Prawdziwości powyższych słów doświadczyliśmy niejeden raz. Przecież przed wiekami Maryja wnosząc w swoim łonie Jezusa w dom Zachariasza i Elżbiety, przyniosła radość. Przez całe wieki pokolenia uczyły się na klęczkach tajemnicy Nawiedzenia, kształtując w sobie na nowo poszarpane przez ludzką niewierność rysy Bożego podobieństwa. Stając przed wizerunkiem Czarnej Madonny odzyskiwaliśmy godność i prostowaliśmy nasz moralny kręgosłup. Matka powędrowała między Swoje dzieci. W progach leżajskiej Fary wspólnie ze zgromadzonymi odśpiewała dziejowy hymn Magnificat 12 grudnia 2002 r. Dziś pragniemy Jej dziękować za cudowną obecność wśród nas. Minął już rok od tego czasu. Chcemy zatem podzielić się naszą radością i równocześnie składać świadectwo wiary, której przez ten rok uczyła nas kochająca Matka.
Do Nawiedzenia przygotowywaliśmy się długi czas. Najważniejszymi dla wielu z nas były duchowe zobowiązania, wyrzeczenia i dobre uczynki. W pierwsze piątki miesiąca wielu parafian systematycznie oczyszczało swe dusze, by nie tylko miasto przybrało odświętny wygląd, ale przede wszystkim serca nasze. Sam czas Nawiedzenia wypełnił przestrzeń modlitwy przepojoną miłością Matki do swych dzieci, które trwały przed Cudownym Wizerunkiem - wypełniając świątynię po brzegi. Wówczas obiecaliśmy wstępować do szkoły Maryi. Prosiliśmy, aby Ona nas poprowadziła. I dziś po roku pragniemy Jej dziękować za te matczyne lekcje wiary.
Postanowiliśmy, że Obraz nawiedzający nasze rodziny wyruszy z naszej parafialnej świątyni zaraz po świętach Bożego Narodzenia. Mieszkańcy poszczególnych rejonów parafii przychodzą na Mszę św., w czasie której zapraszają Maryję do swoich domów w symbolu Obrazu Jasnogórskiego. Po Mszy św. procesyjnie przyprowadzają Obraz do swoich mieszkań. Na zakończenie czasu nawiedzenia w rodzinach każdego rejonu, mieszkańcy w uroczystej procesji odprowadzają obraz Matki Bożej do kościoła, by tu dziękować Bogu za dar nawiedzenia w rodzinach. Tym procesjom towarzyszy modlitwa różańcowa, śpiew pieśni maryjnych. Procesje te stały się pięknym wyznaniem wiary. Wielu przechodniów klęka na ulicy, gdy mija ich obraz Matki Bożej. Inni podchodząc całują Święty Wizerunek. Matka zawsze uczy swe dzieci chodzić, stawiać pierwsze kroki, podnosi z upadku. Ufamy, że Maryja będzie nam Przewodniczką w naszej codzienności. Dziś, po roku, już siedem rejonów naszej parafii przeżyło swój czas „małego nawiedzenia”.
Pierwsze soboty miesiąca poświęciliśmy Maryi w sposób szczególny. W tych bowiem dniach odbywają się od czasu Nawiedzenia procesje różańcowe. Coraz więcej wiernych bierze do swych rąk różaniec i lampion - znak czuwania, by z Maryją rozważać Boże dzieła w sercu człowieka, by dziękować, przepraszać czy też wypraszać nawrócenie dla tych, co o Bogu zapominają. Owocem tych modlitewnych spotkań z Matką Najświętszą jest nowo zawiązane Bractwo Szkaplerza Świętego Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel, do którego wstąpiły pięćdziesiąt cztery osoby z naszej parafii. Również z tych spotkań pod czujnym okiem Matki zrodził się nowy Krąg Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie, kilka osób przyjęło zaproszenie do Akcji Katolickiej, a Róże Żywego Różańca poszerzyły się o tajemnice światła. Szczególnego wymiaru w szkole Maryi nabrał parafialny dzień skupienia dla członków Żywego Różańca i innych grup modlitewnych w parafii, w czasie którego medytowaliśmy treść listu Ojca Świętego o Różańcu.
W ciągu roku wdzięczności za dar Nawiedzenia w modlitwie Drogi Krzyżowej trzy razy przeszliśmy ulicami miasta, aby ponownie zaprosić Chrystusa w nasze progi. Pierwszym razem, jeszcze w okresie Wielkiego Postu przewodnikiem naszych rozważań była bł. Matka Teresa z Kalkuty. W święto Podwyższenia Krzyża Pańskiego modlitwę Drogi Krzyżowej oparliśmy o pasyjne rozważania św. bp. Józefa Sebastiana Pelczara. W uroczystość Chrystusa Króla wędrując za Krzyżem Zbawiciela, podejmowaliśmy rachunek sumienia nad obecnością Chrystusa w rodzinach naszych. Te piękne pasyjne nabożeństwa skupiają na modlitwie wielu wiernych i umacniają - tak wierzymy, naszą wiarę.
Od Maryi - Matki Naszej uczymy się szacunku do życia poczętego w łonie matki. W święto Zwiastowania Pańskiego ponad siedemdziesiąt osób z naszej parafii podjęło się duchowej adopcji dziecka poczętego. Mamy nadzieję, że to Boże dzieło pociągnie serca wielu dobrych ludzi, otwartych na najbardziej bezbronnych, a duchowa „krucjata” zostanie pobłogosławiona przez Stwórcę.
Największą ludzką radością jest widok dzieci i młodzieży, która włącza się w dzieło ewangelizacji. To nasze rodzicielskie zadanie, aby przekazać żywą wiarę nowemu pokoleniu.
Pragniemy z Maryją - Matką naszą kroczyć ku pogłębionej wierze. Dziś po roku wiemy, że czasu Nawiedzenia nie wolno nam zmarnować, ani otrzymanej łaski roztrwonić lekkomyślnie. Wiemy też, że aby umocnić wiarę trzeba nam wkładać wiele wysiłku, pokory, cierpienia. Ale wiemy również - bo doświadczamy tego w naszym życiu - że nie jesteśmy sami. Wiemy, że idzie z nami Maryja i prowadzi nas spokojną drogą mimo przeciwności. I za tę Obecność Matczyną pragniemy Jasnogórskiej Pani podziękować.

W imieniu parafian