Końca historii Koh-i-noor („Góra światła”) – najsłynniejszego brylantu świata, który nie przestaje zachwycać i dzielić ludzi – nie widać, jeszcze nie została napisana. Od lat klejnot znajduje się w Wielkiej Brytanii, a o jego odzyskanie starają się Indie, a także Paskistan i Afganistan. Koh-i-noor zdobył sławę klejnotu najbardziej rozpoznawalnego i pechowego na świecie. Czy ta sława jest zasłużona – m.in. na to pytanie próbowali znaleźć odpowiedź William Dalrymple i Anita Anand w książce „Koh-i-noor. historia najsłynniejszego diamentu świata”. Pochodzi najpewniej z Indii, skąd przez długi czas pochodziły niemal wszystkie diamenty na świecie. Pewne jest, że w XVIII i w połowie XIX wieku przechodził z rąk do rąk – co opisują autorzy książki. Aż do 1849 r., gdy małoletni Dalip Singh, maharadża Pendżabu, w traktacie z Brytyjczykami, zrzekł się władzy nad Pendżabem i klejnotem. Koh-i-noor został przekazany królowej Anglii, dziś lśni w brytyjskim muzeum na terenie Tower of London.