Prezydent Ryszard Kaczorowski był niemal rówieśnikiem odrodzonej w 1918 r. Polski. Urodził się bowiem 26 listopada 1919 r. w Białymstoku. Pochodził z rodziny szlacheckiej, pieczętującej się herbem Jelita.
Po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną w 1939 r. tworzył Szare Szeregi, pełniąc funkcję komendanta okręgu białostockiego. Aresztowany w 1940 r. przez NKWD za udział w konspiracji niepodległościowej trafił do więzienia w Białymstoku, potem w Mińsku.
Sowiecki „sąd” wymierzył mu najwyższą karę. Czekając na jej wykonanie, spędził 100 dni w celi śmierci. Zmieniono mu wyrok śmierci na 10 lat łagrów. Przetrwał dzięki wierze w Boga i lepsze jutro.
Łagrowa gehenna zakończyła się po podpisaniu układu Sikorski-Majski we wrześniu 1941 r. Wstąpił do tworzącej się armii generała Władysława Andersa. Rozpoczął służbę w kompanii łączności 9. Dywizji Piechoty. Przeszedł szlak bojowy 2. Korpusu, walcząc m.in. pod Monte Cassino. W czasie tej służby przypadło mu przekazanie informacji o zdobyciu Monte Cassino przez Polaków 18 maja 1944 r. Tego dnia rano był już na szczycie w klasztorze.
Po wojnie podjął decyzję o pozostaniu na emigracji w Anglii. Ukończył Szkołę Handlu Zagranicznego. Od początku próbował organizować i wychowywać polską młodzież, wspierać rodziny, które przyjechały z obozów w Afryce, w Indiach. Życie polskie kwitło na różnych poziomach naszego życia emigracyjnego. Przez cały czas, niezależnie od tego, że był członkiem ZHP, należał też do Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, które zrzeszało byłych żołnierzy polskich, do Rady Instytutu Akcji Katolickiej, Polskiej Macierzy Szkolnej. Był naczelnikiem Harcerzy w latach 1955-67, a następnie przewodniczącym Związku Harcerstwa Polskiego na uchodźstwie w latach 1967-88. Pełnił też funkcję komendanta reprezentacji polskiej na Międzynarodowym Jubileuszowym Jamboree 1957, oraz komendanta Światowego Zlotu Harcerstwa na Monte Cassino w 1969 i w Belgii w 1982.
Potem powołano go do Rady Narodowej, która zastępowała na emigracji parlament. Został ministrem ds. krajowych. W 1988 r. prezydent Kazimierz Sabbat mianował go swoim konstytucyjnym następcą.
Do Polski mógł przyjechać dopiero w 1990 r. - po wyborze pierwszego prezydenta w wolnych wyborach. Przekazał wówczas Lechowi Wałęsie insygnia władzy II RP. Jan Paweł II podczas pielgrzymki w 1991 r. w Białymstoku powiedział do niego: „Proszę podziękować rządowi polskiemu za to, że przechował suwerenność Polski”.
Prezydent Ryszard Kaczorowski był honorowym obywatelem kilkudziesięciu miast w Polsce. W 2004 r. został mianowany przez królową Elżbietę II honorowym kawalerem I klasy (Rycerzem Krzyża Wielkiego) brytyjskiego Orderu św. Michała i św. Jerzego. Wyróżnienie to otrzymał za wybitne zasługi dla Polonii brytyjskiej.
Wyrok śmierci z rąk NKWD niewykonany w 1940 r. dopadł go 70 lat później na tej samej ziemi. Ileż w tym symboliki.
Pomóż w rozwoju naszego portalu