Jak podał tygodnik diecezji genueńskiej „Il Cittadino” decyzja ta stanowi uznanie dla purpurata, który był zdecydowanym wrogiem faszyzmu i nazizmu. Jako arcybiskup Genui od 8 maja 1938 roku pomagała wielu Żydom w ucieczce do Ameryki, czy też Palestyny, opłacając im koszty podróży. Otworzył ponadto drzwi kurii arcybiskupiej oraz seminarium diecezjalnego dla wszystkich prześladowanych. Za jego rolę w okresie okupacji niemieckiej otrzymał on od władz Genui tytuł „Defensor civitatis”, środowiska polityczne określały go jako „Kardynała wolności”, zaś świat pracy jako „Kardynała robotników”.

Pietro Boetto urodził się 19 maja 1871 w Vigone, w Piemoncie. Pochodził ze stosunkowo ubogiej rodziny. Miał dwóch braci i trzy siostry. W latach 1884-1888 kształcił się w seminarium w Giaveno. 1 lutego 1888 wstąpił do Towarzystwa Jezusowego i odbył nowicjat w Chieri. W międzyczasie uzyskał magisterium w Como. Święcenia kapłańskie otrzymał 30 lipca 1901 z rąk biskupa Emiliano Manacorda, ordynariusza Fossano. Podjął następnie dalsze studia, po czym został profesorem i rektorem Instituto Arecco w Genui (1902-1904), a następnie Collegio San Tommaso w Cuneo (do 1907).

W latach 1907-1916 był prokuratorem domu zakonnego jezuitów w Turynie, a w latach 1916-1920 prowincjałem prowincji Turyn. W tym okresie był też wizytatorem prowincji Aragonii, a następnie Kastylii. Od roku 1921 sprawował funkcję prokuratora generalnego swego zakonu. W latach późniejszych był prowincjałem w Rzymie, a następnie asystentem na terenie Włoch.

W grudniu 1935 został kardynałem diakonem. 17 marca 1938 został mianowany arcybiskupem Genui, a jego diakonia podniesiona została do rangi kościoła prezbiterialnego. Został konsekrowany w rzymskim kościele św. Ignacego przez dziekana Kolegium Kardynalskiego kard. Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte. Brał udział w konklawe 1939, które wybrało Piusa XII. Zmarł na zawał serca 31 stycznia 1946 roku i został pochowany w krypcie metropolitalnej katedry w Genui.