Wobec nieobecności chorego biskupa łowickiego Andrzeja Dziuby, żałobnej liturgii przewodniczył metropolita łódzki abp Grzegorz Ryś.

W kazaniu bp Romuald Kamiński przypomniał, że bp Zawitkowski był autorem wielu pieśni, w tym tak znanych jak „Abyśmy byli jedno” i „Panie dobry jak chleb”. Pozostawił po sobie także liczne książki, śpiewniki, modlitewniki i kazania, w tym te przez lata głoszone w kościele św. Krzyża w Warszawie.

Nawiązując do słynnej frazy, jaką bp. Zawitkowski zwracał się do słuchaczy swoich kazań, biskup warszawsko-praski pytał: „Któż nam teraz powie: ‘kochani moi’ ? Przecież Bóg nie powołał go jednego, żeby to mówił i treścią tego powiedzenie żył. Tego przynajmniej powinniśmy nauczyć się od niego i tym żyć” – zakończył bp Kamiński.

Podziel się cytatem

W telegramie przesłanym w imieniu papieża, watykański sekretarz stanu zapewnił, że Franciszek pozostaje wdzięczny Bogu za posługę Zmarłego biskupa, „zwłaszcza za posługę kaznodziejską, troskę o liturgię, refleksje modlitewne, myśli przekazane w publikacjach i pieśniach religijnych”.

W odczytanym podczas liturgii liście kondolencyjnym, Prezydent RP zauważył: „Można bez cienia przesady powiedzieć, że Zmarły znacząco wpłynął na życie religijne naszego narodu w ostatnim półwieczu, nadając mu wysoką temperaturę uczuciową”. Dodał, że miliony rodaków modli się i śpiewa słowami biskupa Zawitkowskiego - zaznaczył Andrzej Duda.

O godz. 14.00 zostanie odprawiona Msza Święta pogrzebowa w kościele parafialnym w Żdżarach, a następnie ciało bp. Józefa Zawitkowskiego zostanie złożone do grobu na miejscowym cmentarzu.

Biskup Józef Zawitkowski obchodził w tym roku jubileusz 30-lecia sakry biskupiej. W latach 90. był członkiem Komisji ds. Duszpasterstwa Liturgicznego, działającej przy Konferencji Episkopatu Polski, w której ramach pełnił funkcję przewodniczącego Podkomisji ds. Muzyki Kościelnej.

Józef Zawitkowski urodził się 23 listopada 1938 w Wale. Pochodził z chłopskiej, bardzo religijnej rodziny. Jednym z ulubionych motywów kazań duchownego nazywanego „złotoustym biskupem” było poszanowanie pracy na roli oraz przywiązanie do ziemi ojczystej i szacunek dla chleba.

Od 1980 wygłaszał homilie podczas Mszy świętych transmitowanych z kościoła św. Krzyża w Warszawie przez I Program Polskiego Radia. Do 2006 wygłosił blisko 140 kazań.

Z Łowiczem związał się na trwałe w 1984 roku, gdy otrzymał stanowisko proboszcza ówczesnej kolegiaty łowickiej, która obecnie jest bazyliką mniejszą.

26 maja 1990 został mianowany biskupem pomocniczym w archidiecezji warszawskiej. Święcenia biskupie otrzymał 9 czerwca 1990 w Łowiczu z rąk kard. Józefa Glempa. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Servus et filius ancillae” (Jam sługa Twój, syn służebnicy).

W latach 1990–1992 piastował urząd wikariusza generalnego. Rezydował w Łowiczu jako tamtejszy wikariusz biskupi, pozostając proboszczem parafii kolegiackiej.

25 marca 1992 został mianowany biskupem pomocniczym dla nowo utworzonej diecezji łowickiej. 9 grudnia 2013 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z tej funkcji.

W Konferencji Episkopatu Polski w latach 90. był członkiem Komisji ds. Duszpasterstwa Liturgicznego, w ramach której pełnił funkcję przewodniczącego Podkomisji ds. Muzyki Kościelnej. W 2008 został opiekunem duchowym Związku Towarzystw Gimnastycznych „Sokół” w Polsce.

Publikował pod pseudonimem ks. Tymoteusz. Autor m.in. modlitewników Panie mój; Tobie, Panie, zaufałem, bajek Dawno, dawno temu, a także książek: …będę z Panem gadał; Trzymaj się!; To jest Ktoś!

Był laureatem Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. Franciszka Karpińskiego (1998), Nagrody specjalnej im. Włodzimierza Pietrzaka, Nagrody im. ks. prof. Janusza Pasierba (2004), a także Feniksa Specjalnego (2012), wyróżnienia przyznanego przez Stowarzyszenie Wydawców Katolickich. W 2007 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Decyzją prezydenta RP Lecha Wałęsy z 31 sierpnia 1995 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.