W naszej kulturze chrześcijańskiej, w której wyrośliśmy, szkoła otrzymała przydomek „Alma Mater”, „Matki Karmicielki”. Warto zauważyć, że są tylko trzy instytucje, które uzyskały w kulturze euroatlantyckiej miano matki. Są to: Kościół, ojczyzna i właśnie szkoła.
Mówimy, że Kościół jest naszą matką, bo nas karmi Słowem Bożym i Eucharystią, bo nas wychowuje na szlachetnych synów i córki.
Mówimy, że matką jest dla nas także ojczyzna. Przypominał nam to w ostatnich latach bł. Jan Paweł II. Przypomniał najwyraźniej 16 czerwca 1983 r. w Warszawie w przemówieniu powitalnym na Okęciu, na początku drugiej pielgrzymki do Ojczyzny, gdy ta była jeszcze w okowach stanu wojennego. Pielgrzym pokoju mówił wówczas do nas: „Pierwszym słowem, wypowiedzianym w milczeniu i na klęczkach był pocałunek tej ziemi, ojczystej ziemi... Pocałunek złożony na ziemi polskiej ma jednak dla mnie sens szczególny. Jest to jakby pocałunek złożony na rękach matki - albowiem Ojczyzna jest naszą matką ziemską. Polska jest matką szczególną. Niełatwe są jej dzieje, zwłaszcza na przestrzeni ostatnich stuleci. Jest matką, która wiele przecierpiała i wciąż na nowo cierpi. Dlatego też ma prawo do miłości szczególnej”. I na końcu dodał słowa: „Pokój Tobie, Polsko! Ojczyzno moja! Pokój Tobie”.
Trzecią instytucją, której przydajemy miano matki, jest szkoła. Zasadniczo nazwę „Alma Mater” - „Matka Karmicielka” odnosimy do uniwersytetu czy innej wyższej uczelni, jednakże możemy ją także odnieść do każdej szkoły, w tym - po szkole wyższej - do szkoły średniej. Nietrudno się domyśleć, dlaczego takie miano tradycja przypisała szkole, gdyż szkoła - tak jak matka - karmi nas mlekiem wiedzy i mądrości i nas wychowuje.
Każda szkoła jak dobra matka winna oddziaływać na ucznia w sektorze jego umysłu i serca, intelektu i woli. Stąd też mówimy, że szkoła winna kształcić i wychowywać.
Kształcenie polega na przekazywaniu prawdziwych wiadomości, informacji z różnych przedmiotów. Ze strony nauczyciela jest tu wymagana odpowiednia kompetencja i praktyczna znajomość skutecznych metod nauczania, znajomość dydaktyki. Nieco więcej uzdolnień i przymiotów wymaga od nauczyciela, pedagoga, ścieżka edukacyjna, promowanie wartości, czynienie wychowanka nie tylko zasobniejszym w wiedzę, ale lepszym moralnie, wyposażanie go w przymioty serca, w cnoty moralne, takie jak: prawdomówność, uczciwość, odpowiedzialność, pracowitość, usłużność, wrażliwość, cierpliwość, wytrwałość. Ozdabianie wychowanka takimi cnotami, takimi przymiotami, wymaga od pedagoga dobrego przykładu, a więc nie tylko uzdolnień dydaktycznych, ale dojrzałej, pięknej osobowości, czyli bycia mistrzem, mistrzynią dla ucznia i wychowanka, w myśl starej, starożytnej zasady: „verba docent, exempla trahunt” - „słowa pouczają, przykłady pociągają”.
Trwając w wakacyjnym czasie, doceniajmy wszystko, co daje nam szkoła. Dystans wobec szkoły, jaki dają nam wakacje i urlopy, niech stanie się okazją, aby na nowo spojrzeć na nasze uczelnie i doceniając je, z nowymi siłami podjąć trud zdobywania wiedzy w nowym roku szkolnym i akademickim.
„Trzeba” (gr. deĩ) to słowo drogie Jezusowi. Posługiwał się nim często, mówiąc o swojej misji: Trzeba mi być w tym, co należy do mojego Ojca (Łk 2, 49); trzeba, abym ewangelizował [głosił Dobrą Nowinę], bo na to zostałem posłany (Łk 4, 43); Trzeba, aby Syn Człowieczy wiele cierpiał (Łk 9, 22).
Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać: «W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: „Obroń mnie przed moim przeciwnikiem!” Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: „Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę, to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie nachodziła mnie bez końca i nie zadręczała mnie”». I Pan dodał: «Słuchajcie, co mówi ten niesprawiedliwy sędzia. A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?»
Można powiedzieć, że w tych rozważaniach św. Rita nie jest obecna przez przywoływanie jej myśli lub szczegółów życia, ale ona po prostu do nich była zapraszana. I przychodziła. Przychodziła do ludzi, którzy modlili się o rozwiązanie swoich beznadziejnych spraw. Dawała zrozumienie, dotykała indywidualnie serc.
Tajemnica I - Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu
Bóg kocha cię i zadba o to, by nie brakowało ci niczego, co ci naprawdę jest potrzebne. Pamiętaj jednak, że tym, czego najbardziej potrzebujesz, jest POKORA. Ona przyjdzie do ciebie, gdy ZAAKCEPTUJESZ, że nie CZUJESZ SIĘ akceptowany, odwiedzany, zauważony, nie ciebie się pytają o zdanie; inni są wybierani, chwaleni, utalentowani, przebojowi, ładniejsi, z nimi rozmawiają, nie z tobą; jesteś odrzucany, niechciany– siostra lub ktoś inny z rodziny jest lepiej traktowany. Nie chcę ci powiedzieć, że jesteś niechciany, odrzucany, brzydki, masz być popychadłem, chłopcem do bicia itd., ale chcę cię zachęcić do pokory, która polega na akceptacji twoich odczuć i pragnieniu, by inni byli lepsi i bardziej obdarowani od ciebie, o ile tylko ty będziesz taki, jaki być powinieneś. Pokora przyjdzie na ciebie przez szereg rozczarowań i porażek. Pokora to stanięcie w prawdzie i wybranie tego, co wybrał Jezus – kielicha męki. Wtedy będziesz mógł powiedzieć: „Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie” (por. Ps 23,1). Przyjmij tę obietnicę z psalmu jako prawdę, uchwyć się jej jak kotwicy podczas sztormu: „Szukającemu Boga żadnego dobra nie zabraknie”. Jeśli pragniesz przezwyciężyć kłótnie rodzinne, to czy jednocześnie pragniesz pokory, która pomaga przezwyciężać spory? Jeśli pragniesz być pokornym jak Jezus, to czy jednocześnie pragniesz środków, które do głębokiej pokory prowadzą? Na skale pokory zbudujesz duchowe drapacze chmur sięgające nieba. Pokorą przebijesz najwyższe niebiosa; pokorą zdobędziesz Serce Boga; pokorą pokonasz wrogów, odbudujesz swoją rodzinę; dzięki pokorze pokonasz lęk, osiągniesz szczęście, wolność i nadprzyrodzoną radość. Dzięki pokorze staniesz się spokojniejszy, bardziej cierpliwy, mniej będziesz krzyczał, a więcej swoich grzechów będziesz wyznawał na spowiedzi, bo zobaczysz swoją nędzę. Dlaczego mamy tak mało świętych? Bo mało kto chce być głęboko pokornym. Niech Chrystus pomoże ci wpatrywać się w Niego – w Tego, który stracił wszystko, byś zyskał wszystko; w Tego, który tak bardzo się uniżył, by ciebie wywyższyć. Błogosławię cię, byś patrzył na świat nie przez pryzmat własnych odczuć, lecz w Bożej perspektywie. Popatrz na świat w kontekście wielkiej Twojej potrzeby – potrzeby stania się pokornym. Niech Jezus nauczy cię patrzeć dalej i nie skupiać się wyłącznie na tym, czego ci według twojej oceny najbardziej brakuje.
Jak wygląda życie codzienne Kościoła, widziane z perspektywy metropolii, w której ważne miejsce ma Jasna Góra? Co w życiu człowieka wiary jest najważniejsze? Czy potrafimy zaufać Bogu i powierzyć Mu swoje życie? Na te i inne pytania w cyklicznej audycji "Rozmowy z Ojcem" odpowiada abp Wacław Depo.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
