Wcześniejsza nazwa miejscowości brzmiała: Domanów. Kościół parafialny pw. Boga Wszechmogącego, św. Doroty, św. Urszuli, św. Jana Nepomucena oraz 11 Tysięcy Panien i Dziewic, został ufundowany 11 marca, czyli we wtorek po drugiej niedzieli Reminiscere 1460 r., przez Piotra Kota (Kotha), właściciela dóbr domanowskich. Staraniem fundatora zbudowano drewniany kościół, którego uposażeniem stały się dwie włóki ziemi, siedlisko i ogród pod plebanię. W latach 1474-1475 plebanem w Domanowie był ks. Stanisław ze Strugowicz, a w 1486 r. ks. Andrzej.
Parafię w Domanowie erygował i przyłączył do niej szereg okolicznych wsi 4 lutego 1519 r. ks. Paweł książę Algimut Holszański (1485-1555), biskup łucki (1507-1536). Do tego czasu kościół służył prawdopodobnie potrzebom dworskim. W czasie „potopu szwedzkiego” w 1656 r. kościół został zniszczony. Wkrótce zbudowano kolejną świątynię pw. św. Doroty, Przemienia Jezusa Chrystusa i św. Jana Nepomucena, która została konsekrowana na początku XVII w., w czasach ks. Tadeusza Jabłońskiego, proboszcza domanowskiego (1731-1743). Kolatorką tej świątyni w 1673 r. była Jadwiga Pruszyńska z Domanowa, córka Seweryna Domanowskiego.
Trzecią, drewnianą świątynię w Domanowie zbudowano w 1763 r., staraniem ks. Franciszka Pietraszko (zm. 18 kwietnia 1803), ówczesnego proboszcza i dziekana brańskiego (1760-1788), a także Michała Bogusza (zm. 1764), podczaszego żydaczewskiego. Jej konsekracji dokonał 2 maja 1779 r. proboszcz bielski ks. Jan Szyjkowski (1721-1797), biskup tytularny Sinope (13 listopada 1775), sufragan łucki na okręg brzeski (1775-1797). W okresie Insurekcji Kościuszkowskiej 28 sierpnia 1794 r. ks. Józef Krajewski, proboszcz domanowski (1789-1801), pomagał powstańcom, przekazując im wota, srebro i pieniądze. W 1875 r. kościół powiększono o tzw. „babiniec”, dodając chór i nową wieżyczkę, staraniem ks. Piotra Kryńskiego (1798-1878), proboszcza domanowskiego (1871-1878).
Warto zaznaczyć, że w głównym ołtarzu umieszczony jest słynący łaskami obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, dzieło Jana Verentiego (ur. 1598 r. w Padwie) ofiarowany kościołowi w 1648 r. przez Seweryna Domanowskiego, po śmierci jego żony Anny Kuleszy.
Przy kościele stoi stara drewniana dzwonnica z XVIII w. przebudowana w 1876 r., pod kierunkiem wspomnianego ks. Piotra Kryńskiego.
Staraniem ks. kan. Benedykta Karpińskiego, w latach 1999-2003 została wzniesiona nowa, murowana plebania, według projektu arch. Andrzeja Chwaliboga z Białegostoku. Jej poświęcenia 25 stycznia 2004 r.dokonał Antoni P. Dydycz, biskup drohiczyński.

Kaplice:
Mień - kaplica dojazdowa pw. św. Alberta Chmielowskiego została zbudowana w latach 1985-1987 staraniem miejscowych mieszkańców, pod kierunkiem ks. Kazimierza Olszewskiego (prob. 1982-1988). Jej pobłogosławienia w dniu 17 czerwca 2001 r. dokonał Antoni P. Dydycz, biskup drohiczyński.
Porządek Mszy św.:
- niedziele i święta:
- kościół parafialny: 9.30, 12.00
- kaplica we Mniu 7.30
- święta nie będące dniami wolnymi od pracy:
- kościół parafialny: 9.30, 12.00, 18.00

Odpust w parafii: św. Doroty, Matki Bożej z Góry Karmel

Nabożeństwo adoracyjne: 2-4 października

Księgi metrykalne:
Księgi Chrztów: od 1930 r.
Księgi Małżeństw: od 1930 r.
Księgi Zmarłych: od 1930 r.