Z ks. Fortunato Di Noto - włoskim kapłanem walczącym z pedofilią i seksualnym wykorzystywaniem dzieci - rozmawia Włodzimierz Rędzioch

Włodzimierz Rędzioch - Dlaczego sycylijski proboszcz zajął się obroną praw dzieci na całym świecie, a w sposób szczególny walką z nikczemnym zjawiskiem pedofilii?

Ks. Fortunato di Noto: - Moja działalność w obronie praw dziecka nie jest jedynie rezultatem osobistego wyboru, lecz ma swe korzenie przede wszystkim w Ewangelii i w Magisterium Kościoła. Paweł VI w 1978 r. powiedział, że zaangażowanie Kościoła na rzecz dzieci ma stały charakter, a więc nie jest czymś przejściowym. Dlatego w parafii zorganizowałem związek „Meter”, grupę składającą się z „towarzyszy drogi” dzieci.
Ciągle zadaję sobie pytanie: Co zrobiłby Chrystus w sytuacji, gdy gwałcone jest prawo dzieci do dzieciństwa? Co powiedziałby dzieciom padającym ofiarą wyzysku seksualnego, który „pożera” ich dusze?
Dla mnie jako księdza praca na rzecz dzieci - obrona ich życia i przywracanie nadziei - to wielkie misterium, a jednocześnie wyzwanie i nowa forma powołania, którą nazwałbym diakonią dzieciństwa.

- Czy mógłby Ksiądz podać dane dotyczące zjawiska, które nazwał Ksiądz współczesnym holokaustem dzieci?

- Dane te są zmienne wraz z ewolucją samej pedofilii, która stała się zjawiskiem międzynarodowym, światowym. Nie wszędzie wyzysk seksualny dzieci jest monitorowany przez władze, dlatego nasze dane są niepełne. Można jednak stwierdzić z dużą dozą prawdopodobieństwa, że co roku ok. 2,5 mln dzieci pada ofiarą nadużyć seksualnych ze strony pedofilów. Wiele z tych dzieci staje się też „przedmiotami” na rynku pornografii pedofilskiej, która rozpowszechnia się dynamicznie przez Internet. Do dziś pamiętam szokujące obrazy dzieci - od niemowląt do 12 lat - które zobaczyłem w Internecie po raz pierwszy w 1990 r., gdy używany był on jedynie przez nieliczne osoby oraz instytucje wojskowe. Jeszcze bardziej zaniepokoiłem się, gdy odkryłem, że autorami niektórych zdjęć pornograficznych i kaset wideo są sami rodzice, którzy odsprzedają je „handlarzom dziecięcego seksu”.

- Kto to jest pedofil?

- Współczesne zjawisko pedofilii różni się od pedofilii poprzednich wieków i nie ma nic wspólnego z pseudokulturą hellenistyczną. Dzisiejszy pedofil to człowiek kierujący się swym nieporządkiem moralnym i kulturą, której hasłem jest: „dlaczego nie!”. Niestety, zjawsko to nie ogranicza się do nielicznych ludzi, ale stało się masowe. Pedofil to człowiek na pozór zwyczajny, który chce posiąść osobę najbardziej bezbronną - dziecko i dominować nad nią. Często stoi za nim silne i dobrze zorganizowane lobby. Pedofila można spotkać wszędzie, również na najwyższych szczeblach władzy, a często ma on oblicze ojca, matki, wuja, dziadka czy sąsiada.

- Jakie zjawiska społeczne i kulturowe stwarzają teren sprzyjający szerzeniu się pedofilii?

- Szerzeniu pedofilii sprzyja obraz współczesnego społeczeństwa, które charakteryzuje się coraz większą wydajnością. Dzieje się to jednak kosztem pogarszania się stosunków międzyludzkich: mamy coraz mniej czasu dla bliskich, znajomych i sąsiadów. Dzieci pozostawione same sobie, dzieci „osierocone” przez nieobecnych rodziców są najłatwiejszą ofiarą pedofilów. Gdy dochodzi do seksualnego wykorzystywania dzieci, oznacza to klęskę rodziny i społeczeństwa.
Poza tym rozprzestrzenianiu się zjawiska pedofilii sprzyja kultura posiadania i przemocy.

- Rezultaty walki z nadużyciami seksualnymi, których ofiarą padają dzieci, są niezadowalające. Czy jest to rezultat działań międzynarodowego lobby pedofilów, o którym Ksiądz wspomniał?

- Rezultaty walki z pedofilią są znikome, ponieważ organy i instytucje odpowiedzialne za tę walkę nie współpracują ze sobą dostatecznie, a jest to konieczne, zważywszy na planetarny charakter zjawiska. Nie ma światowej, skoordynowanej strategii walki. Czasami dochodzi do tarć między instytucjami państwowymi a organizacjami pozarządowymi, innym razem dyskryminowane są działające na tym polu organizacje wolontariuszy. To wszystko sprawia, że organizacje przestępcze zajmujące się handlem i seksualnym wykorzystywaniem dzieci nie zawsze wpadają w sieci wymiaru sprawiedliwości.

- Seksualny wyzysk dzieci stał się dziś prawdziwym biznesem. Czy można ocenić, jaki jest ekonomiczny aspekt tego zjawiska?

- Jest to wielki biznes, którego rozmiary trudno jednak dokładnie ustalić. Specjaliści uważają, że chodzi o sumy porównywalne z dochodami średniozamożnego państwa!

- Jakie działania należy podjąć na płaszczyźnie legislacyjnej i kulturalnej, aby lepiej zwalczać zjawisko seksualnego wykorzystywania dzieci?

- Stosowanie represji wobec pedofilów i organizatorów „handlu dziećmi” jest ważne, ale jeszcze ważniejsze jest zainicjowanie rewolucji kulturalnej, której celem byłaby obrona dzieciństwa. Państwa, które podpisały traktat dotyczący obrony dzieci, powinny lepiej czuwać nad jego przestrzeganiem, tak jak powinny przeznaczać odpowiednie środki na rozwiązywanie problemów społecznych, których ofiarami są dzieci.
Chciałbym także zaapelować o pomoc do wszystkich wyznań religijnych, które mogą współpracować na tej płaszczyźnie i wypracować wspólny projekt dotyczący przyszłości ludzkości. Jestem przekonany, że kiedyś „wilk i baranek paść się będą razem” (Iz 65, 25) i „dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii” (Iz 11, 8).

- Jeśli chodzi o zjawisko pedofilii, jest Ksiądz jedną z najlepiej poniformowanych w tej dziedzinie osób na świecie. Co Ksiądz sądzi o „polowaniu” na pedofilów w USA, które ogranicza się tylko do księży katolickich, posądzonych o molestowanie nieletnich czasami 20-30 lat temu?

- Kapłani oskarżeni o molestowanie nieletnich będą sądzeni nie tylko przed trybunałami ludzi, ale przede wszystkim przed trybunałem własnego sumienia. Myślę, co zrobiłby Chrystus w tej sytuacji...

- Chrystus był bardzo surowy w stosunku do tych, którzy krzywdzą dzieci: „Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu dla jednego z tych małych” (Łk 17, 2).

- No właśnie. Lecz zjawisko bynajmniej nie dotyczy tylko księży. Molestują dzieci sędziowie, politycy, nauczyciele, lekarze, adwokaci, psycholodzy. Nie chodzi tutaj o jedną grupę społeczną, ale o chorą duszę współczesnego człowieka. Dzisiaj, jak nigdy wcześniej, Kościół wezwany jest do prowadzenia duszpasterstwa dzieci i uczynienia z niego stałej diakonii. Działalność naszej organizacji „Meter” jest przykładem zaangażowania Kościoła Chrystusa na rzecz dzieci.

- Dziękuję za rozmowę.