I doczekaliśmy się. Dzisiejszej niedzieli w Warszawie został beatyfikowany sługa Boży ks. Jerzy Popiełuszko, kapłan bliski każdej Polce i Polakowi, a z oczywistych względów każdej mieszkance i mieszkańcowi Podlasia. Jeszcze brzmią nam w uszach jego kazania podczas słynnych Mszy św. za Ojczyznę, a przed oczami mamy jego pełną dobroci twarz… Tak jak jego pogrzeb stał się wielką manifestacją: wiary, buntu wobec przemocy ówczesnej władzy, niezgody na zniewolenie i upadlanie człowieka, tak jego beatyfikacja, na której w Warszawie zgromadzili się przedstawiciele niemal każdej parafii w kraju, stała się wielkim dziękczynieniem za życie i działalność tego świętego naszych czasów. To jego niezłomnej postawie i działalności duszpasterskiej, wsparciu, jakie udzielał prześladowanym przez władze PRL robotnikom i działaczom związkowym podczas stanu wojennego, zawdzięczamy pośrednio kształt dzisiejszej Polski. Ks. Jerzy wzbudził bowiem w narodzie wiarę w to, że będziemy żyć w kraju lepszym, sprawiedliwym i wolnym. Opierając się na nauczaniu innych dwóch świętych naszych czasów, sług Bożych Papieża Jana Pawła II i kard. Stefana Wyszyńskiego, a także na przesłaniu św. Pawła zawartym w Liście do Rzymian: „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj” (12, 21), zyskał powszechną sympatię, która przyczyniła się do tego, że stał się niekwestionowanym autorytetem moralnym ludzi pracy najpierw w Warszawie, gdzie od czerwca 1980 r. pracował w parafii pw. św. Stanisława Kostki na Żoliborzu, a później w całym kraju. I tak ten kapłan został wrogiem numer jeden władz PRL, oskarżanym wielokrotnie o działalność polityczną, podżeganie do buntu i czynienie z kościołów miejsca propagandy antypaństwowej, celem działań operacyjnych Służby Bezpieczeństwa - akcję rozpracowywania księdza o kryptonimie „Popiel” rozpoczęto najpewniej już w drugiej połowie 1982 r. Ks. Popiełuszko był inwigilowany przy pomocy co najmniej czterech tajnych współpracowników, wśród których byli zarówno duchowni, jak i świeccy współpracownicy kapłana, wielokrotnie wzywany na przesłuchania do Komendy Stołecznej Milicji Obywatelskiej, pomawiany i szykanowany w ówczesnych mediach, prześladowany i zasypywany zastraszającymi anonimami typu: „Zostaniesz bohaterem narodowym numer dwa - po Przemyku” (Milena Kindziuk, „Ksiądz Jerzy Popiełuszko”, Axel Springer, s. 82).
Kulminacja nienawiści do kapelana „Solidarności” miała miejsce 19 października 1984 r. Tego dnia swoje ostatnie spotkanie z robotnikami w parafii pw. Świętych Polskich Braci Męczenników w Bydgoszczy ks. Popiełuszko zakończył porażającymi w swej wymowie - w świetle tego, co miało niebawem nastąpić - słowami: „Módlmy się, byśmy byli wolni od lęku, zastraszenia, ale przede wszystkim od żądzy odwetu i przemocy”. Wracając do Warszawy, na drodze do Torunia, niedaleko miejscowości Górsk został uprowadzony. Ciało ks. Jerzego, który przed śmiercią - jak wykazała sekcja zwłok - był torturowany, wyłowiono 30 października z zalewu na Wiśle k. Włocławka. Od tych wydarzeń minęło zaledwie niecałe 26 lat…
Dziś mamy inną Polskę, pełne półki sklepowe, wolne wybory, otwarte granice, swobodę wyznania. Za wolność nie trzeba już płacić dobrem najwyższym: własnym życiem czy utratą zdrowia (wystarczy wspomnieć wielu internowanych, którzy do dziś borykają się ze skutkami „ścieżek zdrowia”). Bohaterom współczesnej historii oddano należną cześć i przywrócono ich zbiorowej pamięci. Tylko czy rzeczywiście za taką Polskę walczyli i oddali życie? - pojawia się pytanie. Za Polskę, w której pracownik wykorzystywany jest ponad miarę, a dzień pracy rzadko kończy się na 8 przepisowych godzinach (niestety tak jest w regionach najbardziej zagrożonych bezrobociem, co bezczelnie wykorzystują nieliczni na tym terenie pracodawcy). Za Polskę, w której dzieci wychowuje ulica, bo rodzice pracują na dwóch etatach, od rana do wieczora. W wielu przypadkach wcale nie jest to spowodowane, jak chcą niektórzy, chęcią jak największego zysku, a tylko próbą utrzymania się na powierzchni. Wszystko drożeje z dnia na dzień, a płaca minimalna, którą otrzymuje duża część społeczeństwa, jest, jaka jest. Jak się okazuje, mamy wiele jeszcze do zrobienia w kwestii wolności…