Ks. Waldemar Wesołowski: - Na początku roku szkolnego minister edukacji Anna Zalewska ogłosiła, że obecny rok szkolny będzie rokiem wolontariatu, jak Ksiądz Biskup ocenia ten pomysł?

Bp Marek Mendyk: Ten pomysł – nie tylko ja, ale też wielu wychowawców w szkole – przyjmuje z zadowoleniem, ponieważ wpisuje się on w ten program wychowawczy, który my, jako katecheci realizujemy już od lat. I to nie tylko w środowisku szkolnym, ale także i poza szkołą.

Czym w ogóle jest wolontariat i dlaczego jest pilnie potrzebny w dzisiejszym świecie?

Wolontariat jest zapewne tak stary jak ludzkość. Od początku człowiek niesie ze sobą zdolność i pragnienie pomagania innym. I trzeba powiedzieć, że podejmują to nie tylko młodzi, ale też i starsze osoby. Widać to w hospicjach, domach opieki, coraz częściej w szpitalach. Najczęstsze motywacje wolontariuszy to: pragnienie zrobienia czegoś dobrego, pożytecznego; potrzeba kontaktu z ludźmi lub nawiązania nowych znajomości; chęć bycia potrzebnym; nierzadko jest to pewna chęć spłacenia dobra, które kiedyś od kogoś się otrzymało (zobacz także: filantropia, humanitaryzm); chęć zdobycia nowych umiejętności oraz doświadczeń zawodowych i życiowych; pobudki religijne.

Wolontariat w szkole nie jest nowością?

Idea wolontariatu w szkole, ale też i poza szkołą to często zespoły młodych ludzi, którzy niosą pomoc, są gotowi służyć podejmując różne formy pomocy. Spotykamy także wolontariuszy indywidualnych, którzy decydują się na stale pomagać zwłaszcza osobom starszym, schorowanym robiąc zakupy, sprzątając mieszkania. Taka codzienna dyspozycyjność.

Kościół zapewne może pochwalić się doświadczeniem w tej dziedzinie i podzielić się nim?

Zdaje się, że wolontariat na początku nie miał ram instytucjonalnych, dopiero z czasem zaistniał w organizacjach kościelnych. Ale nie tylko. Sam pamiętam z okresu szkoły średniej, że w ramach szkolnego koła PCK, jako młodzi pod okiem nauczycieli ludzie podejmowaliśmy działalność charytatywną wobec osób starszych, zwłaszcza dzieci z domów dziecka. Takie działania bardzo nas integrowały i motywowały do poszukiwania coraz to nowych form pomocy.

Jakie formy wolontariatu są rozwijane w przestrzeni Kościoła i szkoły, i jakie są szczególnie poszukiwane, potrzebne dzisiaj?

Chcę zwrócić uwagę na funkcjonujące już od wielu lat Szkolne Koła Caritas, które podejmując pracę formacyjną w tym zakresie pomagają jednocześnie odkrywać motywacje nadprzyrodzoną, religijną. Bowiem one są najtrwalsze. To także zespoły Eucharystycznego Ruchu Młodych, które w oparciu o formację eucharystyczną uczą altruistycznych postaw poświęcenia, ofiary, służby. Ale też są inne formy. Myślę o szkolnych kołach czy zespołach wolontariuszy, którzy niekoniecznie ze motywów religijnych uczą się pomagać innym.

Czy będzie współpraca pomiędzy ministerstwem, szkołami a Kościołem w realizacji tego zadania?

Oczywiście, że tak. Trzeba się wzajemnie wspierać w tej ważnej misji wychowania w poczuciu odpowiedzialności nie tylko za siebie i innych. Na próżno żyje ten, kto nikomu nie służy!

Co Ksiądz Biskup może podpowiedzieć nauczycielom i uczniom w tej sprawie?

Niech będą to nie tylko słowa zachęty, bo mamy dobrych i mądrych nauczycieli i oni doskonale wyczuwają potrzeby i możliwości swoich uczniów, ale przede wszystkim wdzięczność za budzenie w młodych ducha otwartości, gotowości pomocy innym, do poświęcenia dla innych. Podczas ŚDM mieliśmy okazję się o tym przekonać. Byliśmy pod wrażeniem naszych młodych wolontariuszy. Pomimo zmęczenia, widać było na ich twarzy radość, a przede wszystkim poczucie odpowiedzialności. Dla mnie osobiście - kiedy przyglądałem się wolontariuszom, młodym i starszym, bo także i o nich trzeba powiedzieć – budziła się ogromna radość w sercu.