Modlitwa za Miasto 13 maja, wpisana już na trwałe w kalendarz uroczystości kościelnych, miała w tym roku wymowę szczególną, bowiem była swoistym wstępem do świętowania 10. rocznicy przybycia do Gorzowa Wlkp. Jana Pawła II, którego postać nierozerwalnie wiąże się z owymi objawieniami, żeby wspomnieć tylko zamach na jego życie 13 maja 1981 r.
Zgromadzeni na wieczornej modlitwie pod figurą Matki Bożej Fatimskiej, umiejscowionej na stałe przy klasztorze Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów przy „białym kościółku”, gorzowianie w sile kilku tysięcy procesjonalnie przeszli do matki kościołów - katedry. W procesji kilkudziesięciu pocztów sztandarowych (szkolnych, harcerskich, rzemieślniczych, związkowych, stowarzyszeniowych, kombatanckich i strażackich), feretronów ze wszystkich gorzowskich parafii, dzieci pierwszokomunijnych, ministrantów, sióstr zakonnych i kapłanów z bp. Dajczakiem, niosąc na ramionach fatimską figurkę ze śpiewem maryjnym na ustach, rozważano kolejne tajemnice Różańca św.
Uroczystej Mszy św. koncelebrowanej w gorzowskiej katedrze przewodniczył Biskup Edward, który ową liturgię nazwał „ofiarą miłości Syna za miasto, za tych tak licznie zgromadzonych w świątyni, jak i za tych, którzy może nigdy do świątyni nie przyjdą”. W okolicznościowej homilii, nawiązując do słów Ewangelii: „Pokój wam daję” i czytań, które zawierały wskazanie miłości i modlitwy jako drogi do pojednania i pokoju, kaznodzieja mówił: „Szliśmy, wołając, modląc się i prosząc, by Bóg w naszych sercach zwyciężył… Po to się tu wszyscy zebraliśmy, żeby być bardziej siostrami i braćmi” - zakończył.
Przed błogosławieństwem wierni powtórzyli tradycyjnie Akt Zawierzenia Miasta Gorzowa Wlkp. Matce Bożej Fatimskiej. Po tegorocznej podniosłej uroczystości przy fatimskiej figurce pozostała symboliczna róża jako wotum za opiekę nad miastem oraz apel do wszystkich zgromadzonych o codzienną modlitwę „Zdrowaś…” za Gorzów.