13 sierpnia br. w krośnieńskiej farze Trójcy Przenajświętszej, która od 1998 r. szczyci się tytułem bazyliki mniejszej, zaś od 24 marca 2005 r. jest kościołem kolegiackim, odbyła się uroczystość tzw. instalacji (liturgiczne wprowadzenie na urząd) członków (kanoników) najmłodszej kapituły kolegiackiej w archidiecezji przemyskiej. Obrzęd wiązał się z uroczystą Mszą św. koncelebrowaną, której przewodniczył i instalacji dokonał abp Józef Michalik, metropolita przemyski. W koncelebrze uczestniczyli: trzej infułaci - ks. Stanisław Zygarowicz z Przemyśla, ks. Julian Pudło z Brzozowa i ks. Stanisław Mac z Rzeszowa (wszyscy związani z krośnieńską farą latami młodości), a także przedstawiciele pozostałych kapituł archidiecezji przemyskiej. Nową kolegiatę wypełniali licznie wierni i duchowieństwo. Swoją obecność zaznaczyły również władze miasta i powiatu, służby mundurowe i parlamentarzyści.

Osobowy stan krośnieńskiej kapituły:
Prepozyt - ks. Kazimierz Bełch, wykładowca przemyskiego Seminarium Duchownego
Kustosz - ks. Karol Bryś, proboszcz krośnieńskiej fary
Scholastyk - ks. Waldemar Janiga, konsultant do spraw katechezy w Krośnie

Kanonicy gremialni:
Ks. Julian Bieleń, proboszcz Krosna-Turaszówki
Ks. Franciszek Brzyski, proboszcz Potoka
Ks. Zbigniew Głowacki, kapelan krośnieńskiego szpitala
Ks. Kazimierz Kaczor, proboszcz Haczowa
Ks. Jan Klich, dyrektor domu księży emerytów w Korczynie
Ks. Jan Krupiński, proboszcz Tarnawy Dolnej
Ks. Wojciech Szlachta, proboszcz Polańczyka

Kanonicy honorowi:
Ks. Tadeusz Balawender, rezydent przy parafii Świętych Piotra i Jana w Krośnie
Ks. Mieczysław Bąk, proboszcz Leska
Ks. Mateusz Homik, proboszcz Jablonicy Polskiej
Ks. Stanisław Kot, proboszcz Birczy
Ks. Jan Luchowski, proboszcz Żeglec
Ks. Krzysztof Mijal, proboszcz parafii św. Wojciecha w Krośnie
Ks. Stanisław Orzechowski, proboszcz Długiego
Ks. Feliks Paściak, proboszcz Rymanowa Zdroju
Ks. Adam Pietrucha, proboszcz w Borku Starym
Ks. Jerzy Rojek, proboszcz Medyki
Ks. Marek Słysz, proboszcz Lubatowej.

Kapituły kanonickie powstawały już w IV wieku, na podłożu wspólnego życia duchownych przy określonej świątyni. To wspólne życie wiązało się z przestrzeganiem norm kościelnych - kanonicznych, stąd nazwa kanonik. Ze względu na to, że dana wspólnota kanoników rozpoczynała swój wspólny dzień od lektury jednego rozdziału (capitulum) Pisma Świętego - ta łacińska nazwa stała się podstawą powszechnie stosowanego określenia „kapituła” i to nie tylko na płaszczyźnie kościelnej. Kapituły kanonickie są dwojakiego rodzaju: katedralne - przy kościele biskupim i kolegiackie - przy innym znaczniejszym kościele danej diecezji. Aktualnie archidiecezja przemyska posiada, oprócz przemyskiej kapituły archikatedralnej, cztery kapituły: jarosławską, brzozowską, przeworską i krośnieńską.
Pomijając bardzo bogatą historię instytucji kapitulnych w Kościele powszechnym i w Polsce, warto zwrócić uwagę, jak kapituły ujmuje współczesne prawo kościelne. Otóż kan. 503 KPK określa: „Kapituła kanonicka, zarówno katedralna jak i kolegiacka, to kolegium kapłanów, którego zadaniem jest spełnianie uroczystych funkcji liturgicznych w kościele katedralnym lub kolegiackim. Kapituła katedralna ponadto ma do spełnienia zadania określone przez prawo lub zlecone jej przez biskupa diecezjalnego”.
Zgodnie z kan. 509 KPK mianowanie nowych kanoników do kapituł należy do biskupa diecezjalnego, który powinien uwzględniać kandydatów odznaczających się poprawnym życiem, nabywaną wiedzą i gorliwą pracą duszpasterską.
Młoda kapituła krośnieńska, liturgiczne i honorowe stawiane przed nią zadania, pragnie rozszerzyć treścią 3 swojego statutu, gdy stawia sobie za cel: „celebracje Uroczystości Trójcy Przenajświętszej i Święta Niepodległości Ojczyzny (11 listopada) w kolegiacie krośnieńskiej; propagowanie Eucharystycznego Ruchu Młodych lub innych eucharystycznych ruchów i zrzeszeń na terenie archidiecezji; organizowanie corocznie sympozjum na wybrane tematy społeczne”.
Krośnieńskie grono kapitulne liczyć ma 12 kanoników, historycznie tzw. rzeczywistych - gremialnych i 12 honorowych. Wypełniając swoje zadania będzie się posługiwać odpowiednimi urzędami kapitulnymi. Do tradycyjnych urzędów - godności, zwanych prałaturami należą: prepozyt, który stoi na czele kapituły, kustosz - proboszcz kolegiaty i scholastyk - sekretarz kapituły.
Kanonikom krośnieńskim przysługuje odpowiedni strój chórowy; czarna sutanna z fioletowymi dodatkami, pas fioletowy, rokieta (komża) z fioletowym podbiciem, mucet fioletowy (rodzaj krótkiej pelerynki), dystynktorium (krzyż równoramienny z wyobrażeniem Trójcy Przenajświętszej na awersie i herbu Krosna na rewersie), a także czarny biret z fioletową ozdobą. Strój ten należy nosić: w czasie przebywania w chórze (w tym przypadku chodzi o tzw. stalle - ozdobne ławki w prezbiterium kolegiaty przed głównym ołtarzem) oraz w czasie, gdy kapituła występuje w całym swym gronie, a okazji różnych uroczystości.
W kościele kolegiackim każdemu kanonikowi wolno używać wspomnianego stroju nawet wtedy, gdy występuje pojedynczo. Poza kolegiatą wolno używać stroju kanonickiego, towarzysząc swojemu biskupowi, bądź uczestnicząc w uroczystościach kościelnych z polecenia lub w imieniu biskupa lub kapituły (Zob. Ks. Pawluk T., Prawo kanoniczne według kodeksu Jana Pawła II, Olsztyn 1986, s. 250).
Na końcu warto wspomnieć o zapisanym historycznym domniemaniu, iż biskup przemyski Wacław Hieronim Sierakowski zamierzał wynieść krośnieńską farę do godności kościoła kolegiackiego już w połowie XVIII wieku. Przeniesiony jednak w 1750 r. na arcybiskupstwo lwowskie, nie zdążył tego dokonać. Fara krośnieńska rzeczywiście w czasach bp. Sierakowskiego spełniała wszystkie warunki, by mogła uzyskać godność kolegiaty, z utworzonym przy niej kolegium kapłańskim (kapitułą prałatów i kanoników). Świątynia była starożytna i dostojna, grono kapłańskie przy niej liczne, podejmowane obowiązki przy świątyni miały na celu uroczysty kult Boży, zmierzały także do oddziaływania wychowawczego na życie rodzinne i społeczne wiernych poprzez duszpasterstwo, kierownictwo bractwami kościelnymi, pełnienie miłosierdzia chrześcijańskiego i przez szkolnictwo. Nic więc dziwnego, że bp Sierakowski uważać miał krośnieńską farę za pierwszy kościół w diecezji po katedrze przemyskiej. Zamiary i plany wspomnianego biskupa spełniły się jednak dopiero w naszych czasach, po upływie przeszło 250 lat.