W swym liście do diecezjan bp Piotr Libera wymienia najważniejsze wydarzenia mijającego Roku św. Stanisława Kostki w diecezji i roku stulecia odzyskania niepodległości: peregrynację relikwii Świętego, przesłanie papieża Franciszka do Kościoła płockiego, diecezjalne obchody roku w Rostkowie, którym przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz, II Synod Młodych, pielgrzymkę dzieci i młodzieży do Rostkowa i Przasnysza, Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski w Płocku, pielgrzymkę diecezjalną do grobu św. Stanisława na rzymskim Kwirynale, sympozjum w Wyższym Seminarium Duchownym, książki o św. Stanisławie Kostce czy wydanie znaczka Poczty Polskiej z jego wizerunkiem.

Pasterz Kościoła płockiego stwierdza, że św. Stanisław pomógł spojrzeć głębiej na dzieje ojczyste i przeżyć jubileusz Odzyskania Niepodległości. To jego wstawiennictwu przypisywano liczne uzdrowienia, a przede wszystkim zwycięstwo nad Turkami pod Chocimiem i pod Beresteczkiem. To on już w 1671 roku, jeszcze jako błogosławiony, został ogłoszony patronem naszej Ojczyzny. W świątyniach diecezji wielokrotnie dziękowano Bogu, Królowej Korony Polskiej i św. Stanisławowi za wolność i niepodległość.

„Przesłanie Roku św. Stanisława Kostki dotyczy przede wszystkim młodych pokoleń Polaków. Bardzo bym pragnął, Drodzy Młodzi Przyjaciele, żebyście uświadomili sobie, że Wasz Patron żył wielkim, starożytnym ideałem: „Ad maiora natus sum... Do wyższych rzeczy jestem zrodzony”. Żebyście się tej dewizy nauczyli na religii na pamięć, także po łacinie! I żebyście wiedzieli, że w całości brzmi ona: „Jestem wielki i urodzony do większych rzeczy, niż bycie niewolnikiem własnego ciała”. To wciąż aktualne hasło! Dzisiaj może szczególnie aktualne” – można przeczytać w liście do diecezjan.

Zwraca się do młodych, aby potrafili wyzwalać się z wielu form współczesnego niewolnictwa: ciała, oczu i miraży wirtualnego świata. Stanisław przecież nie uciekał od ludzi, wybrał Miłość przez wielkie „M” i jej bronił. Był „żołnierzem Bożym”, przeszedł 1600 kilometrów do Rzymu, aby u boku papieża bronić tego, co było dla niego najświętsze. Potrafił stawać w obronie tych, których kocha i tak został świętym.

„(…) człowiek staje się tym, co kocha. Gdy kocha Boga, a w Bogu innych, staje się święty. Chciejcie być świętymi, nie wstydźcie się tego! Będziemy wspomagać Was w tej drodze. Od dzisiaj – jako owoc tego Roku - w kilkunastu miastach naszej Diecezji zaczynają działać „konfesjonały młodych”. Zasiądą w nich mający dla Was czas i rozumiejący Wasze problemy ojcowie duchowni. Zadbamy też o to, żebyście przygotowując się do sakramentu dojrzałości, bierzmowania mogli odbywać kilkudniowe, wyjazdowe rekolekcje. A to dopiero początek”- zapowiada biskup płocki.

Przypomina też, że rodzice Stanisława mieli co do niego własne plany, chcieli widzieć go na ważnym urzędzie czy znaczącej kasztelanii. Ojciec zarzucał mu, że zniesławił dom, że okrył hańbą herb rodu. Ale skoro Bóg dał mu łaskę powołania, to był wierny.

„Wierzę, że za sprawą Stanisława coś podobnego powtórzyło się ostatnio w naszej Diecezji. Po kilku latach posuchy, gdy wielu księży podjęło post w tej intencji, gdy w niebo popłynęły „powołaniowe różańce”, kilkunastu młodych mężczyzn odpowiedziało na głos Pana i przygotowuje się do służby Bogu i ludziom w Seminarium!” – podkreślił bp Libera.

Zaznaczył też, że rozpoczynający się w pierwszą niedzielę Adwentu nowy rok liturgiczny pod hasłem „W mocy Bożego Ducha” oznacza, że trzeba przeżyć na nowo powołanie do ewangelizacji, do misji w swoich rodzinach i wszędzie, gdzie się przebywa. Nie wolno także żegnać się ze św. Stanisławem, który zawsze szukał Mszy i Komunii Świętej, nie zszedł z drogi powołania do życia konsekrowanego, w swoim powołaniu był szlachetny i czysty.

List bp. Piotra Libery jest czytany w kościołach diecezji płockiej podczas wszystkich Mszy św. w pierwszą niedzielę Adwentu.