Bogarodzico, Matko Boga-Człowieka i Matko Kościoła, przychodzimy do Ciebie, ponieważ Ty jesteś natchnieniem i źródłem nadziei dla całego świata. Ojciec wszelkiego życia dał Ciebie za Matkę swojemu Synowi podczas Jego ziemskiej misji. Równocześnie uczynił Cię Matką wszystkich wyznawców Twojego Syna i wzorem macierzyństwa. Jesteś wrażliwa, czujna, zawsze obecna i gotowa do pomocy. Dlatego wciąż wracamy do Ciebie jako wspólnota akademicka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w nadziei, że weźmiesz nas w swoją opiekę i poprowadzisz do źródła mądrości, które jest w Twoim Synu.

Pragniemy dzisiaj, u progu Adwentu, przed Twoim obliczem zastanowić się na nowo wraz z Błogosławionym Prymasem Tysiąclecia, kard. Stefanem Wyszyńskim, co wniósł do kultury świata i naszego narodu wcielony Bóg – Jezus Chrystus. Jesteśmy wszakże jako uczelnia katolicka strażnikiem kultury chrześcijańskiej, która odmieniła świat przed dwoma tysiącami lat i powinna czynić to dzisiaj w trudnych czasach zagubienia wielu ważnych wartości.

Po pierwsze, przychodzący na ziemię Chrystus przynosi ludziom ład moralny oparty na bezgranicznej miłości Boga i bliźniego. Ład ten jest często traktowany jako wymagająca, trudna, wręcz nieosiągalna dla ludzi utopia lub jako ograniczenie ludzkiej wolności, narzucające jej jakieś zewnętrzne normy. Wielokrotnie jednak historia pokazała, że odejście od tego porządku skutkuje śmiercionośną wrogością między ludźmi, prymatem rzeczy nad osobą, wykorzystaniem osiągnięć nauki przeciwko człowiekowi. Błogosławiony kard. Stefan Wyszyński mówił, że przyjście na świat Chrystusa było „przypomnieniem, że [...] wszystkie serca i myśli ludzkie muszą się leczyć z nienawiści” (z przemówienia na poświęcenie kamienia węgielnego pod nowy kościół w Bydgoszczy, 15 kwietnia 1978) oraz że „wychowanie nowego człowieka [w duchu chrześcijańskim] równa się przezwyciężaniu zła, [...] zastępowaniu zła dobrymi czynami” (z Listu na 35. Tydzień Miłosierdzia, wrzesień 1979). Uniwersytet katolicki jako szkoła mądrości, a nie tylko wiedzy, ma za zadanie strzec tego Chrystusowego porządku moralnego, umiejętnie uzasadniać go w teorii i pokazywać w praktyce. Profesor i student naszej uczelni nie może ograniczać się do zdobywania i przekazywania wiedzy, ale musi wykorzystywać ją we własnym życiu w duchu miłości Boga i bliźniego.

Po drugie, Chrystus przez swoje narodzenie pokazuje wyjątkową wartość wspólnoty osób, jaką jest rodzina. Zanim narodził się w Betlejem, przyjmując ludzką naturę, istniał wiecznie jako Syn Boży w Bożej Rodzinie, którą tworzą trzy Osoby Boskie. Stanowił odwieczną jedność z Bogiem Ojcem w Duchu Świętym. Gdy pojawił się na świecie, wszedł w życie ziemskiej rodziny z Nazaretu, oddając się pod opiekę Maryi i Józefa i przemieniając dogłębnie ich życie. Nie ma większego daru dla człowieka niż dar rodziny, w której przychodzi on na świat i się rozwija. To właśnie rodzina jest „największą wartością narodu”, jak mawiał Błogosławiony Prymas Tysiąclecia (z przemówienia na 800-lecie istnienia Cystersów, Wąchock, 7 października 1979). Zadaniem uczelni katolickiej jest więc troska o kształtowanie polskich rodzin, zagrożonych różnymi alternatywnymi formami wspólnego życia, niemającymi nic wspólnego z Chrystusową Ewangelią. Stąd tak ważne miejsce wśród kierunków oferowanych przez Katolicki Uniwersytet Lubelski zajmują studia nad rodziną, których dalszy owocny rozwój powierzamy matczynej opiece Maryi.

Po trzecie, Syn Boży stając się człowiekiem, aby pokonać niewolę grzechu i śmierci, w jakiej znalazła się ludzkość, przypomniał, że człowiek jest najważniejszą istotą wśród bytów zamieszkujących ziemię, a jego życie jest wartością bezcenną. Program badawczy uczelni katolickiej, szczególnie w ramach takich dziedzin, jak filozofia, psychologia, socjologia i teologia, jest ukierunkowany na ukazywanie właściwego miejsca człowieka w świecie i podejmowanie wysiłków prowadzących do poszanowania osoby ludzkiej i ochrony ludzkiego życia. Nasza praca badawczo-dydaktyczna ma pomagać dostrzegać wielkość człowieka we wszelkich przejawach jego działalności i odnajdywać właściwe źródło tej wielkości, a jest nim Stwórca. Błogosławiony kard. Stefan Wyszyński powiedział w jednej ze swych homilii: „nic nie wiem o [...] człowieku, jeżeli [...] nie pamiętam, że idzie przede mną istota stworzona na obraz i podobieństwo Boże, owoc Ojcowej miłości, obdarzony cząstką rozumu, miłości i wolności wziętej od Boga, a nawet obdarzony ciałem według planu architektonicznego Stwórcy” (z homilii wygłoszonej w Warszawie 24 lipca 1977). Katolicki Uniwersytet Lubelski jest miejscem, w którym pamięć o tym, kim jest człowiek w najgłębszym znaczeniu swego bytu, powinna być pielęgnowana w sposób szczególny.

Prosimy dzisiaj Boga za pośrednictwem Maryi, aby zbliżająca się uroczystość narodzenia Jezusa Chrystusa pomogła nam przemyśleć na nowo i utrwalić w myśli i czynie wszystkie wspomniane wartości, które zabłysły w nowym świetle w noc betlejemską. Niech wspólnota akademicka naszej uczelni pozostaje im wierna i przekazuje następnym pokoleniom Polaków wiedzę o człowieku oświetloną blaskiem Bożej prawdy. Przyjmij, Matko Boża, naszą modlitwę, którą wypowiadamy słowami litanii XVII-wiecznego poety epoki baroku – Bartłomieja Zimorowica (1597-1677):

Przez macierzyńską godność,
przez świętego
Panieństwa całość, przez to żeś zrodziła
Słowo Wcielone, przez miecz on, którego
Ostrość Twe serce niewinne przebiła,
I przez wnętrzności miłosierdzia Twego,
Przez piersi, którymiś Boga karmiła:
Maryja, Matko przeczysta,
Módl się za nami do Chrysta.