Kard. Parolin: papież wygłosi w Polsce przesłanie nadziei i odwagi
W obliczu wyzwań i zagrożeń stojących przed Europą papież może wygłosić w Krakowie orędzie nadziei i odwagi – taki pogląd wyraził sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kard. Pietro Parolin w rozmowie z watykańskim dziennikiem „L’Osservatore Romano”. W przyszłym tygodniu papież przybędzie do Polski w związku ze Światowymi Dniami Młodzieży w Krakowie.
Zdaniem najbliższego współpracownika Ojca Świętego, może on powtórzyć raz jeszcze to przesłanie, z którym wystąpił w ub.r. w Parlamencie Europejskim w Strasburgu i w tym roku przy okazji odbierania Nagrody Karola Wielkiego w Rzymie. Streszcza się ono w dwóch słowach: nadzieja i odwaga – powiedział kardynał.
Wyjaśnił, że nadzieja dotyczy przyszłości naszego kontynentu i tych wszystkich wyzwań, jakie stoją przed budowaniem Europy a orędzie odwagi to wezwanie do ponownego odkrycia tego, co stanowi prawdziwe chrześcijańskie korzenie naszej części świata, które pozwoliły jej stać się tym, czym jest.
Sekretarz stanu zaznaczył, że papież przypomniał w swych przemówieniach przede wszystkim tego ducha humanistycznego, który zawsze charakteryzował Europę, a zarazem tę odwagę, która oznacza umiejętność głoszenia Ewangelii w zmienionych warunkach życia, w jakich się ona znajduje i w obliczu wielkich problemów, jakie musi codziennie podejmować, zwłaszcza wielkiego ubóstwa, zarówno duchowego, jak i materialnego.
Wiele uwagi kard. Parolin poświęcił też takim zagadnieniom jak rola św. Jana Pawła II w spotkaniach z młodymi, Kraków jako miasto św. Faustyny Kowalskiej i miłosierdzia Bożego, obchody 1050. rocznicy chrztu Polski i dzisiejsze oblicze Kościoła w naszym kraju oraz odwiedziny byłego obozu Auschwitz-Birkenau i szpitala dziecięcego.
Reklama
Mówiąc o Światowym Dniu Młodzieży kardynał podkreślił, że Franciszek wchodzi na tę samą drogę, którą rozpoczął św. Jan Paweł II, a później przemierzał Benedykt XVI. „Jest to droga, która ma swoją mapę – Ewangelię i nauczanie – Kościoła i której pokarmem jest Eucharystia” – stwierdził kard. Parolin. Dodał, że bardzo ważny jest tu również wymiar miłosierdzia zarówno w kontekście trwającego obecnie Nadzwyczajnego Jubileuszu, jak i miejsca spotkania papieża z młodymi.
Kardynał przypomniał, że w kwietniu br. miał zaszczyt być, z woli Ojca Świętego, jego wysłannikiem na obchody 1050. rocznicy Chrztu Polski i był pod wrażeniem siły i żywotności Kościoła w naszym kraju, więzi i jedności wiernych z ich pasterzami, licznych powołań kapłańskich i zakonnych. Są oczywiście wyzwania i zagrożenie, głównie postępującym zeświecczeniem i „w tym sensie Kościół w Polsce będzie musiał być twórczy i otwarty, by znaleźć nowe sposoby odpowiedzenia na te nowe problemy” – podkreślił kardynał-sekretarz stanu.
Spotkania w Oświęcimiu i szpitalu dziecięcym to miejsca „horroru i bólu” – przypomniał purpurat. Zaznaczył, że na terenie byłego obozu papież nie wygłosi żadnych przemówień, ale będzie to miało wielką wymowę. A pobyt w szpitalu to bliskość papieża cierpienia i bólu ludzi, i to tych najmłodszych, co szczególnie boli – podkreślił kardynał. „Sądzę, że wizyta w szpitalu dziecięcym będzie miała takie znaczenie” – dodał na zakończenie.
W bazylice św. Piotra w Watykanie odbył się 28 czerwca zwyczajny konsystorz publiczny, na którym Franciszek włączył do Kolegium Kardynalskiego 14 nowych purpuratów, w tym Polaka abp. Konrada Krajewskiego, który jest papieskim jałmużnikiem. Jutro będą oni koncelebrować z Ojcem Świętym, a także z nowymi arcybiskupami-metropolitami (w tym abp. Grzegorzem Rysiem) Eucharystię w uroczystość świętych apostołów Piotra i Pawła.
Nowymi kardynałami zostali: 1. Patriarcha Babilonii dla Chaldejczyków Louis Raphaël I Sako, (Irakijczyk). 2. Prefekt Kongregacji Nauki Wiary - Luis Francisco Ladaria Ferrer SJ, (Hiszpan) 3. Wikariusz Ojca Świętego dla Rzymu i Archiprezbiter bazyliki św. Jana na Lateranie Angelo De Donatis (Włoch) 4. Substytut ds. ogólnych w Sekretariacie Stanu, a od 1 września prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, Giovanni Angelo Becciu, (Włoch). 5. Papieski jałmużnik apostolski Konrad Krajewski 6. Arcybiskup Karaczi w Pakistanie Joseph Coutts 7. Biskup Leirii-Fátimy w Portugalii António Augusto dos Santos Marto 8. Arcybiskup Huancayo w Peru Pedro Ricardo Barreto Jimeno SJ 9. Arcybiskup Toamasiny na Magadaskarze Désiré Tsarahazana 10. Arcybiskup L’Aquila we Włoszech Giuseppe Petrocchi 11. Arcybiskup Osaki w Japonii Thomas Aquinas Manyo Maeda A także kardynałowie-nieelektorzy 12. Arcybiskup-senior archidiecezji Xalapa w Meksyku Sergio Obeso Rivera 13. Emerytowany przełożony prałatury terytorialnej Corocoro w Boliwii Toribio Ticona Porco 14. Klaretyn hiszpański Aquilino Bocos Merino
„Męczeństwo Ignacego z Antiochii”, Galeria Borghese w Rzymie
17 października Kościół wspomina w liturgii św. Ignacego Antiocheńskiego, który urodził się około 30 r. i jak głosi tradycja, był jednym z dzieci, które Jezus wziął na ręce i pobłogosławił. Jak wynika z jego listów, był też pierwszym, który użył terminu „katolicki” na określenie całego Kościoła.
Święty Ignacy był biskupem i męczennikiem, który oddał swoje życie za wiarę w Jezusa Chrystusa. Był niezłomny i odważny i może dlatego jest świętym, który skutecznie pomaga modlącym się za jego wstawiennictwem. Odmawianie tej krótkiej modlitwy może pomóc nam w naszych codziennych trudnościach i próbach i wspierać w naszych duchowych i emocjonalnych zmaganiach, dając nam siłę i nadzieję. Może nam również pomóc w naszych relacjach z innymi, pomagając nam być bardziej wyrozumiałymi, cierpliwymi i miłosiernymi. Może nas prowadzić do większej bliskości z Bogiem i pomagać nam odkrywać nasze powołanie i cel w życiu. Może nas również prowadzić do większej świadomości naszych grzechów i potrzeby nawrócenia.
Można powiedzieć, że w tych rozważaniach św. Rita nie jest obecna przez przywoływanie jej myśli lub szczegółów życia, ale ona po prostu do nich była zapraszana. I przychodziła. Przychodziła do ludzi, którzy modlili się o rozwiązanie swoich beznadziejnych spraw. Dawała zrozumienie, dotykała indywidualnie serc.
Tajemnica I - Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu
Bóg kocha cię i zadba o to, by nie brakowało ci niczego, co ci naprawdę jest potrzebne. Pamiętaj jednak, że tym, czego najbardziej potrzebujesz, jest POKORA. Ona przyjdzie do ciebie, gdy ZAAKCEPTUJESZ, że nie CZUJESZ SIĘ akceptowany, odwiedzany, zauważony, nie ciebie się pytają o zdanie; inni są wybierani, chwaleni, utalentowani, przebojowi, ładniejsi, z nimi rozmawiają, nie z tobą; jesteś odrzucany, niechciany– siostra lub ktoś inny z rodziny jest lepiej traktowany. Nie chcę ci powiedzieć, że jesteś niechciany, odrzucany, brzydki, masz być popychadłem, chłopcem do bicia itd., ale chcę cię zachęcić do pokory, która polega na akceptacji twoich odczuć i pragnieniu, by inni byli lepsi i bardziej obdarowani od ciebie, o ile tylko ty będziesz taki, jaki być powinieneś. Pokora przyjdzie na ciebie przez szereg rozczarowań i porażek. Pokora to stanięcie w prawdzie i wybranie tego, co wybrał Jezus – kielicha męki. Wtedy będziesz mógł powiedzieć: „Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie” (por. Ps 23,1). Przyjmij tę obietnicę z psalmu jako prawdę, uchwyć się jej jak kotwicy podczas sztormu: „Szukającemu Boga żadnego dobra nie zabraknie”. Jeśli pragniesz przezwyciężyć kłótnie rodzinne, to czy jednocześnie pragniesz pokory, która pomaga przezwyciężać spory? Jeśli pragniesz być pokornym jak Jezus, to czy jednocześnie pragniesz środków, które do głębokiej pokory prowadzą? Na skale pokory zbudujesz duchowe drapacze chmur sięgające nieba. Pokorą przebijesz najwyższe niebiosa; pokorą zdobędziesz Serce Boga; pokorą pokonasz wrogów, odbudujesz swoją rodzinę; dzięki pokorze pokonasz lęk, osiągniesz szczęście, wolność i nadprzyrodzoną radość. Dzięki pokorze staniesz się spokojniejszy, bardziej cierpliwy, mniej będziesz krzyczał, a więcej swoich grzechów będziesz wyznawał na spowiedzi, bo zobaczysz swoją nędzę. Dlaczego mamy tak mało świętych? Bo mało kto chce być głęboko pokornym. Niech Chrystus pomoże ci wpatrywać się w Niego – w Tego, który stracił wszystko, byś zyskał wszystko; w Tego, który tak bardzo się uniżył, by ciebie wywyższyć. Błogosławię cię, byś patrzył na świat nie przez pryzmat własnych odczuć, lecz w Bożej perspektywie. Popatrz na świat w kontekście wielkiej Twojej potrzeby – potrzeby stania się pokornym. Niech Jezus nauczy cię patrzeć dalej i nie skupiać się wyłącznie na tym, czego ci według twojej oceny najbardziej brakuje.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.