Uroczysta Eucharystia sprawowana pod przewodnictwem abp. Wacława Depo, metropolity częstochowskiego poprzedzona była nieszporami przy trumnie zmarłego.

„Gromadzimy się dzisiaj wokół tej trumny kryjącej doczesne szczątki abp Bolesława, duszpasterza diecezji, aby dziękować Bogu za jego długie, piękne, błogosławione życie. Za błogosławione owoce jego pasterskiego trudu” – mówił na początku Mszy świętej metropolita lubelski, abp Stanisław Budzik.

Bp Cisło podczas homilii podkreślił, że dzisiejsze święto Matki Kościoła wyznacza kontekst refleksji nad życiem ś. p. abp Bolesława Pylaka. Klamry święta stanowią słowa testamentu Chrystusa: „Oto Matka twoja’ oraz „Oto syn Twój”.

„Słowa o Matce wypowiedziane przez Jezusa na krzyżu abp Bolesław wziął na serio, z całą powagą wiary i miłości. Z pewnością swoją pobożność maryjną wyniósł z domu rodzinnego. Stała się z latami dominantą jego życia religijnego, ale jest jeden istotny faktor jego maryjnej formacji duchowej. Mianowicie jest w latach seminaryjnych wychowankiem, uczniem duchowym ówczesnego biskupa lubelskiego Stefana Wyszyńskiego” – wspominał bp Cisło.

Zauważył, że obserwowanie pobożności oraz stylu duszpasterzowania bp. Wyszyńskiego wywarło ślad na całym życiu abp. Pylaka.

„Wielu z nas było świadkami jak często w trudnych sprawach odwoływał się do wstawiennictwa Maryi, jak sięgał w trudnych chwilach po różaniec. Jak umiłowany uczeń spod krzyża, tak i on wziął ją do domu, do izdebki swego serca” – mówił.

Przypomniał, jak abp Pylak niestrudzenie szerzył kult Matki Bożej koronując wszystkie słynące łaskami wizerunki maryjne w diecezji, organizując międzynarodowy kongres mariologiczny na KUL oraz wydając publikacje mariologiczne pisane językiem przystępnym dla wiernych.

Bp Cisło podkreślił również inne, niezliczone zasługi zmarłego, którego posługa arcybiskupia przypadła na trudne i burzliwe czasy.

„Stawał też w tamtych latach wobec trudnych spraw, wyzwań, dylematów sumienia, kiedy trzeba było poświęcić swój spokój dla większej sprawy, dla uniwersytetu katolickiego, w obronie prześladowanych stosując zasadę pomocniczości” – wspominał hierarcha.

Abp Pylak był zaangażowany m.in. w organizację pomocy więzionym, w organizację kolonii dla dzieci działaczy solidarnościowych, ochronę księży zaangażowanych w działalność społeczno-patriotyczną, wsparcie dla strajkujących.

Bp Cisło przytoczył też listy i homilie podsumowujące życie i posługę zmarłego, m.in. list od papieża Jana Pawła II z okazji 25-lecia przyjęcia sakry biskupiej, laudację wygłoszoną podczas odnowienia doktoratu na KUL w 2006 r. oraz homilię abp. Józefa Michalika z 2016 r., kiedy abp Pylak obchodził 50. rocznicę święceń biskupich.

Zasługi abp. Pylaka dla rozwoju archidiecezji są nieocenione. M. in. jako pierwszy pierwszy biskup w Polsce wprowadził w swojej diecezji drogę neokatechumenalną, wyświęcił ponad 700 kapłanów, zbudował ponad 400 kościołów i kaplic, zapoczątkował organizację wczasorekolekcji dla osób chorych, założył diecezjalne wydawnictwo oraz radiostację, stworzył warunki do godnego przeżywania starości przez emerytowanych kapłanów, zapoczątkował diecezjalne duszpasterstwo rolników i robotników, promował wspólnoty i drogi formacji dla laikatu, angażował się w pomoc Kościołowi na wschodzie, m.in. poprzez otwarcie lubelskiego seminarium duchownego dla alumnów obrządku greckokatolickiego.

Abp Bolesław Pylak urodził się 20 sierpnia 1921 r. w Łopienniku Górnym. 29 czerwca 1948 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bp. Stefana Wyszyńskiego, późniejszego Prymasa Polski. Od 1966 r. był biskupem pomocniczym diecezji lubelskiej, a w 1975 r., kiedy został mianowany jej ordynariuszem. W 1992 r. św. Jan Paweł II w związku z reformą administracyjną podniósł diecezję lubelską do rangi archidiecezji, abp. Pylaka do rangi arcybiskupa metropolity. Posługę tę pełnił do 1997 r., kiedy to w wieku 76 lat ustąpił z urzędu. Przez cały ten czas był również Wielkim Kanclerzem KUL. Zmarł 6 czerwca 2019 r.