Ogłoszona niedawno deklaracja "Dominus Iesus" wzywa chrześcijan do ponownego przylgnięcia do Chrystusa i w żadnym wypadku nie deprecjonuje innych Kościołów czy religii - powiedział Jan Paweł II w rozważaniach przed modlitwą "Anioł Pański" 1 października br. w Watykanie. Oto pełny tekst wypowiedzi papieskiej:

1. Święci, którzy dzisiaj zostali wyniesieni do chwały ołtarzy, każą nam skierować wzrok na Chrystusa. Żyli oni zakorzenieni w wierze w Niego, Odkupiciela wszystkich ludzi, Syna Jednorodzonego, który jest w łonie Ojca i którego objawił (por. J 1, 18). Święci zapraszają nas do wyznawania Go z radością, kochania Go z całego serca i dawania o Nim świadectwa.
U szczytu Roku Jubileuszowego deklaracją Dominus Iesus - Jezus jest Panem - zaaprobowaną przeze mnie w specjalnej formie, chciałem zaprosić wszystkich chrześcijan do ponownego przylgnięcia do Niego w radości wiary, świadcząc jednomyślnie, że jest On, także dzisiaj i jutro, "drogą i prawdą, i życiem" (J 14, 6). Nasze wyznanie Chrystusa jako jedynego Syna, przez którego my sami widzimy oblicze Ojca (por. J 14, 8), nie jest arogancją, dyskredytującą inne religie, ale radosnym przyznaniem, że Chrystus ukazał się nam bez jakiejkolwiek zasługi z naszej strony. I to On jednocześnie nauczył nas nadal dawać to, co otrzymaliśmy, oraz oznajmiać innym to, co dano nam, aby podarowana nam Prawda i Miłość, jaką jest Bóg, należały do wszystkich ludzi.
Wraz z Apostołem Piotrem wyznajemy, że "nie ma w żadnym innym imieniu zbawienia" (por. Dz 4, 12). Deklaracja Dominus Iesus, idąc śladem Vaticanum II, stwierdza, że przez to niechrześcijanom nie odmawia się zbawienia, ale pokazuje ona, że jego ostateczne źródło tkwi w Chrystusie, w którym połączyli się Bóg i człowiek. Bóg oświeca wszystkich w sposób odpowiadający ich sytuacji wewnętrznej i środowiskowej, dając im łaskę zbawienia sobie tylko znanymi drogami (por. Dominus Iesus, VI, 20-21). Dokument wyjaśnia zasadnicze elementy chrześcijańskie, które nie przeszkadzają dialogowi, ale ukazują jego podstawy, gdyż dialog bez fundamentów byłby skazany na wyrodzenie się w puste wielosłowie.
To samo dotyczy także sprawy ekumenizmu. Jeśli dokument ten wraz z Soborem Watykańskim II głosi, że "jedyny Kościół Chrystusowy trwa w Kościele katolickim", nie zamierza przez to umniejszać roli innych Kościołów i wspólnot kościelnych, a przekonaniu temu towarzyszy świadomość, że nie jest to zasługą ludzką, ale znakiem wierności Bogu, który jest silniejszy od słabości ludzkich i grzechów, wyznanych przez nas w sposób uroczysty przed Bogiem i ludźmi na początku Wielkiego Postu. Kościół katolicki cierpi - jak stwierdza dokument - że prawdziwe Kościoły lokalne i wspólnoty kościelne z cennymi elementami zbawienia są od niego oddzielone.
Dokument wyraża więc jeszcze raz tę samą pasję ekumeniczną, która jest u podstaw mojej encykliki Ut unum sint. Mam nadzieję, że ta deklaracja, która leży mi na sercu, po tylu błędnych interpretacjach, będzie mogła ostatecznie pełnić swoją funkcję wyjaśniającą, a zarazem otwarcia na innych. Niech Maryja, której Pan na krzyżu powierzył wszystkich jak Matce, pomoże nam wzrastać wspólnie w wierze w Chrystusa, Odkupiciela wszystkich ludzi, w nadziei zbawienia, ofiarowanego przez Chrystusa wszystkim, i w miłości, która jest znakiem dzieci Bożych.
2. Z miłością pozdrawiam wszystkich wiernych zgromadzonych tutaj, aby uczcić Męczenników Chińskich, zwłaszcza tych z Was, pochodzenia chińskiego, którzy oglądają po raz pierwszy kanonizację męczenników należących do Waszego własnego narodu.
Myśli moje kierują się również do wszystkich katolików w Chinach. Wiem, że jesteście duchowo zjednoczeni z nami i jestem pewien, że rozumiecie, iż jest to szczególna chwila łaski dla całego Kościoła i całej wspólnoty katolickiej w Chinach. Pragnę zapewnić Was raz jeszcze, że modlę się codziennie za Was. Niech Święci Męczennicy pocieszają i wspierają Was, abyście, tak jak oni, byli mężnymi, wielkodusznymi i wiernymi świadkami Jezusa Chrystusa oraz jego prawdziwego umiłowania Waszego narodu.
3. Na zakończenie tego obrzędu, podczas którego została kanonizowana wielka liczba świadków wiary, pozdrawiam wszystkich pielgrzymów języka hiszpańskiego, zwłaszcza przybyłych z ziem pochodzenia nowych świętych męczenników dominikańskich: Palencii, Tarragony, Grenady, Teruelu i Sewilli oraz z Kraju Basków, kolebki św. Marii Józefy od Serca Jezusowego Sancho Guerra. Oby jej świetlany przykład pomagał Wam być także mężnymi świadkami Jezusa na szlachetnej i zawsze umiłowanej ziemi hiszpańskiej.
4. Równocześnie pozdrawiam gorąco biskupów i wiernych z Sudanu oraz dużą grupę pielgrzymów ze Stanów Zjednoczonych, szczególnie z Filadelfii. Niech za pośrednictwem nowych świętych - Katarzyny Drexel i Józefiny Bakhity Wasza wiara staje się coraz mocniejsza, a Wasze świadectwo o Ewangelii niech będzie coraz skuteczniejsze.
5. Oddzielne pozdrowienia kieruję do delegacji rządowych z różnych krajów, które zechciały wziąć udział w tej kanonizacji.
Prośmy teraz Maryję, Królową Wszystkich Świętych, aby pomogła każdemu chrześcijaninowi być wiarygodnym świadkiem Ewangelii.