W przedświątecznym czasie rycerze mają wiele pracy. Trzeba dotrzeć do 15 tys. parafian z życzeniami i opłatkiem. To już tradycja, ale i wielkie wyzwanie logistyczne. Wizytom towarzyszy wiele wzruszeń. – Niejednokrotnie osoby, które odwiedzamy, to schorowani, samotni seniorzy, którzy nie wychodzą z domów.

Przynoszą opłatek i Dobrą Nowinę

Przy okazji, wręczając życzenia od proboszcza, zapraszają w jego imieniu na Mszę św., która odbędzie się z racji kolędy dla poszczególnych bloków w wyznaczonym terminie. Ważne jest to wspólne spotkanie, modlitwa i błogosławieństwo Boże na nowy nadchodzący rok. – Są wzruszeni, że przynosimy im opłatek, że pamiętamy o nich. Chociaż odwiedzamy ich po pracy, w godzinach wieczornych, to chętnie realizujemy to dzieło. Chcemy nieść im Dobrą Nowinę o narodzeniu Pana Jezusa – mówi wielki rycerz Jacek Treter.

Sztandar na jubileusz parafii

– Nasza działalność jest oparta o cztery filary – miłosierdzie, jedność, braterstwo i patriotyzm. Każdy rycerz, jako człowiek wierzący, ma świadomość, że uczestnicząc w tej działalności zbliża się do Boga. Cały czas trzeba nad sobą pracować, by być lepszym człowiekiem i starać się dostrzegać potrzeby innych. Zazwyczaj rycerze włączają się w zbiórki żywności, razem z Parafialnym Kołem Caritas. Dbamy także o rodziny rycerzy, jeśli któryś z rycerzy lub z jego z rodziny znajduje się w trudnej sytuacji, choruje poważnie, świadczymy pomoc – opowiada Zygmunt Mazur – rycerz z funkcją delegata rejonowego, który tworzył Radę w parafii.

Praca mężczyzn jest widoczna w kościele. Niedawno pomogli po remoncie oczyścić i przygotować kaplicę św. Jana Pawła II, gdzie rozpoczęła się wieczysta adoracja. Zajęli się również oczyszczeniem i renowacją dużego ogrodzenia wokół kościoła, zabezpieczając je na kolejne lata. Zawsze przygotowują dekorację świąteczną w kościele, ustawiają choinki, oświetlenie i szopkę, która cieszy najmłodszych.

Każdego roku rycerze przygotowują dla parafian specjalny kalendarz, który jest upamiętnieniem najważniejszych działań, uroczystości i wydarzeń Rady. Cegiełki z jego sprzedaży pomogą w działalności statutowej – w pomocy najuboższym oraz zakupieniu sztandaru dla Rady, który będzie poświęcony podczas jubileuszu 40-lecia parafii i 25-lecia kanonizacji św. Jadwigi Królowej.

Inspirują innych do działania

Rada z parafii św. Jadwigi Królowej wspiera również powstawanie nowych rad w różnych parafiach, zachęcając mężczyzn do zaangażowania się w taką formację. – Przyjęliśmy siedmiu rycerzy z parafii św. Izydora z Posłowic od ks. Jarosława Czerkawskiego. Myślę, że doprowadzimy do powstania Rady w tej parafii. Równocześnie wpieramy budowanie Rady w parafii Chrystusa Króla na Baranówku. Obecnie również jest w niej siedmiu mężczyzn – mówi Zygmunt Mazur.

Zygmunt Mazur podkreśla, że ta służba daje wiele satysfakcji. Jego wnuk obserwuje dziadka i jest z niego dumny. Jest ministrantem. Kiedyś powiedział mi „dziadziusiu, ja też będę rycerzem”.

Siła męskiego świadectwa

– Pierwszym naszym zadaniem jest wspieranie proboszcza i zarazem naszego kapelana ks. prał. Andrzeja Kaszyckiego w działalności i w rozwoju naszej parafii. Zawsze stoimy obok naszego proboszcza, pomagając mu w realizacji jego misji duszpasterskiej. Pomagamy również osobom samotnym, wykluczonym, biednym, starszym, którzy nie mogą liczyć na wsparcie najbliższych – tłumaczy Jacek Treter.

– Staramy się pokazywać, że w obecnych czasach mężczyzna może być przykładem i świadectwem silnej wiary, bycia dobrym mężem, ojcem, dziadkiem, który swoim życiem świadczy o miłości Boga i człowieka. Ta siła świadectwa jest wielka. Jeśli w rodzinie mężczyzna nawróci się, to przyciągnie cztery, pięć osób do Boga – podkreśla.

W radzie jest pięćdziesięciu pięciu mężczyzn, w tym księża, choćby mianowany kapelanem diecezjalnym ks. Rafał Borecki. W każdą niedzielę o godz. 9 rycerze pełnią asystę ołtarza. Co miesiąc prowadzą męski Różaniec z adoracją Najświętszego Sakramentu, modląc się za wszystkie rodziny, duchowieństwo, Kościół, za osoby biedne, samotne, cierpiące. W czasie strajków w ubiegłym roku byli przy katedrze, swoją obecnością zaznaczali, że bronią kapłanów oraz świątynię przed zniewagą.

Wielki rycerz ma być liderem

Starałem się być blisko Pana Boga, ale zawsze było dużo obowiązków, aby się zaangażować, odkładałem to na później. Na początku wstąpiłem do Domowego Kościoła Ruchu Światło-Życie. Następnie zostałem zaproszony do Rycerzy Kolumba. Odmawiałem, bo myślałem że nie podołam pogodzić wszystkich obowiązków. Ale Pan Bóg miał inne plany. Pełnię funkcję wielkiego rycerza, co jest odpowiedzialnym zadaniem. Zostałem wybrany na kolejną kadencję. Wielki rycerz ma być liderem. Swoją postawą pokazuje, jak należy pracować i być światłem dla innych. Ta służba powoduje, że staram się bardziej pracować nad sobą i pokazać braciom, że możemy dużo osiągnąć, jeśli będziemy działali wspólnie. Pracy jest dużo, czasem pojawia się zmęczenie, ale jest również satysfakcja, gdy słyszmy: „dobrze że jesteście” i „pięknie świadczycie o Bogu”. Nie wszystkim podoba się nasza działalność, czasem słyszmy oskarżenia o powiązania z masonerią. Ale teraz, po kanonizacji bł. ks. Michaela McGivneya, nieprzekonani już wiedzą, że jest to dzieło Boże i Pan Bóg nam błogosławi w działaniu, bo naszym założycielem jest błogosławiony Kościoła – mówi Jacek Treter.

Syn pana Jacka – Michał, który ma osiem lat, obserwuje tatę i działania rycerzy i mówi, że też chce być rycerzem Kolumba, jak dorośnie. Od roku chodzi z panem Jackiem na każdą Mszę. Ma szarfę i uczestniczy we Mszy św. blisko ołtarza, przygotowując się do ministrantury.

Są podporą dla proboszcza

Ks. prał. Kaszycki, również rycerz i kapelan Rady, przypomina, że rycerze pojawili się w diecezji z inspiracji śp. ks. bp. Kazimierza Ryczana. – Zasugerował on, abym uwzględnił w programie kongregacji dziekanów tę wspólnotę. Oni przyjechali na spotkanie i zachęcili ówczesnego proboszcza z Chmielnika ks. Franciszka Siarka, który jako pierwszy w diecezji założył Radę Rycerzy Kolumba. Potem z czasem zaczęły powstawać kolejne.

Kiedy przyszedłem przed pięciu laty do parafii św. Jadwigi Królowej, moim pragnieniem było utworzenie Rady Rycerzy Kolumba. Po kilku miesiącach Rada się zawiązała. Trzeba powiedzieć, że musiało się znaleźć przynajmniej trzydziestu mężczyzn. Wierzyłem, że w rycerzach będę miał podporę w pracy i służbie duszpasterskiej w parafii i nie zawiodłem się. Są to panowie, na których można liczyć. Obok różnych wspólnot, np. Domowego Kościoła (niedawno powstał siódmy Krąg w parafii) i Wspólnoty Umiłowanych Sióstr Świętej Jadwigi Królowej, są dużym wsparciem dla proboszcza – mówi.