Zbliżamy się do końca naszej wędrówki po jubileuszowych świątyniach diecezji sosnowieckiej. Dziś zaglądamy do kościoła św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Wolbromiu.
Jest to kolejne miejsce, gdzie w czasie tego wyjątkowego roku można uzyskiwać dar odpustu zupełnego i nawet dwa razy dziennie ofiarować go na intencję zbawienia swojego lub dusz cierpiących w czyśćcu.
Uliczna katecheza
Zastanowiło mnie położenie kościoła. Nie mam tu wcale na myśli jakiegoś majestatycznego widoku, który roztaczałby się na tę świątynię. Po prostu spojrzałem na mapę i stwierdziłem, że – pewnie przypadkiem – układ sąsiednich ulic stanowi małą katechezę. A wiemy, jak to jest z przypadkami – takim imieniem według starego powiedzenia podpisuje się Bóg, gdy chce pozostać anonimowy.
Otóż kościelny teren okalają trzy ulice: Krzywa od zachodu, Mariacka od wschodu i Kościelna od południa. Zupełnie jakby chciano przypomnieć, że krzywe ludzkie losy z Maryją, prowadzącą nas do Jezusa drogami nadziei, łączy Kościół. W Roku Jubileuszowym, gdy skarbce łask kościelnych otwierają się szerzej, gdy przypominamy sobie dzieło naszego odkupienia, gdy wreszcie w centrum stoi chrześcijańska nadzieja, warto zwracać uwagę na takie małe znaki, warto czytać je w kluczu wiary i poddać się tym inspiracjom zastanawiając się nad swoimi krzywymi ścieżkami, które Bóg – w Kościele – może uczynić prostymi.
Z kart historii
Reklama
W 1311 r. krakowscy bracia Wolfram i Hilary otrzymali królewskie prawo karczunku lasu, a 16 lat później prawa do tych terenów, na których potem wyrosło miasto Wolbrom o charakterze kupiecko-rzemieślniczym, w czym pomogło umiejscowienie przy przecięciu szlaków handlowych. XIV wieku sięga także historia tutejszej parafii, choć – jak to często bywa – sama świątynia jest późniejsza. Zbudowano ją na przełomie XV i XVI wieku, a niedługo później stała się siedzibą zakonników, a konkretnie kanoników laterańskich, którzy przybyli tu z nieodległego Krakowa i gospodarowali w tym miejscu do kasaty klasztoru w 1864 r.
W XVII wieku kościół został gruntownie przebudowany. We wnętrzu znajdziemy sporo barokowego wyposażenia, w tym czczony tu od dawna wizerunek Matki Bożej Pocieszenia. Znaczna część wyposażenia świątyni, w tym ołtarze oraz ambona, to dzieła znanego krakowskiego rzeźbiarza Pawła Turbasa, którego pracami mogą się także poszczycić inne kościoły naszej diecezji.
Na terenie parafii znajdziemy jeszcze jeden cenny zabytek sakralny – XVII-wieczną drewnianą świątynię Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Modrzewiowy kościółek znajduje się na rogu ulic Mariackiej i Kościuszki i jest jednym z punktów Małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej. Był częścią tutejszego szpitala. W XXI wieku przeszedł wielką renowację, której efekty można podziwiać, odwiedzając tę świątynię.
Porządek nabożeństw
Msze św. w niedziele i święta odprawiane są w kościele w godz. 6.30, 8.00, 10.00, 12.00 oraz 17.00. W dni powszednie w Eucharystiach możemy uczestniczyć o 6.30 i 18.00.
15 sierpnia obchodzimy w Kościele uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej
Maryi Panny. Uroczystość ta należy do centralnych świąt maryjnych
w roku kościelnym. O ile święto Bożego Narodzenia jest najwspanialszym
i największym świętem Boga Ojca, Wielkanoc - Syna Bożego, Zielone
Świątki - świętem Ducha Świętego, o tyle Wniebowzięcie jest największym
świętem Matki Bożej.
Pierwotnie było to święto dla uczczenia Maryi jako Matki
Boga. Na początku VI wieku w Palestynie i Syrii święto to staje się
wspomnieniem zaśnięcia Maryi i pod tym tytułem przyjęło się w Rzymie
w połowie VII wieku, a w VIII wieku zaczęto je obchodzić jako Wniebowzięcie
Najświętszej Maryi Panny.
Uroczystość ta koncentruje naszą uwagę na zakończeniu ziemskiego
życia Maryi, obejmuje wspomnienie Jej narodzin dla nieba (dies natalis)
. 1 listopada 1950 r. papież Pius XII ogłosił dogmat o Wniebowzięciu
Konstytucją Apostolską "Munificentissimus Deus" (Najszczodrobliwszy
Bóg): "Na chwalę Boga Wszechmogącego, który szczególną swą łaskawość
Maryi Pannie okazał (...), ogłaszamy, określamy i definiujemy jako
objawiony przez Boga dogmat wiary, że Niepokalana Boża Rodzicielka,
zawsze Dziewica, Maryja, po wypełnieniu żywota ziemskiego, została
wzięta z ciałem i duszą do chwały niebieskiej". Powyższe słowa potwierdziły
prawdę, w którą od wieków wierzyli chrześcijanie. My dziś wypowiadamy
Bogu i Kościołowi wdzięczność za uroczyste ogłoszenie tej prawdy.
Fakt, że Maryja została wzięta z ciałem i duszą do nieba
nadaje dzisiejszemu świętu charakter niespotykanej radości. Dlatego
śpiewem dominującym w uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi
Panny jest "Magnificat" (Łk 1, 39 - 56). Nie zaznała skażenia grobu,
a ten nowy przywilej wypływa z pierwszego. Maryja zachowana została
od zmazy grzechu pierworodnego, dlatego też teraz nie ponosi jego
skutków. Porodziła Syna Bożego, Dawcę wszelkiego życia, dlatego śmierć
nie może Jej dotknąć. Uczestniczyła najpełniej w zbawczej tajemnicy
Chrystusa i stąd w Niej już teraz objawia się pełnia zbawienia przyniesionego
przez Chrystusa. Maryja pierwsza osiągnęła zbawienie, stała się obrazem
Kościoła w chwale, a dla ludu pielgrzymującego - znakiem nadziei. "
Na koniec Niepokalana Dziewica - jak mówi Konstytucja dogmatyczna
o Kościele - zachowana wolną od wszelkiej skazy winy pierworodnej,
dopełniwszy biegu życia ziemskiego z ciałem i duszą wzięta została
do chwały niebieskiej i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego,
aby bardziej upodobniła się do Syna swego, Pana panujących oraz Zwycięzcy
grzechu i śmierci" (nr 59).
"W odniesieniu do osoby Maryi Wniebowzięcie (tajemnica eschatologiczna)
oznacza osiągnięcie kresu, pełnionego przez Nią w Bożym planie zbawienia,
posłannictwa i uwieńczenie wszystkich Jej przywilejów. Z punktu widzenia
chrystologicznego, chwała Wniebowzięcia i królewskości Maryi oznacza
wypełnienie owego jedynego przeznaczenia, które wiąże życie, przywileje,
współpracę Maryi nie tylko z historycznym życiem i dziełem Chrystusa,
ale również- z Jego królewskością i chwałą Pana. Wniebowzięcie jest
eschatologiczną konkluzją owego stopniowego upodobnienia się do Chrystusa,
które na etapach historycznej drogi Maryi wyraziło się w bolesnych
próbach, przez jakie przeszła Jej wiara. Jej nadzieja i miłość, w
Jej zgodzie i gotowości wobec zbawczej woli Boga, w Jej wspaniałomyślności
i odpowiedzialnej służbie odkupieńczemu dziełu Syna" (Jan Paweł II)
.
Z uroczystością Wniebowzięcia łączy się zwyczaj święcenia
w tym dniu ziół i pierwocin płodów rolnych, zwłaszcza zbóż i owoców.
Zwyczaj ten powstał w X wieku i nawiązuje genetycznie do ogólnoludzkiej
wiary w dobroczynne, terapeutyczne działanie ziół. Dokonuje się to
w sierpniu, gdy żniwa wieńczą trud pracy rolnika, a zioła i owoce
osiągają szczytowa fazę letniej wegetacji. Błogosławienie ich staje
się w najpełniejszym tego słowa znaczeniu błogosławieniem Boga za
coroczne zbiory, za wszystko, "co z Bożej mamy ręki". Wybór dnia
Wniebowzięcia dla ich benedykcji wykazuje związek z porą żniwną i
odnoszoną do Maryi pochwałą Kościoła, który nazywa Matkę Bożą Kwiatem
pól i Lilią dolin (Pnp 2, 1), spośród zaś wszystkich kwiatów łączy
z Jej postacią wdzięk róży i lilii.
Nastąpiło przedziwne zespolenie w duszy ludu polskiego Wniebowzięcia
Najświętszej Maryi Panny z dożynkami. Piękny wyraz daje temu poetka:
Zamroczyło nam Panną Nietkniętą
rozmarynem, maruhą t miętą
od kadzideł i kwiatów, i zielska
zachorzała nam Panna Anielska!
Zachorzała chwalebnie przy święcie
na tęsknotę i sen i wniebowzięcie,
w kwietnym durze, w obciążeniu powiek,
śmierć ze snem Ją naszły po połowie.....
Nim Ją błękit kadzidłem podpłynął,
z rąk nam parną zwisła zieleniną,
z rąk Ją potem żywą a umarłą -
srebrny poszum skrzydłami podgarnął...
Oczadziułą tak w kwiatach i pieśni
Śpiacą w niebo Anieli ponieśl (B. Obertyńska)
Potrzebujemy dziś „Cudu nad Wisłą” - nie militarnego, lecz moralnego i duchowego - mówił biskup pomocniczy diecezji płockiej Mirosław Milewski 15 sierpnia w katedrze na Tumskim Wzgórzu w Płocku. W uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i Święto Wojska Polskiego przypomniał bohaterów obrony Płocka z 1920 roku, wskazując, że współczesna Polska potrzebuje zwycięstw ludzkiego ducha.
Podczas odpustowej Mszy św. w parafii katedralnej bp Mirosław Milewski mówił, że serca Polaków 15 sierpnia biją „potrójnym rytmem”: wiary, miłości do Ojczyzny i wdzięcznej pamięci o historii. Nawiązując do 105. rocznicy Cudu nad Wisłą podkreślił, że Maryja, wzięta do nieba, wskazuje cel ziemskiej wędrówki i jest przewodniczką ku chwale.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.