W pierwszych wiekach ery chrześcijańskiej wielu świętych otaczało czcią Boże Dzieciątko. Rozpowszechnienie tego kultu przypada na czasy średniowiecza. Św. Franciszek z Asyżu często rozmyślał ze wzruszeniem nad tym, jak Bóg stał się kruchą i bezbronną Dzieciną złożoną w żłóbku. Zbudował więc pierwszą szopkę świata, mającą przedstawiać to Boskie misterium. On dał podstawę nabożeństwu do Bożego Dzieciątka. Z kolei w Hiszpanii, w czasach kontrreformacji rozpowszechnił się sposób przedstawiania Bożej Dzieciny stojącej. W Rzymie, w III Niedzielę Adwentu, dzieci przychodzą na Plac św. Piotra z figurkami Dzieciątka i Ojciec Święty je błogosławi. Dzieci w ten sposób przygotowują się do narodzenia Jezusa Chrystusa.
Ferdynand Magellan w czasie odkrycia Filipin miał przy sobie jedną z tych figurek Dzieciątka Jezus i pozostawił ją na wyspie Cebu, gdzie do dzisiaj otaczana jest kultem. Jedną z form przygotowania do świąt Bożego Narodzenia jest Nowenna do Bożego Dzieciątka Jezus. Praskie Dzieciątko Jezus, zwane Jezulatko, albo z hiszpańskiego Bambino Gesu czczone jest zwłaszcza przez dzieci i matki oczekujące potomstwa. Jest to woskowa figurka o wysokości 45 cm, wyobrażająca dziecko w wieku ok. 3 lat. W lewej rączce Dzieciątko trzyma kulę ziemską, a prawą błogosławi światu. Ubrane jest w białą koszulkę, spod której widać bose nóżki. Na koszulkę narzucona jest tunika i peleryna. Szaty te są bogato zdobione perłami, złotem i srebrem. Figurka przebierana jest stosownie do okresów roku liturgicznego lub nawet w niektórych krajach, jak np. Czechy, Hiszpania, Francja, nawet stosownie do wydarzeń państwowych. Rzeźba Dzieciątka pochodzi z Hiszpanii i jest dziełem nieznanego artysty z poł. XVI wieku. Była własnością rodu Manrique de Lara. Hiszpania była wówczas krajem, w którym żywy był kult Wcielonego Słowa, np. św. Teresa z Avili, reformatorka zakonu karmelitańskiego, podróżując nigdy nie rozstawała się z figurką Dzieciątka. W roku 1556 hrabianka Maria Manrique de Lara wyszła za mąż za czeskiego szlachcica Wratysława i jako rodzinną pamiątkę przywiozła do Pragi figurkę. W roku 1628 jej córka Polyxena z Lobkowic podarowała ją Karmelitom Bosym z klasztoru na „Malej Stranie”. W czasie wojny trzydziestoletniej wtargnęły do Pragi wojska saskie, które splądrowały klasztor i kościół, porzucając w śmieciach za ołtarzem figurkę z odłamanymi rączkami. Tam zapomniana leżała kilka lat. Dopiero w 1637 r. przybył ponownie do klasztoru o. Cyryl od Matki Bożej, który po długich poszukiwaniach odnalazł figurkę i odnowił ją. Dzieciątko znowu stało się przedmiotem czci wiernych. Jezulatku przypisuje się m.in. obronę Pragi w czasie oblężenia szwedzkiego. Cudowne Praskie Dzieciątko Jezus czczą liczni wierzący, nie tylko w Europie, ale również w Azji, Australii, a zwłaszcza w Ameryce Łacińskiej. Świadczą o tym liczne kościoły pod tym wezwaniem, które szerzą cześć Wcielonego Boga, naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Niech wszystkie dzieci w Polsce wpatrzone w Boże Dzieciątko wzrastają pod Jego opieką.