Nasze ludzkie podejście do modlitwy sugeruje, że jest ona naszą inicjatywą, wysiłkiem i dialogiem ukierunkowanym na Boga. Tak bywa szczególnie u tych ludzi, którzy są na progu modlitwy i rozpoczynają ją.
Ci ludzie są zaangażowani. Chcą podobać się Bogu od ludzkiej strony. Pragną „dobrze wypaść” przed Bogiem. W życiu modlitewnym taki etap jest potrzebny. Możemy jednak powiedzieć, że jest on przejściowy. Dłuższe trwanie na nim spowoduje znużenie, zniechęceni i pytanie o sens modlitwy.
W chwilach zwątpienia w trwałość jedynie ludzkiego trudu w modlitwie przychodzi z pomocą Duch Święty. On pokazuje człowiekowi właściwy fundament modlitwy. Duch Święty poucza, że to nie nasz wysiłek, nie nasze zaangażowanie i nie nasze odczuwanie leży u modlitewnych podstaw.
Duch Święty daje nam do zrozumienia i odczucia, że fundament ludzkiej modlitwy nie jest ludzki, ale Boży. Jest nim łaska Boża. Ona ogarnia całego człowieka. W kontekście modlitwy myślimy o łasce wiary.
Wiara jest fundamentem całego życia duchowego człowieka. Tym samym jest fundamentem modlitwy. Na różne sposoby wiara jako łaska od Boga dociera do nas. Na różne sposoby bowiem Bóg objawia się człowiekowi. Tak też dociera i do naszego serca. Jak to się dzieje, jeśli chodzi o modlitwę?
Otóż w modlitwie zwracamy się ku Bogu. Czynimy tak, bo to On pierwszy wyszedł z inicjatywą. Dał znak obecności. Znak mógł być różnorodny: od niejasnego przypuszczenia - „być może Bóg jest”, do pewności - „jest On bardziej realny niż jakakolwiek widzialna rzeczywistość”. Wiara w istnienie Boga jest fundamentem każdego odniesienia modlitewnego. Jest punktem wyjścia. Łaska polega też na tym, że przychodzi pragnienie modlitwy - ochota, często przynaglenie. Tego impulsu dostarcza nam Duch Święty. On też ukierunkowuje nas na pierwszego i najważniejszego Nauczyciela modlitwy Jezusa Chrystusa.
Wiara jest nie tylko fundamentem modlitwy. Stanowi ona o jej przebiegu. Jeśli w pierwszej fazie, choć w nieuświadomiony sposób, wkraczamy na fundament wiary, to w dalszej kontynuacji modlitwy chodzi bardziej o odpowiedź człowieka. Dawana jest ona duszą, sercem, słowem, postawą klęczącą, stojącą, złożeniem rąk. Odpowiedź wiary na modlitwie ogarnia całego człowieka. Dlatego też dbamy o to, by nie było z naszej strony rozproszeń, troszczymy się też o właściwą i pomocną postawę ciała ułatwiającą modlitwę.
Konkretne modlitwy mają swoje zakończenie. Wiara zatem wieńczy modlitwę. Piękno modlitwy polega też i na tym, że nie tylko zakłada ona wiarę, ale i ją rozwija. Bez modlitwy nie ma rozwoju wiary.
Codziennie prośmy Ducha Świętego o tę wiarę, która mobilizuje do modlitwy i pomoc w tej modlitwie, która rozwinie i ubogaci naszą wiarę.
Po 9 latach zakończyło się postępowanie w sprawie spektaklu „Nasza przemoc, wasza przemoc” („Nase nsilije i vase nasilije”) wystawianego w 2016 r. w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Zostało ono umorzone w grudniu 2024 r. przez Prokuraturę Rejonową Bydgoszcz-Północ. Instytut Ordo Iuris reprezentujący w postępowaniu pokrzywdzonych złożył zażalenie na decyzję prokuratury. Sąd Okręgowy w Bydgoszczy utrzymał jednak w mocy postanowienie o umorzeniu. Reżyserem spektaklu był Chorwat Olivier Frijić, twórca innego przedstawienia – „Klątwy”, co do której również wiele lat toczyło się postępowanie.
Zawiadomienie w tej sprawie złożyły dwie kobiety, które były widzami spektaklu wystawionego 25 września 2016 r. Przedstawienie odgrywane było w języku obcym z wyświetlanymi polskimi napisami. Elementy bluźniercze wystąpiły już na początku spektaklu. Sztuka rozpoczęła się od kolędy „Cicha noc”, przy dźwiękach której aktorzy rozbierali się do naga i łączyli się w pary hetero- i homoseksualne, po czym wykonywali czynności o charakterze erotycznym. W innej ze scen na krzyżu utworzonym z kanistrów na benzynę wisiał mężczyzna w wieńcu podobnym do korony cierniowej. Aktor miał na biodrach biało-czerwoną przepaskę. Mężczyzna zszedł z krzyża i podszedł do aktorki mającej na twarzy chustę przypominającą muzułmański hidżab. Aktor zerwał jej chustę z twarzy, po czym pchnął kobietę na ziemię i dokonał na niej symulowanego gwałtu. Twarz kobiety wyrażała cierpienie i poniżenie. W trakcie spektaklu doszło też do sceny, w której aktorka grająca muzułmankę wyciągnęła biało-czerwony materiał z krocza. Następnie został on pionowo zawieszony nad sceną.
Pod koniec roku liturgicznego czytania mszalne przygotowują nas na to, co jest naturalnym kresem każdego z nas, pielgrzymów na ziemi, czyli na przejście z tego świata do – jak mówi wiara – nowego życia. Powrót Chrystusa jest ważny, bo niesprawiedliwości na ziemi jest wiele.
Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony». Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy to się dziać zacznie?» Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „To ja jestem” oraz: „Nadszedł czas”. Nie podążajcie za nimi! I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw „musi się stać”, ale nie zaraz nastąpi koniec». Wtedy mówił do nich: «„Powstanie naród przeciw narodowi” i królestwo przeciw królestwu. Wystąpią silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie. Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą przed królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie mógł się oprzeć ani sprzeciwić. A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie spadnie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie».
O tym, jak w kontekście cyberzagrożenia chronić nie tylko dane, ale i zdrowie psychiczne, o pułapce autodestrukcji nastolatka, czyli o uzależnieniach behawioralnych i substancjonalnych czy logoterapii w pracy pedagogicznej mowa jest podczas 35. Ogólnopolskiego Forum Szkół Katolickich na Jasnej Górze. Dwudniowe spotkanie nauczycieli i pedagogów poprzedziła konferencja dyrektorów. Temat Forum to „Szkoła katolicka - droga do sensu”.
Zdaniem ks. Zenona Latawca, przewodniczącego Rady Szkół Katolickich, w dzisiejszym dynamicznym i często chaotycznym świecie, uczenie młodych odkrywania sensu życia jest zadaniem niezwykle istotnym. - To trzeba jasno powiedzieć, że my jako środowisko w Kościele Katolickim nie jesteśmy zobowiązani do tego, żeby prowadzić szkoły, ale robimy to, prowadzimy je po to, żeby być blisko młodzieży, żeby im przekazać wartości, ukazywać sens życia, to jest misja - wyjaśnił przewodniczący RSK.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
