Reklama

A po nocy przychodzi dzień

O swój los trzeba walczyć i mieć nadzieję, że nadejdą dobre dni. Nawet gdy wydaje się, że podjęte decyzje to skok na głęboką wodę, zbyt głęboką

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Jedną z takich dramatycznych decyzji podjęła Monika Bidzińska - matka 5 dzieci: Krzysia, Gabrysi, Patrycji, Wiktorii, Aleksandry. Pół roku temu postanowiła wyprowadzić się od męża, uciekając od przemocy i alkoholu. „Dwanaście lat zmagałam się z taką sytuacją. Nie pomagały groźby, prośby, nic nie mogło przekonać męża by przestał pić. Aż w końcu zdecydowałam się odejść dla dobra swojego i dzieci” - mówi pani Monika. Początkowo pomagała jej koleżanka z Ogrodzieńca, u której spędziła kilka tygodni. „Właśnie u Pauliny podjęłam ostateczną decyzję, że nie wrócę do męża, bo jak wrócę to będzie tak samo lub jeszcze gorzej. A dzieci muszą mieć odpowiednie warunki do życia i nauki” - tłumaczy Bidzińska. Postanowiła zacząć żyć od nowa. Ale jak zacząć żyć bez dachu nad głową? Wynajęła więc opuszczony dom w Podzamczu. Niestety, od dawna nikt w nim nie mieszkał i dom nadawał się do kapitalnego remontu. O trudnej sytuacji Moniki i jej 5 pociech dowiedział się ks. Tomasz Folga i prowadzony przez niego zespół charytatywny działający w parafii Przemienienia Pańskiego w Ogrodzieńcu.

Nikt nie jest samotną wyspą

„O warunkach życiowych pani Moniki dowiedziałem się mimochodem, podczas wydawania żywności w ramach programu PEAD. Nie mogłem przejść wobec tej sprawy obojętnie. Postanowiłem zaangażować w tę sprawę nasz parafialny zespół charytatywny” - tłumaczy ks. Tomasz Folga. Pierwszym krokiem był zakup produktów spożywczych. Urządzili zbiórkę i za zebrane fundusze kupili ziemniaki, marchew, cebulę, buraki. To dopiero początek. „Gdy pojechaliśmy na miejsce do domu, który wynajmuje pani Monika, okazało się, że będą potrzebne nowe instalacje i nowe piece. Ogłosiliśmy więc w kościele, że potrzebny jest piec. Odzew był natychmiastowy. Nieużywany piec, w bardzo dobrym stanie technicznym, podarował pan kościelny Jerzy Biedak. Od tego zaczęła się lawina pomocy” - opowiada ks. Folga. O całej sprawie dowiedział się burmistrz Ogrodzieńca Andrzej Mikulski. I bardzo szybko w akcję pomocy włączyli się pracownicy Urzędu Miasta i Gminy Ogrodzieniec. Okazało się, że pani Monika może skorzystać z jednorazowej zapomogi ze środków zewnętrznych. Z tych pieniędzy zakupiła węgiel na zimę i lekarstwa dla dzieci. W pomoc zaangażowali się uczniowie z Gimnazjum w Ogrodzieńcu. Zorganizowali zbiórkę ubrań dla dzieci. Zgromadzili tyle nowych rzeczy, że trzeba było odbyć aż 3 kursy samochodem by je zawieźć do Podzamcza. „Obdarowano nas taką ilością ubrań, że mogłabym otworzyć sklep z odzieżą. Ponadto dostaliśmy pościel, obrusy, firanki, fotele, meble do dziecięcego pokoju. Bardzo dużo pomogła mi pani Rudnicka - dyrektor Szkoły Podstawowej w Ogrodzieńcu. Nie sposób wymienić wszystkich, ale składam im serdecznie podziękowania. W życiu nie spotkałam się z taką dobrocią ludzką jak tutaj” - mówi z wdzięcznością pani Monika.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Z życzliwości

W pomoc włączyli się przedsiębiorcy z terenu parafii. Kazimierz Kwiecień podarował kaloryfer, Stanisław Orman ufundował materiały do instalacji wodnej i do ogrzewania wody. Andrzej Skrzypiciel przekazał nowy, wykonany w jego firmie, bojler. Anna Szlachta, nauczycielka z miejscowej szkoły przekazała piec Żar, który już teraz ogrzewa kolejne pomieszczenia. Znajomi przedsiębiorcy ks. Tomasza podarowali komplety nowych ubrań dla dzieci - by wymienić tylko niektóre podarunki. Ponadto dwoje dzieci pani Moniki będzie objętych programem stypendialnym „Skrzydła”.
Wszystko to działo się na przestrzeni kilku tygodni. Produktów było sporo, trzeba było to wszystko uporządkować, a w zasadzie podłączyć. I tu znów z pomocą przyszli panowie z zespołu charytatywnego - Jan Wałek, Marian Wnuk i Andrzej Derda. By nie tracić niepotrzebnie pieniędzy na specjalistyczne firmy, postanowili sami wykonać instalacje grzewczą i wodno-sanitarną. I jak zadeklarowali tak zrobili.

Z nadzieją w przyszłość

Pomoc, z jaką spotkała się pani Monika, napawa ją optymizmem. Niemniej jednak to tylko pomoc doraźna. Z czegoś trzeba żyć w kolejnych miesiącach. Świadczenia, które otrzymuje, są niewspółmierne do kosztów. Z chwilą śmierci męża (zmarł kilka miesięcy po tym jak się wyprowadziła) straciła 1550 zł alimentów, został jej tylko zasiłek rodzinny w wysokości 544 zł i zasiłek z tytułu samotnego wychowywania dzieci. Ale przysługuje tylko na 2 dzieci i wynosi 170 zł na osobę. Dlatego pani Monika stara się o podjęcie pracy.

2010-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.

Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.

Podziel się cytatem

CZYTAJ DALEJ

Jednego Serca Jednego Ducha

2024-05-29 16:47

[ TEMATY ]

Jednego Serca Jednego Ducha

Piotr Drzewiecki

Jak powstaje największy koncert muzyki chrześcijańskiej w Europie? Kulisy tego wydarzenia odsłania ks. Andrzej Cypryś.

Ks. Andrzej Cypryś: Nasze wydarzenie odbywa się od 2003 r. w Rzeszowie, w Parku Sybiraków. Pomysłodawcą był Jan Budziaszek. Idea tego wydarzenia narodziła się, gdy pan Budziaszek w czasie rekolekcji w Rzeszowie rozmawiał z ks. Mariuszem Mikiem – obaj doszli do przekonania, że takie wydarzenie, łączące w sobie spotkanie, śpiew i uwielbienie, powinno się tu odbyć. Po dłuższym czasie od tego spotkania na osiedlu Baranówka w Rzeszowie pojawiłem się ja, jako duszpasterz akademicki Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania. Ksiądz Mariusz podzielił się ze mną rozmową z panem Budziaszkiem i pomysłem, który się wtedy narodził. Wspólnie postanowiliśmy przekuć ten pomysł w czyn. Czekaliśmy jeszcze na pana Budziaszka, który wówczas przebywał za granicą. Pierwszy koncert zapadł w serca jego uczestników. Podjęliśmy więc decyzję o kontynuowaniu tego wydarzenia.

CZYTAJ DALEJ

Eucharystia największym skarbem Kościoła

2024-05-30 10:43

ks. Łukasz Romańczuk

Centralna procesja Bożego Ciała wyruszyła z katedry pw. św. Jana Chrzciciela do kościoła garnizonowego św. Elżbiety przy wrocławskim Rynku. Procesje poprzedziła Eucharystia sprawowana przez abp. Józefa Kupnego.

W słowach wprowadzenia ks. Paweł Cembrowicz, przywołał znacznie uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Podkreślił, że procesja ulicami Wrocławia będzie wyznaniem wiary, a także prośba o błogosławieństwo dla całego miasta. - Chcemy w podniosłej procesji uwielbiać naszego Pana - mówił proboszcz parafii katedralnej.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję