Telefon Życzliwości to inicjatywa łódzkich seniorów, uruchomiona we współpracy z Urzędem Miasta Łodzi oraz Fundacją Subvenio. Już od 5 lat pomagają oni swoim rówieśnikom w potrzebie, a w dobie pandemii ich życzliwość i wsparcie są jeszcze większe. Obecnie dziesięcioro z nich odbiera telefony od potrzebujących w domu. Jak sami przyznają, w ciągu tygodnia dzwoniących jest kilkanaście razy więcej niż do tej pory.
Projekt wystartował 5 lat temu, kiedy seniorzy z Centrum Zdrowego i Aktywnego Seniora w Łodzi postanowili uruchomić Telefon Życzliwości. Pomysł skierowania pomocy do najstarszych mieszkańców miasta, najczęściej samotnych i zagubionych, za pomocą dedykowanej linii telefonicznej okazał się dużym sukcesem. Na początku podopieczni CZAS, sami będąc osobami starszymi, przez kilka godzin dziennie odbierali telefony od swoich rówieśników, udzielając porad, wskazując możliwości rozwiązania kłopotów lub po prostu ofiarując swój czas na serdeczną rozmowę. Z czasem między dzwoniącymi a wolontariuszami nawiązały się znajomości i przyjaźnie.
W lutym tego roku seniorzy zdobyli dotację na uruchomienie Halofonu – specjalnego rozwiązania, dzięki któremu wolontariusze mogą objąć opieką i wsparciem wybrane osoby potrzebujące stałej pomocy. Pomysł takiego rozwiązania pojawił się po tym, kiedy zauważono, że na Telefon Życzliwości stale dzwoni pewna grupa tych samych osób prosząc o pomoc w powtarzalnych czynnościach, takich jak zakup leków czy wsparcie w przemieszczaniu się. Dzięki Halofonowi każda taka osoba ma swojego opiekuna.
W obecnej chwili, pomimo pandemii i spowodowanemu przez nią zamknięciu Centrum Zdrowego i Aktywnego Seniora, Telefon Życzliwości działa nadal, a wolontariusze wspierają potrzebujących w swoich domach za pomocą telefonów komórkowych.
Reklama
Jak przyznają seniorzy, w obliczu pandemii próśb o pomoc jest znacznie więcej niż do tej pory. Oprócz osób korzystających z Telefonu już od jakiegoś czasu, pojawiają się także całkiem nowe osoby dzwoniące w poszukiwaniu wsparcia. Co ciekawe, łączą się oni z łódzkimi seniorami z całej Polski. Wszyscy otrzymują potrzebne informacje i wsparcie, tak jak dwóch starszych mężczyzn z Łodzi, w wieku 80 i 96 lat, którzy z powodu pandemii nie mogli korzystać z osiedlowej jadłodajni. Wolontariusze pomogli w załatwieniu im dowozu ciepłych posiłków.
Wykluczenie społeczne ze względu na wiek to duży problem, choć nadal nie jest on często podnoszony w szerokiej debacie publicznej. Nowoczesne technologie, na co dzień ułatwiające życie młodym ludziom, wciąż są dla sporej grupy seniorów niedostępne. Telefon Życzliwości to rozwiązanie, które aktywizuje nie tylko beneficjentów pomocy, ale także ich realizatorów.
Dzięki temu wszyscy wygrywają. Jeśli jesteś osobą starszą i potrzebujesz wsparcia od osoby, która doskonale zrozumie Twoje problemy, bo sama doświadcza ich na co dzień, możesz kontaktować się z wolontariuszami Telefonu Życzliwości pod tymi numerami: 739 903 452, 739 903 453, 42 638 50 32.
- Pomagamy nie tylko chrześcijanom. Chcemy pomagać wszystkim, którzy są poszkodowani z taką nadzieją, że ta pomoc będzie ich łączyć i organizować do wspólnej pracy przy odbudowie życia w lokalnych społecznościach – mówił kard. Grzegorz Ryś na konferencji prasowej o wsparciu na Bliskim Wschodzie.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
Ośno Lubuskie, VIII Diecezjalna Piesza Pielgrzymka Pokutna
Z Ośna Lubuskiego wyruszyła VIII Diecezjalna Piesza Pielgrzymka Pokutna do Górzycy. W tym roku pątnicy pielgrzymowali pod hasłem „Pielgrzymi nadziei", a wydarzenie było finalnym akcentem świętowania jubileuszu 900-lecia ustanowienia diecezji lubuskiej.
VIII Diecezjalna Piesza Pielgrzymka Pokutna z Ośna Lubuskiego do Górzycy rozpoczęła się nabożeństwem pokutnym w kościele parafialnym pw. św. Jakuba Apostoła połączonym z adoracją Najświętszego Sakramentu i możliwością spowiedzi. Modlitwie przewodniczył ks. Jacek Błażkiewicz, a muzyczną oprawę nabożeństwa poprowadzili Teresa i Robert Malina.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
