Reklama

„Dał Polsce wolność, granice, moc i szacunek” *

Eucharystia, montaż słowno-muzyczny i wystąpienia okolicznościowe - to główne akcenty, w których w Zułowie na Litwie uczestniczyła blisko 50-osobowa grupa z Podlasia. 5 grudnia pielgrzymi z Polski i Litwy wspólnie uczcili 142. rocznicę urodzin marszałka Józefa Klemensa Piłsudskiego. Podlasianie odwiedzili także polski Dom Dziecka na Podbrodziu i modlili się u stóp Pani Ostrobramskiej w Wilnie

Niedziela podlaska 1/2010

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Organizatorem pielgrzymki był Komitet Obchodów Urodzin Marszałka Józefa Piłsudskiego. Klara Rogalska, płk Leszek Bożydar Zych, Krzysztof Tołwiński i Wiktor Klatkowski zaprosili prawicowe organizacje i stowarzyszenia z Podlasia do uczczenia pamięci jednego z największych synów współczesnej historii, niedościgłego wzoru, męża stanu oddanego bezgranicznie Rzeczypospolitej Józefa Piłsudskiego. - Postanowiliśmy w miejscu urodzin marszałka Józefa Piłsudskiego w Zułowie, pod dębem zasadzonym w 1937 r., w miejscu byłego dworu, gdzie mieściła się kolebka przyszłego Marszałka, uczcić to wydarzenie Mszą św. i wspomnieniem wspólnie z braćmi, którzy przedzieleni obecną granicą wiernie strzegą pamięci i dochowują wierności Rzeczypospolitej. Współorganizatorem spotkania jest Związek Polaków na Litwie, który przywraca Zułów do rangi miejsca pamięci narodowej - stwierdził Krzysztof Tołwiński.

Zułów i Powiewiórka - symbole narodowej pamięci

W odległości 60 km od Wilna leży wieś Zułów, w której w 1867 r. urodził się Józef Piłsudski. W końcu XVII wieku wieś była prywatną własnością kasztelana nowogródzkiego Aleksandra Wojny-Jasienieckiego. Później została przekazana rodzinie Giedroyciów, a w XVIII wieku zrządzała nią rodzina Ogińskich. Antoni Michałowicz przekazał ją jako posag córce Marii, która w 1863 r. poślubiła Józefa Wincentego Piłsudskiego. Wówczas wieś przeszła w posiadanie rodziny Piłsudskich. W Zułowie urodzili się dwaj ich synowie - Bronisław (ur. 2 listopada 1866 r.) i Józef (ur. 5 grudnia 1867 r.). W lipcu 1874 r. rezydencja Piłsudskich spłonęła i rodzina przeprowadziła się do Wilna. Po I wojnie światowej Zułów należał do Polski. Po ustabilizowaniu się granicy w 1921 r. wieś przeszła pod zarząd państwowy, a Zułów stał się zapleczem leżącej nieopodal bazy wojskowej. W 1934 r. stowarzyszenie weteranów wojny polsko-bolszewickiej odkupiło wieś od armii, założyło komitet odbudowy rezydencji, w której przyszedł na świat Marszałek. Otwarcie zrekonstruowanego na muzeum domu Piłsudskiego miało miejsce 10 października 1937 r. Krótko po wkroczeniu wojsk sowieckich do Polski w 1939 r. dom został całkowicie zniszczony.
Powiewiórka to dawne miasteczko w starostwie podgrodzkim, dziś wieś licząca zaledwie 420 mieszkańców. W drewnianym kościele pw. św. Kazimierza, zbudowanym w 1775 r., 15 grudnia 1867 r. został ochrzczony Józef Piłsudski. Wydarzenie to upamiętnia umieszczona w kościele tablica pamiątkowa w języku polskim. Świątynia jest jedną z niewielu pamiątek po Marszałku. Dziś kościół wymaga gruntownego remontu.

Eucharystia, montaż słowno-muzyczny, wystąpienia okolicznościowe

Przy dębie Marszałka i kamieniu upamiętniającym miejsce jego narodzin spotkanie zainicjował poseł RL Michał Mackiewicz, prezes Związku Polaków na Litwie, który nawiązał do wydarzeń sprzed 91 laty oraz wspólnych dążeń podejmowanych przez polskie organizacje. Prezes przypomniał zebranym zasługi Marszałka wobec Ojczyzny.
Mszę św. w intencji obu narodów i marszałka Piłsudskiego sprawowali proboszcz ks. Józef Aszkiełowicz z Mejszagoły i ks. Jan Czerniawski, proboszcz z Podgrodzia Powiewiórki. Oprawę liturgiczną pełnili Larys Lubowicki i chór parafialny z Mejszagoły. W homilii ks. Aszkiełowicz podkreślił znaczenie tego miejsca dla obojga narodów. Odwołał sie do powojennego zacierania śladów miejsca urodzin Piłsudskiego, apelowoł do zebranych o modlitwę za tych, którzy oddali życie za Ojczyznę.
Larys Lubowicki, Patryk Kotowicz i Sylwia Kamińska - uczniowie I Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki uczcili pamięć Marszałka montażem słowno-muzycznym. Podobny uroczysty koncert miał miejsce w 1941 r. - 11 Listopada, również w wykonaniu wychowanków tegoż liceum, którzy deportowani do północnego Kazachstanu, uzyskując pozwolenie u miejscowych władz Dżałtyru, przygotowali akademię w miejscowym klubie „Krasnyj Ugałok” i mówili o niepodległej Polsce. W inscenizacji scenki Janiny Bartoszukówny wzięły udział wtedy Wiesława Batowska, Wincentyna Gruszkiewiczówna i Krystyna Tworkowska. - Koncert w Zułowie to kontynuacja patriotycznej postawy uczniów najstarszego bielskiego gimnazjum i liceum, którzy wierni harcerskim ideałom cierpieli, a także ginęli za Ojczyznę - podkreślił Tadeusz Szereszewski, pomysłodawca koncertu i autor scenariusza.
- Zakupiliśmy ponadczterohektarową działkę, na której kiedyś stał dwór Piłsudskich, w 2005 r. poświeciliśmy pamiątkowy kamień w pobliżu posadzonego w 1937 r. dębu - podkreślił Michał Mickiewicz. - Cudem przetrwał on czasy ZSRR, kiedy to tuż obok niego wzniesiono duży zespół zabudowań sowchozowych - fermę, obory i stodoły. Od kilku lat trwa tu porządkowanie terenu. Zułowski rezerwat pamięci jest odbudowywany głównie za społeczne pieniądze.
- Cieszymy się z pierwszego po wojnie modlitewno-patriotycznego spotkania Polaków mieszkających po obu stronach granicy polsko-litewskiej - stwierdziła Klara Rogalska, sybiraczka, współorganizatorka pielgrzymki. - Było to dla mnie niezwykłe przeżycie, że mogłem recytować patriotyczne wiersze, doświadczyłem też wiele życzliwości i wdzięczności od mieszających tam Polaków - wyznał po pielgrzymce Larys Lubowicki. - Cieszę się, że mogłam poprowadzić wraz z Patrykiem ten koncert i zaśpiewać - wspomina Sylwia Kamieńska. - Pozostaję pod głębokim wrażeniem, bo widziałam łzy wzruszenia. To świadczy to o tym, że zostaliśmy dobrze przyjęci i naszą postawą przyczyniliśmy się do budowy naszej tożsamości narodowej.
Pod hasłem: „Zułów - miejscem pamięci narodowej” Związek Polaków na Litwie przywraca pamięć o Piłsudskim. Choć z dawnego dworku Piłsudskiego nie pozostało nic, to polscy patrioci mieszkający na Litwie wierzą, że wspólnie z narodem polskim wskrzeszą pamięć należną Marszałkowi.
Przedstawiciele organizacji społecznych z Polski i Litwy oraz przedstawiciel placówki dyplomatycznej RP złożyli przy tablicy Marszałka wieńce i kwiaty. Prezes Mackiewicz zaprosił zebranych na ciepły poczęstunek, a dziękując za spotkanie, pożegał sie z nami słowami: „Przyjeżdżajcie i zapraszajcie innych”.

* Z przemówienia prezydenta RP Ignacego Mościckiego na pogrzebie marszałka Józefa Piłsudskiego

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2010-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Abp Jędraszewski: Wszędzie tam, gdzie nie ma Boga, tam ginie człowiek

2024-05-30 15:42

[ TEMATY ]

abp Marek Jędraszewski

Archidiecezja Krakowska

- Wiemy, że wszędzie tam, gdzie nie ma Boga, tam ginie człowiek, tam człowiek nie ma przyszłości - mówił abp Marek Jędraszewski podczas centralnej procesji Bożego Ciała w Krakowie.

Dzisiejszą uroczystość Bożego Ciała abp Marek Jędraszewski nazwał „swoistym apogeum" Kongresu Eucharystycznego Archidiecezji Krakowskiej, ponieważ z wszystkich kościołów archidiecezji wyjdą na zewnątrz procesje eucharystyczne, w czasie których ludzie publicznie wyznają wiarę w prawdziwą, realną obecność Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi. Zaznaczył, że centralna procesja w Krakowie kroczy szlakiem „testamentu eucharystycznego" Chrystusa. Wskazał na słowa-klucze kolejnych stacji: moc, ofiara, być, przyjaźń i w tym kontekście zwrócił uwagę na szczególną więź między Chrystusem a ludźmi. Podkreślił, że warunkami bycia przyjacielem Jezusa jest znajomość Jego nauki, zgodne z nią postępowanie, czyli bezinteresowna miłość.

CZYTAJ DALEJ

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.

Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.

Podziel się cytatem

CZYTAJ DALEJ

Stanowisko uczestników XXXI Ogólnopolskiej Pielgrzymki Samorządu Terytorialnego na Jasna Górę

2024-05-30 22:45

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Karol Porwich/Niedziela

My, przedstawiciele samorządów gmin, powiatów i województw zgromadzeni u stóp Matki Bożej Królowej Polski zwracamy się z apelem do małżeństw i rodzin oraz do osób przygotowujących się do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny, aby z pełnym zaangażowaniem poznawali swoje prawa i obowiązki wynikające z natury małżeństwa

jako trwałego związku kobiety i mężczyzny oraz rodziny będącej podstawową komórką społeczną we współczesnym świecie.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję