W Poznaniu odbył się Chrześcijański Kongres Społeczny, inicjatorem tego spotkania licznych środowisk katolickich jest poseł do Parlamentu Europejskiego Marek Jurek. To druga edycja Kongresu, który od jesieni, czyli pierwszego zwołania usamodzielnił się powołując Narodową Radę Chrześcijańskiego Kongresu Społecznego będącą ciałem organizującym działania inicjatywy.

Wśród gości znajdowali się oprócz Marka Jurka, Paweł Kukiz, Kazimierz Michał Ujazdowski, także goście zagraniczni: węgierski wiceminister Ferenc Kalman, dyrektor generalny The European Christian Political Movement Guido van Beusekom oraz Aleksander Stralcov-Karwacki, lider białoruskiej opozycji.

Jednym z efektów obrad Kongresu było ogłoszenie Karty Poznańskiej, tekstu programowego, przygotowanego z okazji 1050. rocznicy Chrztu Polski zawierającego wytyczne dla działalności opinii katolickiej w drugim tysiącleciu chrześcijaństwa w naszym kraju. Jej główne elementy zawierają się w poniższych zasadach.

Podstawowe składniki dobra wspólnego - ochrona życia, respektowanie praw rodziny i zapewnienie edukacji opartej na wartościach moralnych - potrzebują zabezpieczenia konstytucyjnego, a wcześniej - domagania się od wszystkich sił politycznych ich poszanowania, a także reagowania na ich pogwałcenie (takie jak zbrodnia w Szpitalu na Madalińskiego) jako na naruszenie samej sprawiedliwości.

Polityka solidarności wobec rodzin wychowujących dzieci musi być rozszerzana i kontynuowana, bo dopiero osiągnięcie progu pół miliona urodzeń dzieci rocznie otworzy nadzieję na przełamanie katastrofy demograficznej. Walcząc o przełamanie kryzysu rodziny, Rzeczpospolita ma również obowiązek przeciwstawić się wszelkim formom zorganizowanej demoralizacji.

Polityka gospodarcza Rzeczypospolitej powinna zmierzać do upowszechnienia własności, a więc do tworzenie jak najlepszych warunków dla inwestowania i zakładania przedsiębiorstw, dla uczciwej konkurencji, dla oszczędności i realizowanej w rodzinie solidarności pokoleń. Szczególnie ważne znaczenie społeczne i gospodarcze ma wspieranie polskiego rolnictwa, wyróżniającego nas pozytywnie na tle pozostałych krajów Europy.

Polska powinna aktywnie kształtować opinię chrześcijańską w Europie. Tymczasem uznanie w traktacie lizbońskim za prawo Unii, z poparciem głównych sił politycznych w Polsce, „zwalczania wszelkiej dyskryminacji ze względu na orientację seksualną” było aktem nieodpowiedzialności moralnej, narodowej, a także europejskiej.

Dziś w Europie polityka tzw. wielokulturowości prowadzi faktycznie do rozpadu tych wielkich całości duchowo-społecznych, jakimi w ciągu wieków wiary stały się chrześcijańskie narody Europy. Najbardziej dramatycznym, bo niemal nieodwracalnym, przejawem tego zjawiska jest postępująca islamizacja wielu krajów Europy zachodniej.