Dotychczasowy protokół przewiduje dla oficjalnych gości wizyty w Instytucie Pamięci Jad Waszem, w parlamencie izraelskim oraz na grobie Theodora Herzla (1860-1904), pioniera nowego państwa izraelskiego.

Rozszerzony program zostanie zainaugurowany już w przyszłym tygodniu podczas wizyty premiera Włoch Matteo Renziego. Wiceminister spraw zagranicznych Tzipi Hotovely uzasadniła włączenie Ściany Płaczu do oficjalnego protokołu m.in. „zamiarem umocnienia naszej pozycji w Jerozolimie”.

Ministerstwo oświadczyło, że liczy się z tym, iż ta propozycja może zostać odrzucona przez niektórych oficjalnych gości państwowych i dyplomatów. W tych przypadkach władze izraelskie zamierzają „podjąć wysiłek przekonywania”. Zwrócono też uwagę, że większość gości już wcześniej prosiło o możliwość zobaczenia Ściany Płaczu.

W 1967 r. Izrael zdobył zajętą przez Jordanię wschodnią Jerozolimę, włącznie ze Starym Miastem. Uchwalona w 1980 r. konstytucja mówi o Jerozolimie jako :wiecznej i niepodzielnej stolicy”. Jednak w opinii międzynarodowej wschodnia Jerozolima nie należy do Państwa Izrael.

Ściana Płaczu we wschodniej Jerozolimie, to antyczny mur okalający dawny teren świątynny, na którym dziś wznosi się islamski meczet Kopuła na Skale i meczet Al-Aksa. Ponieważ leży w pobliżu zburzonej w 70 r. świątyni, uważana jest za święte miejsce judaizmu.