Reklama

Włochy

„Brat naszego Boga”

W najbliższy czwartek, w dzień dwóch wyjątkowych rocznic – 103. urodzin św. Jana Pawła II i 3. rocznicę założenia Instytutu Kultury św. Jana Pawła II na Angelicum w Rzymie – odbędzie się premiera sztuki „Brat naszego Boga” Karola Wojtyły w reżyserii Jarosława Kiliana oraz wykład wybitnego filozofa prawa i etyka: ks. prof. Franciszka Longchamps de Bérier. Oba wydarzenia zorganizowane będą na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu w Rzymie.

[ TEMATY ]

Rzym

Mat.prasowy

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

„Brat naszego Boga” Karola Wojtyły

18 maja, w 103. rocznicę urodzin Jana Pawła II, serdecznie zapraszamy na premierę spektaklu „Brat naszego Boga” Karola Wojtyły w reżyserii Jarosława Kiliana, w wykonaniu studentów Angelicum.

„Brat naszego Boga” to sztuka napisana przez Karola Wojtyłę w latach 1944-1950. Opowieść przedstawia życie polskiego malarza i zakonnika, św. Brata Alberta (Adama) Chmielowskiego, który porzucił karierę artystyczną, by poświęcić się służbie ubogim. Jarosław Kilian wyjaśnia: „Brat naszego Boga” jest trudnym i bardzo ważnym dramatem, który opowiada o błogosławionym bracie Albercie Chmielowskim i o misji artysty w dziele zbawienia. To jest wielki i niezwykle ciekawy temat. Jan Paweł II w czasie jednej ze swoich wizyt w Polsce powiedział, że artysta jest jak pies Łazarza, który liże rany ludzkości. Właśnie ta sztuka pięknie o tym opowiada.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Spektakl, który odbędzie się w trzecią rocznicę powstania Instytutu Kultury im. św. Jana Pawła II, rozpocznie się 18 maja o godzinie 18.00. w kościele św. Dominika i Sykstusa na Angelicum (Largo Angelicum, 1, 00184 Rzym). Wstęp wolny! Występ odbędzie się w języku angielskim.

Karol Wojtyła był związany z teatrem przez wiele lat jako krytyk, eseista, filozof-teoretyk, dramaturg. Jako młody student filologii polskiej w Krakowie, w czasie II wojny światowej współtworzył wraz z Mieczysławem Kotlarczykiem Teatr Rapsodyczny. Był nie tylko jednym z czołowych aktorów tego teatru, ale także współautorem jego podstawowych idei, co jednocześnie przygotowywało go do powołania w przyszłej posłudze duszpasterskiej.

Bolesław Taborski, wybitny angielski tłumacz dzieł dramatycznych Karola Wojtyły, pisał: Wojtyła jako dramaturg nie był nikomu dłużny i konsekwentnie budował własną wizję dramatu ludzkiej egzystencji: wizję miejsca człowieka na ziemi w boskim planie stworzenia.

Profesor Jarosław Kilian jest historykiem sztuki i reżyserem teatralnym. Był stypendystą British Council i Departamentu Stanu Stanów Zjednoczonych. Jako reżyser teatralny kształcił się pod kierunkiem Petera Brooka w Wiedniu. Od 2016 roku jest dyrektorem Teatru Lalka w Warszawie. Reżyserował opery, spektakle plenerowe, sztuki dla dzieci, a przede wszystkim inscenizacje klasyki europejskiej i polskiej Moliera, Williama Szekspira, Juliusza Słowackiego i Aleksandra Fredry.

Reklama

Spektakl “Brat naszego Boga” jest współorganizowany przez Instytut Kultury św. Jana Pawła II na Angelicum oraz Instytut Polski w Rzymie, a współfinansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP.

Wykład ks. prof. Franciszka Longchamps de Bérier

„Hominum causa: ‘Wszelkie prawo stanowione jest ze względu na ludzi’ spór o istotę człowieka”

Zapraszamy na publiczny wykład ks. Franciszka Longchamps de Bériera, profesora prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Odbędzie się on w czwartek, 18 maja 2023 r. – w 103. rocznicę urodzin Karola Wojtyły. Wykład pt. „Hominum causa: „Wszelkie prawo jest ustanowione ze względu na ludzi” i spór o istotę człowieka” rozpocznie się o godz. 16:30 na Angelicum (Largo Angelicum, 1, 00184, Rzym) jako część cyklu „Wykłady Janopawłowe”.

Wykład dotyczył będzie antropologicznego znaczenia takiego odnoszenia prawa do człowieka, które jawi się jako uniwersalne. Bez wątpienia pozostaje to pouczające na tle rozważań o demokracji. Relacja między człowiekiem a prawem sprawia, że prawo staje się znaczącym narzędziem realizacji ludzkich wartości i służenia człowiekowi jako bytowi istniejącemu przed prawem. Relacja ta wskazuje również na człowieka jako osobę, a więc na fakt, że ta ostatnia relacja – ta między homo a persona – jest tematem, który już dawno powinien zostać rozważony.

Ks. Franciszek Longchamps de Bérier – profesor prawa i kierownik Katedry Prawa Rzymskiego na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie; wykłada również na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Posiada tytuł LLM Uniwersytetu Georgetown. Jest księdzem katolickim i ekspertem ds. bioetyki Konferencji Episkopatu Polski oraz członkiem Komisji Prawnej COMECE.

Reklama

Wykład będzie prowadzony w języku angielskim.

Comiesięczne otwarte „Wykłady Janopawłowe” wygłaszane przez uczonych z całego świata organizuje Instytut Kultury św. Jana Pawła II przy Wydziale Filozoficznym Papieskiego Uniwersytetu św. Tomasza z Akwinu – Angelicum w Rzymie, rzymskiej Alma Mater Karola Wojtyły.

Rekrutacja na „JP2 Studies”

Rusza rekrutacja na kolejną edycję „JP2 Studies”. Roczny interdyscyplinarny program podyplomowy na Angelicum w Rzymie odbędzie się w roku akademickim 2023/2024. Zapraszamy studentów duchownych i świeckich do refleksji nad intelektualnym i duchowym dziedzictwem św. Jana Pawła II. Kursy prowadzone przez wybitnych uczonych odbywać się będą na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu (Angelicum), rzymskiej Alma Mater Jana Pawła II, gdzie napisał on swój doktorat. Program prowadzony jest w języku angielskim.

Instytut Kultury św. Jana Pawła II jest interdyscyplinarną placówką naukowo-dydaktyczną powołaną na Wydziale Filozoficznym Papieskiego Uniwersytetu św. Tomasza z Akwinu (Angelicum) w Rzymie w setną rocznicę urodzin Jana Pawła II. Misją Instytutu jest refleksja nad najważniejszymi problemami współczesnego Kościoła i świata, inspirowana życiem i myślą św. Jana Pawła II. Tym samym celem Instytutu jest nie tylko studiowanie dorobku Wielkiego Papieża, ale także namysł nad najważniejszymi zagadnieniami kultury duchowej, takimi jak solidarność, miłosierdzie, sztuka chrześcijańska, miejsce Kościoła we współczesnym świecie czy duchowy kryzys Europy.

Instytut Kultury im. Św. Jana Pawła II prowadzony jest we współpracy z Fundacją św. Mikołaja i jest w całości finansowany przez prywatnych darczyńców. Serdecznie zapraszamy do dołączenia do ich grona!

Więcej informacji: angelicum.it

2023-05-16 09:29

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Via Francigena

Niedziela Ogólnopolska 33/2016, str. 10-11

[ TEMATY ]

Rzym

Włodzimierz Rędzioch

Widok na Rzym ze wzgórza Monte Mario. To z tego miejsca pielgrzymi podróżujący via Francigena po raz pierwszy mogli zobaczyć cel ich pielgrzymki – Bazylikę św. Piotra

Widok na Rzym ze wzgórza Monte Mario. To z tego miejsca pielgrzymi podróżujący via Francigena
po raz pierwszy mogli zobaczyć cel ich pielgrzymki – Bazylikę św. Piotra

„Vita est peregrinatio” – Życie jest pielgrzymowaniem. To łacińskie wyrażenie najlepiej oddaje prawdziwy sens życia chrześcijanina, dla którego ziemska egzystencja ma być jedynie etapem prowadzącym do Ojca Niebieskiego, do życia wiecznego

Rzymski termin „peregrinus” – pielgrzym – oznaczał osobę, która dobrowolnie skazywała się na banicję. Dlatego w pierwszych wiekach chrześcijaństwa „pielgrzymem” był mnich, który dobrowolnie zrywał ze światem, by uświęcać się przez modlitwę i ascezę. Z czasem pojawiła się w chrześcijaństwie nowa, dostępna dla wszystkich forma pielgrzymowania – „peregrinatio ad loca sancta” (pielgrzymowanie do miejsc świętych).

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Jubileuszowy Dzień Wspólnoty w Czerwieńsku

2024-04-29 09:23

[ TEMATY ]

Ruch Światło‑Życie

Parafia Czerwieńsk

Jubileuszowy Dzień Wspólnoty

Waldemar Napora

Udział w spotkaniu wzięli ks. Dariusz Korolik, obecny moderator Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, kapłani związani z Oazą w różnym czasie, animatorzy oraz pary Domowego Kościoła

Udział w spotkaniu wzięli ks. Dariusz Korolik, obecny moderator Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, kapłani związani z Oazą w różnym czasie, animatorzy oraz pary Domowego Kościoła

Ruch Światło-Życie w ramach jubileuszu 50-lecia istnienia w diecezji zaprosił byłych oazowiczów na spotkanie w ramach Jubileuszowego Dnia Wspólnoty.

Jedno z kilku takich zaplanowanych spotkań odbyło się 27 kwietnia w parafii pw. św. Wojciecha w Czerwieńsku. Rozpoczęło się Mszą św. w kościele parafialnym pod przewodnictwem ks. Jana Pawlaka, wieloletniego uczestnika i moderatora Ruchu. Udział w spotkaniu wzięli ks. Dariusz Korolik, obecny moderator Ruchu Światło-Życie w naszej diecezji, kapłani związani z Oazą w różnym czasie, animatorzy oraz pary Domowego Kościoła. Przybyły także rodziny zainteresowane formacją w grupach oazowych.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję