6 marca 2005 r. o godz. 12.15 zmarł w Sadowiu k. Ostrowa Wlkp. o. Dominik Buszta CP. Urodził się 31 maja 1919 r. w miejscowości Brzoza Stadnicka k. Łańcuta. Na chrzcie św. otrzymał imię Franciszek. Do Zgromadzenia Pasjonistów przyszedł najpierw jako uczeń Szkoły Apostolskiej w Przasnyszu. W 1936 r. rozpoczął nowicjat, a 15 września 1937 r. złożył pierwszą profesję zakonną na ręce ojca generała Tytusa od św. Pawła od Krzyża. Następnie podjął przygotowania do kapłaństwa, które zostały przerwane wybuchem II wojny światowej. Najpierw spędził kilka miesięcy poza klasztorem, zaczął studiować teologię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, a następnie powrócił do wspólnoty Pasjonistów w Rawie Mazowieckiej. Jego wychowawcą był sługa Boży o. Bernard Kryszkiewicz CP. Święcenia kapłańskie o. Dominik otrzymał 14 listopada 1943 r. w Rawie Mazowieckiej z rąk biskupa warszawskiego Antoniego W. Szlagowskiego. Pracował początkowo w Rawie Mazowieckiej - jako prefekt. Potem pełnił funkcje mistrza nowicjatu, przełożonego domu, konsultora prowincjalnego, a w latach 1969-72 - prowincjała polskiej prowincji zakonnej Pasjonistów.
O. Buszta zapoczątkował starania o beatyfikację swego przyjaciela i wychowawcy - o. Bernarda Kryszkiewicza CP. Był niezmordowanym inicjatorem wielu publikacji, które popularyzowały pobożność pasyjną i postacie świętych ze Zgromadzenia Pasjonistów. Ceniono go jako kierownika duchowego i spowiednika, zwłaszcza w wielu żeńskich wspólnotach zakonnych. Stanowił wzór zakonnika wiernego obserwancji zakonnej i bardzo przywiązanego do charyzmatu swojego zgromadzenia, w którym oddał Bogu swe życie.
W 1986 r. zaangażował się w organizowanie ruchu religijnego, którego celem jest wspomaganie ludzi w przeżywaniu ich cierpienia w łączności z cierpiącym Jezusem i Jego Matką. Ruch ten, noszący nazwę Rodzina Matki Pięknej Miłości, liczy dziś już ponad 50 tys. członków. Jego centrala mieści się przy klasztorze w Sadowiu, gdzie o. Dominik od lat przebywał, redagując m.in. biuletyn ruchu Echo Ojca Bernarda. W ostatnich latach w pracy wspomagała go grupa młodszych zakonników i osób świeckich, jednak prawie do ostatnich chwil był czynny w apostolacie, w który włożył całe swe serce. Pogrzeb o. Dominika Buszty odbył się w Sadowiu Golgocie 10 marca br.