagnoza jak wyrok śmierci

Był koniec listopada 1991 r., Bożena i Henryk w przerażeniu czekali na koniec badań Krzysia. Lekarz prowadzący starał się ich uspokajać, podtrzymywać na duchu i kazał cierpliwie czekać na wynik prześwietlenia głowy. Kilka dni później uporczywie dzwoniący telefon odebrała Bożena. Głos ze słuchawki poprosił ją o natychmiastowe stawienie się z mężem i młodszym synem w klinice w Katowicach-Ligocie. Pilność ta znów wlała trwogę w serca rodziców. Na miejscu spotkali się z lekarzem prowadzącym, który tym razem miał ponury wyraz twarzy. – Szanowni państwo, badania tomografem wykazały olbrzymi guz mózgu. Konieczna jest natychmiastowa operacja, inaczej Krzyś nie dożyje do świąt Bożego Narodzenia – stwierdził. Diagnoza ta w pierwszej chwili zwaliła ich z nóg. Otrząsnęli się jednak prędko. Wyrazili zgodę, a jako ludzie wierzący postanowili także prosić niebiosa o wsparcie.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Panie, jeśli tylko zechcesz...!

Kiedy Krzyś leżał w szpitalnej sali, Bożena i Henryk ruszyli na Jasną Górę. Po spowiedzi wzięli udział w Mszy św. przed Cudownym Wizerunkiem. Klęcząc, w myślach prosili Maryję o to, by kierowała dłonią lekarzy w trakcie operacji. Złożyli także ślubowanie, że jeśli ta historia zakończy się ratunkiem dla ich syna, to udadzą się całą rodziną w pieszą pielgrzymkę przed Jej oblicze, aby w ten sposób podziękować za pomoc. Operacja miała się odbyć 17 grudnia, w czasie jej trwania miała także trwać w paulińskim klasztorze Eucharystia w intencji powodzenia operacji. Oni zaś modlili się w katowickiej katerze przed kopią Cudownego Obrazu. Gdy długotrwała i skomplikowana operacja się zakończyła, lekarz poinformował rodziców, że z głowy ich 3-letniego syna wyjęto guza wielkości męskiej pięści. Chociaż operacja zakończyła się względnym sukcesem, to organizm dziecka się poddaje. – U Państwa syna doszło do zapaści mózgu, obawiamy się krwotoku, wiele wskazuje również na to, że doszło do zaatakowania opon mózgowych – powiedział chirurg. Rodzice malca byli załamani. Mimo że wiedzieli, iż medycyna jest w przypadku ich dziecka bezradna, to wierzyli, iż niewyczerpalne są siły Bożej Opatrzności. Wrócili więc do modlitwy pewni tego, że Matka Boża ich wysłucha.

Reklama

Ludzki rozum nie pojmie

Następna noc Bożeny i Henryka upłynęła na modlitwie. Rankiem wrócili do szpitala i chociaż nastawieni byli na najgorsze, to w zdumienie wprowadziło ich to, co usłyszeli. Pielęgniarki na ich widok nawet nie pytały, po co przychodzą, lecz natychmiast pobiegły po lekarza. – Ja nie wiem, co się dzieje! Nie zwykłem o takich rzeczach rozmawiać, jako neurochirurg wiem tyle, ile mnie na medycynie uczono, lecz z pełną odpowiedzialnością, jako profesor medycyny, mogę stwierdzić, że to, co tej nocy się w tym miejscu dokonało, to był cud najprawdziwszy – stwierdził medyk.

Do rodziców malca w pierwszej chwili nie docierało to, co powiedział chirurg. Lekarz zaprowadził ich do sali, w której znajdował się Krzyś. Miał leżeć i odpoczywać, lecz... było mu to zbędne! Chodził, bawił się i psocił. Cały zespół lekarzy i pielęgniarek zatrudnionych w szpitalu doglądał go z niedowierzaniem. Część personelu, która wierzyła w Boga, nawet uroniła kilka łez, wiedząc, że w tej oto małej istocie Stworzyciel dał świadectwo swej mocy i swego istnienia.

Już 9 stycznia 1992 r. Krzyś został wypisany ze szpitala. Na pożegnanie lekarz raz jeszcze stwierdził: – Ten mały nie przez nas został ocalony. Jeszcze tego samego roku Henryk, Bożena, Krzyś i jego starszy brat udali się z Rybnika w pieszą pielgrzymkę na Jasną Górę, wypełniając przyrzeczenie dane Maryi.

Tekst pochodzi z archiwalnego numeru "Bliżej życia z wiarą". Najnowsza "Niedziela" do kupienia wraz z tygodnikiem "Bliżej życia z wiarą": Zobacz

2023-06-09 21:07

Ocena: +16 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Świadectwo: Wymodlone ocalenie

[ TEMATY ]

świadectwo

Karol Porwich/Niedziela

Miałam zaledwie 20 lat, tyle marzeń i pragnień. Nie chciałam wierzyć w to, co się dzieje. Mimo że nie dawano mi szans, odbierano nadzieję, to ja wiedziałam, że istnieje On, który własną wolą jest w stanie ten okrutny wyrok ode mnie odsunąć – wyznała Maria.

Maria była ambitną młodą dziewczyną dorastającą w Nysie. Od końca II wojny światowej minęło już 10 lat. Jako że była dzieckiem wojny, pragnęła czynić świat lepszym, pomagać ludzkości, chciała leczyć. Jej talent i upór były godne podziwu. W młodym wieku została laborantką, asystowała naukowcom przy badaniach. Wysiłek wkładany w pracę i naukę z czasem dawał o sobie znać. Młodej kobiecie coraz częściej towarzyszyło uczucie zmęczenia. Nie czuła jednak niepokoju, wszakże to normalne, kiedy większość swoich dni spędza się na niemałym wysiłku.

CZYTAJ DALEJ

Panie! Spraw, by moje życie jaśniało Twoją chwałą!

2024-04-26 11:09

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Adobe Stock

Człowiek nierzadko boi „odsłonić się” w pełni, pokazać, kim w rzeczywistości jest, co myśli i w co wierzy, co uważa za słuszne, czego chciałby bronić, a co odrzuca. Obawia się, że ewentualna szczerość może mu zaszkodzić, zablokować awans, przerwać lub utrudnić karierę, postawić go w złym świetle itd., dlatego woli „się ukryć”, nie ujawniać do końca swoich myśli, nie powiedzieć o swoich ukrytych pragnieniach, zataić autentyczne cele, prawdziwe intencje. Taka postawa nie płynie z wiary. Nie zachęca innych do jej przyjęcia. Chwała Boga nie jaśnieje.

Ewangelia (J 15, 1-8)

CZYTAJ DALEJ

Powiedzieć Bogu „tak”

2024-04-29 09:09

[ TEMATY ]

modlitwa o powołania

Rokitno sanktuarium

Paradyż sanktuarium

piesza pielgrzymka powołaniowa

Katarzyna Krawcewicz

W pielgrzymce szło ponad 200 osób

W pielgrzymce szło ponad 200 osób

27 kwietnia z Paradyża wyruszyła kolejna piesza pielgrzymka powołaniowa do Rokitna – w tym roku pod hasłem „Powołanie – łaska i misja”. Szlakiem wędrowało ponad 200 osób.

Pielgrzymi przybyli do Paradyża w sobotni poranek z kilku punktów diecezji. Na drogę pobłogosławił ich bp Tadeusz Lityński, który przez kilka godzin towarzyszył pątnikom w wędrówce. – Chcemy dziś Panu Bogu podziękować za wszelki dar, za każde powołanie do kapłaństwa, do życia konsekrowanego. Ale także chcemy prosić. Papież Franciszek 21 stycznia po zakończeniu modlitwy Anioł Pański ogłosił Rok Modlitwy, prosząc, aby modlitwa została zintensyfikowana, zarówno ta prywatna, osobista, jak też i wspólnotowa, w świecie. Aby bardziej stanąć w obecności Boga, bardziej stanąć w obecności naszego Pana – mówił pasterz diecezji. - Myślę, że pielgrzymka jest takim czasem naszej bardzo intensywnej modlitwy. Chciałbym, żebyśmy oprócz tych wszystkich walorów poznawczych, turystycznych, które są wpisane w pielgrzymowanie, mieli również na uwadze życie modlitwy.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję