Ksiądz Jan Antoni Kopystyński urodził się 12 maja 1818 r. w Osobnicy, w rodzinie szlacheckiej Józefa i Agnieszki z d. Bielakowicz Kopystyńskich herbu Leliwa. Pochodzenie, jak też zarobki ojca, umożliwiły młodemu Janowi zdobycie wykształcenia. Ten proces rozpoczęty zapewne w środowisku rodzinnym lub w szkole elementarnej w Jaśle, później kontynuował w Gimnazjum w Nowym Sączu, w Instytucie Filozoficznym i w Instytucie Teologicznym w Przemyślu. Odpowiedział na Boże wezwanie do służby kapłańskiej. Studia odbył w Seminarium Duchownym w Przemyślu. W trakcie formacji seminaryjnej sukcesywnie wprowadzany był w misję kapłańską, najpierw 30 kwietnia 1837 r. z rąk bp. Michała Korczyńskiego otrzymał tonsurę i niższe święcenia, blisko cztery lata później – subdiakonat i diakonat, a 25 kwietnia 1841 r. z rąk bp. Franciszka Ksawerego Zachariasiewicza – prezbiterat.

Realizację misji kapłańskiej rozpoczął od pracy w charakterze wikariusza w parafiach: Czudec i Ropa. W lutym 1847 r., po śmierci proboszcza objął pełny zarząd nad tą rozległą parafią, najpierw jako administrator, a od lipca 1847 r. – proboszcz. Proboszczem w Ropie był do 1865 r. Opiekował się tam przeszło dwutysięczną wspólnotą wiernych, zamieszkujących jedenaście okolicznych wiosek. Przez ten czas służył wiernym, głosząc im Słowo Boże i udostępniając sakramenty. Swoją otwartością i gorliwością zjednał sobie u nich wielki autorytet, co pomogło mu w 1846 r. w czasie rabacji galicyjskiej uspokoić rozemocjonowane ich umysły, i ustrzec wsie należące do parafii przed bandyckimi rozbojami.

W 1865 r. przeniósł się na parafię w Dębowcu. Również i tam aktywnie włączył się w realizację misji kapłańskiej. Był przede wszystkim animatorem życia religijnego, ale również rozwinął aktywną działalność oświatową i inwestycyjną, m.in. był zaangażowany w prace miejscowej i jasielskiej Rady Szkolnej, z jego inicjatywy doposażono i odmalowano świątynię parafialną, oraz odbudowano kościół pw. Świętego Krzyża. Włączony też został w prace na szczeblu dekanalnym, najpierw jako wicedziekan (1878), a później dziekan dekanatu żmigrodzkiego (1878-97). W 1887 r. otrzymał probostwo w Jaśle, ale wkrótce zrezygnował z tego urzędu i pozostał w Dębowcu do końca swego życia, czyli do 20 kwietnia 1897 r.

Ks. Jan Kopystyński był gorliwym kapłanem. Uznanie wyraziły władze kościelne, przyznając mu m. in. tytułu szambelana papieskiego. List gratulacyjnym przesłał mu bp Ignacy Łobos.

Po śmierci doczesne szczątki zasłużonego kapłana złożono w krypcie pod kościołem pw. Świętego Krzyża w Dębowcu.