Pobożna legenda opowiada, że zanim św. Stanisław biskup przybył do Górecka, aby założyć tu swoją letnią rezydencję, wcześniej widział to miejsce św. Franciszek, odkrywca najpiękniejszych zakątków na ziemi.
To on właśnie opowiedział św. Stanisławowi w niebie, że rosną tu majestatyczne dęby, szemrzą najczystsze, srebrzyste strumyki, pachnie tu nasycone żywicą powietrze, sosnowe lasy szumią i chwalą Boga natchnioną muzyką przyrody, a ptaki - po wygłoszonym do nich kazaniu, najpiękniej szczebiocą wdzięczną modlitwą. Zauroczony opowiadaniem Franciszka, przybył do tej krainy św. Stanisław. Pobożny, górecki lud na jego prośbę wybudował dwie kaplice i kościółek. Powstała parafia, nazwana imieniem męczennika ze Skałki. Święty Biskup wynagrodził św. Franciszkowi poradę, zapraszając jego braci do opieki duszpasterskiej nad parafią. W 1668 r. przybyli tu braciszkowie Biedaczyny z Asyżu i przez 200 lat wiernie go naśladowali, aż do kasaty zakonu przez carat w 1864 r.
Do dziś Górecko tchnie atmosferą franciszkańską. Gdzie spojrzeć, wszędzie można dostrzec ślady Bożego trubadura, czy to w wyposażeniu świątyni, w niepowtarzalnym pięknie tutejszej przyrody, w maryjnej i franciszkańskiej pieśni góreckich festiwali, a nade wszystko w prostych, radosnych, nieskażonych jeszcze cywilizacją tego świata sercach ludzi, zaszczepionych ideałami, którymi żył św. Franciszek i jego bracia.
Nazywano go heroldem Wielkiego Króla i Słonecznym Trubadurem. Owoc najżarliwszej miłości Boga, całkowitego otwarcia się na Boga, wielkość, która promieniuje przez wieki i wciąż fascynuje, fascynuje i zawstydza. Z przepełnionego Bożą miłością i radością serca, wzniosła się ku niebu najpiękniejsza pieśń, jaką kiedykolwiek słyszało stworzenie - to Pieśń Słoneczna, którą ułożył św. Franciszek - "Wsławiony bądź o Panie mój, we wszystkim, co stworzyłeś nam!".
Czy potrafimy zachwycić się tym wszystkim, co Bóg stworzył? Czym dla nas jest przyroda? Czy tylko okazją do sobotnio-niedzielnego weekendu po tygodniu pracy? Może wówczas nawet nie zauważamy, że zieleń lasu ma tak wiele odcieni, że woda w strumyku może się mienić tysiącem barw. A jeśli nawet to dostrzegamy, czy pomyślimy choćby przez chwilę - nad Źródłem piękna, które nas otacza, czy choćby przez mgnienie oka potrafimy uwielbić Boga zachwytem? Czy potrafimy z pokorą schylić czoło przed wspaniałością świata? Czujemy się panami tego, co nas otacza. W zielonym drzewie widzimy tylko
potrzebne nam drewno, w spiętrzonej wodzie rzek - energię rzędu tysięcy megawatów... Chcemy - jak pisał poeta "zamknąć całą przyrodę w obozie koncentracyjnym. Zmusić, by niewolniczo służyła nieskończonej potędze człowieka! Wycisnąć z niej po to ostatnie soki, choćby umęczyć ją na śmierć" (S. Riabinin).
Słoneczny Trubadur staje przed nami, by wyśpiewać tak, jak przed wiekami - piękną pieśń na cześć stworzenia i Stwórcy. Tak, jak wówczas chce nas zbratać z pszczołą, ostem przy drodze, a nawet groźnym wilkiem. Uczy, jak pokochać to wszystka, co nas otacza, jak się tym zachwycić, jak wśród natury odnaleźć Boga, odnaleźć siebie.
W Górecku Kościelnym każdego dnia, zimą i latem, wiosną i jesienią można odnaleźć ślady św. Franciszka. Trzeba tylko pochylić się nad źródełkiem, wsłuchać w brzęk owadów i szczebiot ptaków, zachwycić wonią kwiatów i żywicy, zafascynować majestatem wiekowych dębów, dostrzec piękno zabytkowego modrzewiowego kościółka, licznych kapliczek i jak Franciszek - uznać wielkość i potęgę Stwórcy.
Święty Franciszku,
ucisz człowieka
zapachem ziemi,
płynącą rzeką,
gwieździstym niebem,
a jeszcze bardziej
wielką ufnością
w wyroki Boże.
(S. Riabinin)
Biedaczyna z Asyżu wciąż ma swoich naśladowców, wiele serc wciąż pragnie rozgrzać się jego miłością. Okazją szczególną do rozpalenia ognia tej miłości będzie odpust ku Jego czci 4 października w Górecku Kościelnym. Uroczysta Suma odpustowa transmitowana będzie przez Katolickie Radio Zamość.