Msza Krzyżma

Wielkoczwartkowa Msza Krzyżma pod przewodnictwem abp. Stanisława Nowaka zgromadziła w częstochowskiej archikatedrze biskupów pomocniczych Antoniego Długosza i Jana Wątrobę, prezbiterów, siostry i braci zakonnych, alumnów Wyższego i Niższego Seminarium Duchownego, nadzwyczajnych szafarzy Komunii św., służbę liturgiczną ołtarza i dziewczęce schole oraz wiernych. Mszę św. Ksiądz Arcybiskup koncelebrował z kapłanami z różnych rejonów archidiecezji. Podczas Eucharystii konsekrował święte Krzyżmo oraz błogosławił olej chorych i katechumenów. Msza Krzyżma w tradycji Kościoła stanowi przejaw pełni kapłaństwa biskupa i znak ścisłej łączności kapłanów z jego osobą. Teologia posługi kapłańskiej i sprawowania sakramentów była inspiracją całej liturgii. W homilii Pasterz archidiecezji przypomniał, że używane do sakramentów chrztu, bierzmowania, kapłaństwa i namaszczenia chorych święte oleje wyrażają przynależność człowieka do Chrystusa. „Człowiek jest Boży, Jezusowy, od początku do końca” - przypomniał Ksiądz Arcybiskup. Do udzielania sakramentów potrzebna jest posługa kapłana, który nadaje formę świętym znakom. W czasie odnowienia przyrzeczeń kapłańskich, złożonych w dniu święceń wobec biskupa i świętego ludu Bożego, zgromadzeni w katedrze prezbiterzy powtórnie wyrazili wolę podtrzymywania jedności z biskupem, pełnienia posługi powierzonemu im ludowi Bożemu oraz nieustannego składania w ofierze swego życia Bogu.

Msza Wieczerzy Pańskiej

Celebracje Triduum Paschalnego rozpoczynają się Mszą św. Wieczerzy Pańskiej. W częstochowskiej archikatedrze liturgii przewodniczył i homilię wygłosił abp Stanisław Nowak. Rozważając tajemnicę ustanowienia Eucharystii na podstawie Ewangelii, która została zobrazowana przez umywanie nóg 12 mężczyznom, wskazał na ten sakrament jako na dowód miłości oraz zarazem wezwanie do czystości serca i służby bliźniemu: „Miłość Chrystusa jest w Eucharystii ogromna; Bóg chce się zniżać do człowieka, ale między Nim a nami ma być czysta przyjaźń i miłość. Dlatego stawia nam wymagania. Mycie nóg to nauka pokory, wewnętrznej prostoty. To życie w prawdzie, że jesteśmy biednymi grzesznikami, że potrzebujemy Jezusa. I przystępujemy do Eucharystii, ale najpierw oczyszczamy się łzami pokuty. (...) To także nauka, że nie ma bliskości z Chrystusem bez ducha miłości bliźniego, bez pójścia do ubogich, bez ducha dzielenia się sercem z bliźnimi”. Ostatnią częścią liturgii było przeniesienie Najświętszego Sakramentu w procesji do miejsca przechowania, tzw. ciemnicy.

Liturgia Męki Pańskiej

Liturgia Męki Pańskiej rozpoczęła się prostracją Księdza Arcybiskupa (w chwili modlitewnej ciszy Celebrans leżał krzyżem przed ołtarzem), która wyrażała prośbę skierowaną do Boga, by „pomny na swe miłosierdzie i przelaną krew Syna Bożego otaczał swój lud nieustanną opieką i go uświęcał”. Pierwsza część, czyli liturgia słowa, koncentrowała się na opisie Męki Pańskiej. Odpowiedzią Kościoła jest tu wyjątkowa, uroczysta Modlitwa powszechna, która obejmuje swoją dynamiką potrzeby Kościoła, ludzi wierzących w Boga, a także całego świata. Następną część stanowiła adoracja Krzyża. W niej znak krzyża ukazywany jest jako „brama zbawienia”. Za Pasterzem archidiecezji do ucałowania krzyża podchodzili zgromadzeni kapłani, siostry i bracia zakonni, klerycy, służba liturgiczna i wierni świeccy. Kontynuacją rozważania tajemnicy zbawienia była Komunia św. Ostatnią część stanowiła procesja do grobu Pańskiego, przy którym Arcybiskup modlił się: „Panie Jezu Chryste (...) podźwignij nas z grobu grzechów, nawiedź i napełnij duchową mocą...”.

Liturgia Wielkiej Nocy

Liturgia Wielkiej Nocy rozpoczęła się w archikatedrze obrzędem światła. Przed bazyliką Metropolita Częstochowski dokonał poświęcenia ognia i przygotowania paschału. Uroczysty śpiew Exsultetu - orędzia wielkanocnego wprowadził wiernych w teologię tej świętej nocy: „Tej właśnie nocy Chrystus, skruszywszy więzy śmierci, jako zwycięzca wyszedł z otchłani...”. Symbolikę paschalną wyjaśnia bogata liturgia słowa, która opisuje historię zbawienia od momentu stworzenia świata, przez dzieje narodu wybranego, aż do zwycięstwa Chrystusa. Liturgia chrzcielna przypomina wiernym prawdę o osobistym zbawieniu każdego człowieka przez Chrystusa. Wierni zgromadzeni w archikatedrze wspólnie ze swoim Biskupem odnowili przyrzeczenia chrzcielne. W ten sposób na nowo świadomie przeżywali własny chrzest, by dochowując tych zobowiązań mieć udział w życiu zmartwychwstałego Zbawiciela. Uroczyście celebrowana liturgia eucharystyczna podkreślała doniosłość tej świętej nocy. „W Zmartwychwstaniu Pańskim - głosił Ksiądz Arcybiskup - jest nasze życie, nasza nadzieja i wszystko, co człowiek ma osiągnąć: wieczność z Chrystusem i godne, piękne życie na tym świecie. (...) Powróć do źródła, które bije w tobie, a któremu na imię Duch Święty. Uwierz w zmartwychwstanie, które w tobie jest obecne” - mówił Ksiadz arcybiskup. Uroczystym ogłoszeniem światu zmartwychwstania Chrystusa była procesja rezurekcyjna wokół katedry. Udział w niej był wyrazem wdzięczności Bogu za to, „że otworzył wierzącym królestwo niebios”.