Pierwotnie każdy kościół drewniany miał polichromię. Występowały powtarzane rytmicznie, bujne motywy dekoracji roślinnej, geometrycznej, lub fryzy arkadowe, obiegające ściany pod stropem i mieszczące w poszczególnych arkadach namalowane postacie świętych. Czasem były to malowidła narracyjne, np. przedstawiające sceny z życia Chrystusa, Matki Bożej i świętych. Przykład zachowanej, niezwykle cennej polichromii (ok. 1500 r.) można oglądać w kościele w Dębnie Podhalańskim. Jest ona wykonana techniką patronową, polegającą na tym, że pasy kurdybanowe, wyciskane i wycinane we wzory, nasycano barwnikami naturalnymi i odciskano. W detalach architektonicznych można spotkać przykłady przenoszenia form kamieniarskich na drewno. Odrzwia z grubych kłód dłutowano na kształt ostrołucznych portali gotyckich, szczyty zdobiono barokowymi esownicami, zapożyczonymi z architektury murowanej, a czasem we wnętrzach wykonywano imitacje sklepień - przez odpowiednie ukształtowanie deskowania, przytwierdzonego do krążyn zawieszonych na więźbie dachu.