13 stycznia do Drohiczyna przybyli przedstawiciele parafialnych oddziałów Akcji Katolickiej. Spotkanie rozpoczęło się Mszą św. sprawowaną w kaplicy seminaryjnej przez ks. dr. Wodzisława Szczepanika, asystenta DIAK. Eucharystia miała uroczysty charakter, podkreślony przez obecność pocztu sztandarowego i odśpiewanie hymnu Akcji Katolickiej naszej diecezji. Zebrani polecali w modlitwie wszystkie tegoroczne inicjatywy ruchu katolików świeckich
„Kto chce Chrystusa uczniem być, niech się nie waha, bo przyszedł czas stanąć przy Panu, dla Niego żyć, odnowić cywilizację świata”. (fragment hymnu AK diecezji drohiczyńskiej, sł. Lucyna Woźnica, mel. Z. Orzełowski)
W kazaniu ks. Szczepanik nawiązał do tegorocznego hasła „Kościół naszym domem”, które wyznacza kierunek działań Akcji Katolickiej w całym kraju. „Z naszym Kościołem nie dzieje się dobrze. Wprawdzie jego kondycja w Polsce jest zróżnicowana w zależności od regionu i tu, na Podlasiu, nie jest źle, ale i w naszym regionie widać, że dzieci i młodzież w małym stopniu są związani z tą wspólnotą. Nie chodzi jednak o to, żeby narzekać, ale żeby podjąć hasło roku. Jest nam one potrzebne tak jak konkretny program działania - mówił. -Porównanie do domu rodzinnego uświadamia, że Kościół ma być dobrym miejscem. W domu każdy ma swoje role do spełnienia, pewne prawa i obowiązki, jak w każdej wspólnocie. Realizacja tegorocznego hasła jest dla nas, AK, wyzwaniem. Co byśmy mogli zrobić w naszych wspólnotach, żeby parafianie nie byli w Kościele tylko gośćmi, interesantami, widzami? Jak stworzyć atmosferę domu w naszych parafiach?” - pytał. W dalszej części nauki ks. Szczepanik apelował do angażowania się w sprawowanie Eucharystii, modlitwę wiernych, czytania, Msze św. w trakcie tygodnia. Prosił o zastanowienie się, jakie mamy charyzmaty, dary, talenty, które możemy ofiarować dla dobra wspólnoty. Mówiąc o potrzebie wrażliwości na oczekiwania drugiego człowieka, chęć działania i dzielenia się sobą, odwołał się do przykładu Madzi Buczek i Matki Teresy z Kalkuty, dodając, że takie postępowanie przybliża nas do Boga.
Po Mszy św. odbyło się uroczyste spotkanie opłatkowe, w którym uczestniczył również Ksiądz Biskup. Przebiegało ono w radosnej atmosferze, w zgodzie z polską tradycją. Nie zabrakło czytania Ewangelii, łamania sie opłatkiem, składania życzeń. Były też rozmowy o planach Akcji Katolickiej na rozpoczęty rok i wymiana doświadczeń. Pięknie brzmiały kolędy przy akordeonowym akompaniamencie, a wspólny posiłek pokrzepił ciała.
6 lipca po południu, po odmówienie z wiernymi na placu św. Piotra w Rzymie niedzielnej modlitwy „Anioł Pański” papież Leon XIV przybędzie do Castel Gandolfo. Od wieków było ono miejscem odpoczynku, modlitwy i studiów papieży. Pius XII, Jan XXIII, Paweł VI, Jan Paweł II i Benedykt XVI spędzali tam lato, modlili się w niedzielę podczas modlitwy „Anioł Pański” i spotykali się z mieszkańcami miasta.
Leon XIV nie zamieszka w pałacu apostolskim, który w 2016 r. na mocy decyzji papieża Franciszka został przekształcony w muzeum dostępne dla turystów, lecz w skromniejszej Villa Barberini, zabytkowym budynku, który również należy do kompleksu papieskiego, dzięki czemu muzea pozostaną otwarte dla publiczności.
By zrozumieć wezwanie, przy którym dziś chcemy się zatrzymać, nie trzeba odwoływać się do skomplikowanych pojęć, ani wiele tłumaczyć. Wystarczy przykład z naszego zwykłego życia rodzinnego.
Bo pewnie w niejednej rodzinie nie raz i nie dwa można usłyszeć takie lub podobne słowa: „Póki babcia żyła, to wszyscy się spotykaliśmy”; „Póki była mama, to jakoś umieliśmy się dogadać”; „Póki ojciec nad wszystkim czuwał, to jakoś to szło”… Bardzo proste i konkretne doświadczenie, które miało wielu z nas, a ci, którzy nie mieli tego szczęścia są w stanie je sobie wyobrazić bez większego trudu. Doświadczenie polegające na tym, że był lub (daj Boże!) jest nadal ktoś, czyja obecność łączy innych. Ktoś, do kogo wszystkim jest jakoś tak naturalnie i po prostu blisko. Ktoś, kto jakimś „cudem” (ten cud nazywa się: bezwarunkowa miłość) potrafi być jednocześnie dla wszystkich, choć oni między sobą mogą się ogromnie różnić. Ktoś, przy kim dla każdego znajdzie się miejsce, i kto dla każdego znajdzie czas i zrozumienie. Babcia, mama, ojciec, dziadek, albo jeszcze ktoś inny, przy kim wszyscy potrafią się zebrać i jako tako dogadać.
Rozpoczynające się wakacje to dla dzieci i młodzieży czas odpoczynku od szkoły, wczesnego wstawania, nauki i zajęć dodatkowych. Plany wakacyjne jasnogórskich pielgrzymów są bogate, bo obejmują zarówno podróże po Polsce, jak i zagraniczne wyprawy, to jednak jedno mają wspólne - nie ma takiej „odległości”, by Pan Bóg nie dostrzegł, czy pozostajemy wierni także podczas czasu wolnego.
Ósmoklasiści Katolickiej Szkoły Podstawowej im. św. Stanisława Kostki w Poznaniu podczas swojej tradycyjnej pielgrzymki podzielili się planami wakacyjnymi: Watykan, obóz harcerski, wyjazd w góry, Medjugorie czy odwiedziny dziadków. Choć nastolatkowie planują wyjazdy w różnych kierunkach, zgodnie podkreślają, że nie da się odjechać od Boga, bo On jest wszędzie. Nie ma „wakacji od Kościoła”. We Mszy św. trzeba uczestniczyć także w wakacje, a to przekładać się będzie na wiarę w dorosłości.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
