„Spójrzcie, jaka wciąż sprawna,/ Jak dobrze się trzyma/ w naszym stuleciu nienawiść…” - pisała w XX w. Wisława Szymborska. W Dniu Środków Społecznego Przekazu przyglądam się informacjom i komentarzom wyświetlającym się na portalach społecznościowych. Czytam i nie po raz pierwszy trudno mi uwierzyć, że człowiek aż tak nienawidzi drugiego i że nie ma oporów, aby o tych uczuciach informować w przestrzeni publicznej.
Dzisiaj miałam okazję przyglądnąć się m.in. tekstom na temat wczorajszego koncertu Jana Pietrzaka. Ileż jadu i nienawiści wylano na artystę. Ileż tam wulgarnych słów. Nie będę ich cytowała. A jakie „grzechy” z przeszłości wypomniano kabaretowemu twórcy! Po tej lekturze, zwłaszcza komentarzy zamieszczonych pod udostępnianymi tekstami, odnoszę wrażenie, że ludzie tylko czekają, aby móc kogoś obrazić, aby na kimś wyładować swe frustracje.
Trzeba to podkreślić, że dziś najszybszy przekaz informacji następuje w Internecie. Tam też, właśnie na portalach społecznościowych, błyskawicznie pojawiają się mniej i bardziej opiniotwórcze komentarze. Hejtują prawie wszyscy; z lewa i z prawa, wierzący i niewierzący, duzi i mali, znani i ci, którzy myślą, że są anonimowi. Najbardziej dziwi ludzka bezmyślność, bo przecież każdy taki komentarz, nawet usunięty przez autora, już na zawsze pozostaje w internetowej przestrzeni. I nigdy nie wiadomo, kto i kiedy nam go przypomni. Boli też fakt, że ludzie są tak zawistni, iż potrafią się uciec do pomówień i kłamstw, byle komuś dołożyć. Nie uszanują nikogo i niczego. Wszystko można ośmieszyć, przekręcić, zmanipulować. Nie ma żadnej świętości.
Przy okazji Dnia Środków Społecznego Przekazu może warto zastanowić się, zanim wpiszemy kolejny agresywny, obraźliwy komentarz? A jeśli już koniecznie chcemy naprawiać ten świat, to myślę, że dobrze byłoby zacząć od zmieniania siebie. Oczywiście, na lepsze!
Rozumiem kontrolną funkcję mediów, choć ostatnimi laty - mówiąc zresztą bardzo oględnie - nie było z tym w znacznej części naszych mediów najlepiej. Można by ten temat rozwijać, ale poprzestańmy na tym krótkim przypomnieniu.
Nie rozumiem jednak pojawiających się w ostatnim czasie w niektórych tytułach prasowych i mediach elektronicznych artykułów i programów pokazujących rzekomo kiepski stan przygotowań do Światowych Dni Młodzieży w Krakowie. Ogólnikowość stwierdzeń i krzykliwość tytułów nasuwają podejrzenie, że tak naprawdę chodzi nie o wypełnienie funkcji kontrolnej, nie o rzetelną informację, a o wystraszenie ludzi, szczególnie młodych, aby przypadkiem do Krakowa na spotkanie z Ojcem Świętym Franciszkiem i rówieśnikami ze świata się nie wybrali.
O okolicznościach odejścia Klary z tego świata możemy się dowiedzieć z opowiadań jej sióstr z klasztoru San Damiano, zachowanych w Aktach Procesu Kanonizacyjnego.
Przy końcu swego życia zawołała wszystkie swe siostry i z największą pilnością poleciła im Przywilej ubóstwa. Ogromnie pragnęła mieć zatwierdzenie bullą reguły zakonu, tak żeby mogła przycisnąć bullę do swych ust i potem dopiero umrzeć; i tak jak pragnęła, tak się stało, albowiem kiedy była już bliska śmierci, przybył jeden z braci z listem opatrzonym bullą. Ona wzięła ją z największą czcią i przycisnęła ją do ust, by ją pocałować. A potem, w dniu następnym, wspomniana pani Klara przeszła z tego życia do Pana, zaprawdę jasna, bez zmazy, bez cienia grzechu, do jasności wiecznego światła. Rzecz tę, sama świadek, wszystkie siostry i wszyscy inni, którzy poznali świętość jej, stwierdzają bez wahania1.
Gdy w 1994 roku we Wrocławiu Marek Łoś zakładał pierwsze zajęcia językowe, nikt nie przypuszczał, że zrodzona z pasji i prostych wartości inicjatywa stanie się międzynarodową siecią z 150 oddziałami w Polsce, 1500 nauczycielami i ponad 200 000 uczniów na świecie. Dziś Moose uczy w domach, online i w salkach dydaktycznych, współpracuje z Watykanem i działa w kilkunastu krajach. A sam Łoś, choć żyje między Polską, Włochami i Brazylią, zawsze powtarza, że w sercu pozostaje Polakiem.
W czasach, gdy sukces kojarzy się z rozgłosem i autopromocją, są ludzie, którzy wybierają inną drogę – pokory, pracy i prostych wartości. Do nich należy Marek Łoś, założyciel Moose Centrum Języków Obcych, poliglota, nauczyciel i wizjoner. Z małej inicjatywy we Wrocławiu zbudował markę, która dziś ma 150 oddziałów w Polsce, 1500 nauczycieli i ponad 200 000 uczniów na świecie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.