Zapomniana piosenka, gdzieś pod sercem ukryta...

7 marca 1919 r. w bitwie pod Torczynem na Wołyniu zginął płk Leopold Lis-Kula, bohater ziemi rzeszowskiej, jeden z najzdolniejszych oficerów legionowych, należący do najbardziej zaufanych ludzi Marszałka Piłsudskiego. Słowa Aleksandry Piłsudskiej: „Ile entuzjazmu, trudu, pracy, wytrwałości dał dla zdobycia Niepodległości ten młody pułkownik. Życie jego i praca to zaprzeczenie przysłowia: głową muru nie przebijesz”. 7 marca w Rzeszowie i na cmentarzu w Pobitnie odbyły się uroczyste obchody 88. rocznicy śmierci płk. Leopolda Lisa-Kuli, pod honorowym protektoratem Biskupa Rzeszowskiego i Ministra Obrony Narodowej.
Po śmierci płk. Lisa-Kuli jego żołnierz - Adam Kowalski napisał z gorącej potrzeby serca poświęconą mu piosenkę (zamieszczam ją w „Niedzieli” po raz trzeci). Są w niej legionowy animusz i młodzieńcza fantazja, jest rycerski romantyzm. Dziwna rzecz - piosenka o walce i o śmierci, a promieniuje radością. Tak, bo w chłopcach, którzy na zew Józefa Piłsudskiego poszli w bój, była silniejsza niż śmierć - RADOŚĆ WALKI O POLSKĘ. Dlatego, wkrótce, wraz z całym Narodem - zwyciężyli - w osiemnastej, decydującej bitwie świata.
Kontynuuję swój Apel o wzniesienie w Warszawie MUZEUM POLSKIEGO ZWYCIĘSTWA 1920 r. Oto głosy Rodaków:
„My, Członkowie Rejonowego Komitetu Obywatelskiego Ziemi Biłgorajskiej, skupiającego wielu ludzi z pierwszej «Solidarności», prześladowani, internowani i więzieni w stanie wojennym, w całej rozciągłości popieramy Apel o wzniesienie w Warszawie Muzeum Polskiego Zwycięstwa 1920 r. Ta tak mocno spóźniona inicjatywa wymaga niezwłocznego jej poparcia i podjęcia prac przez wszystkich Polaków, a zwłaszcza przez środowiska i organizacje kombatanckie i wojskowe, a także władze państwowe i samorządowe. To tak wielkie i tak ważne zwycięstwo, nie tylko dla Polski, ale dla całej Europy, już dawno powinno znaleźć swoje miejsce w utrwalonej pamięci Narodu” - Marian Jagusiewicz, przewodniczący.
Pani Anna Krysińska z Wrocławia: „Z radością popieram Pański Apel o wniesienie Muzeum Polskiego Zwycięstwa 1920 r. Jestem najstarszą wnuczką kompozytora Zygmunta Pomarańskiego. Dziadek mój, wraz ze swoimi braćmi, brał udział w walce o Niepodległość Ojczyzny. Jako pierwszy legionista, ps. «Brzózka», został ranny w bitwie pod Kielcami, a potem w bitwie pod Konarami. Otrzymane rany uniemożliwiły mu karierę pianisty, zajął się więc komponowaniem muzyki do wielu pieśni legionowych. We wrześniu 1941 r. Dziadek, żołnierz ZWZ, aresztowany przez gestapo, został zamordowany w Auschwitz. 24 września 2006 r. w Zamościu, w kościele św. Brata Alberta, odbyła się uroczystość religijno-patriotyczna w 65. rocznicę śmierci mojego Dziadka. Pragnę w imieniu całej mojej licznej rodziny podpisać się pod pańskim Apelem”.
Zygmunt Krowicki z Częstochowy: „Gorąco popieram Pański Apel. W zwycięstwie 1920 r. miał swój zbrojony udział mój Ojciec, rotmistrz ułanów. Zemsta bolszewików dosięgła go w Częstochowie. Pojmany i osądzony w 1946 r., osadzony w więzieniu w Rawiczu, został tam w 1949 r. zamordowany. Rodzina moja przez cale lata była na politycznym indeksie. Brat Tadeusz - 6 lat odosobnienia i ciężkich robót kopalnianych. Muzeum zwycięstwa nad bolszewikami będzie stanowić dla mnie i mojej rodziny moralną satysfakcję”.
Zapraszam na nasz 89. Wieczór poezji, muzyki i wspólnego śpiewania ocalonych od zapomnienia piosenek - 20 marca o godz. 17 w sali widowiskowej częstochowskiego Liceum Ogólnokształcącego im. J. Słowackiego przy al. T. Kościuszki 8. Wstęp wolny. Śpiewniki bezpłatne. Tytuł Wieczoru - słowa Ojca Świętego Jana Pawła II wypowiedziane do ks. prał. Zdzisława Peszkowskiego: „Czy w Wojsku Polskim żyje duch Marszałka Piłsudskiego?”.

Rapsod o pułkowniku Lisie-Kuli

1919 r.

Słowa i muzyka: Adam Kowalski

Gdy ruszył na wojenkę,
Miał siedemnaście lat,
A serce gorejące,
A lica miał jak kwiat.