Ile ksiąg Biblii wydano w okresie renesansu? Kto je wydał i jakie były jej edycje? – na te i wiele innych pytań odpowiadał ks. prof. PWT Rajmund Pietkiewicz, zaproszony do ,,Civitas Christiana” w ramach Wrocławskich Spotkań z Biblią.
Prelegent w wykładzie „Rola Biblii w polskiej kulturze renesansowej” zwrócił uwagę na podstawę przekładu Biblii, na rozwój jakościowy jej edytorstwa, jej znaczenie dla kultury polskiej oraz na bibliografię Pisma Świętego w liczbach. – W okresie renesansu produkcję większych druków biblijnych rozpoczęli protestanci. Bo renesans to okres reformacji i kontrreformacji. W latach 1551-53 wydano pod władzą księcia Albrechta Hohenzollerna, NT Królewiecki. Katolicy nie mogli pozostać z tyłu. Tym samym w 1556 r. u Szarfenbergów w Krakowie ukazuje się NT Krakowski, a kilka lat później powstaje Biblia Leopolity. Do ,,wyścigu” dołączyli także ewangelicy reformowani, zwani kalwinami, którzy w 1563 r. utworzyli nowy przekłady Biblii – Biblię brzeską uznawaną przez wielu za najpiękniejszy polski druk renesansowy. Odpowiedź na to, co uczynili protestanci, katolicy i ewangelicy dają bracia polscy, tzw. arianie. Ostatnie słowo należy jednak ponownie do katolików i Biblii ks. Jakuba Wujka – mówił kapłan dodając, że w renesansie uczono odpowiedniego sposobu lektury Biblii. – Chodziło nie tylko o to, by ją przeczytać i zrozumieć, ale by Biblia oddziaływała na morale. Wychowanie, edukacja, kształcenie postaw moralnych, czyli Biblia w służbie pełnej idei – reasumował biblista.
BIBLE-ING to inicjatywa polegająca na rozważaniu Słowa Bożego w milczeniu w miejscach publicznych. Pierwszy raz odbył się on na ulicach Częstochowy 20 kwietnia z inicjatywy s. Goretti Jach nazaretanki. W akcji wzięły udział 32 osoby.
Ależ skąd! Oczywiście, że lubię! Kocham przecież wszystkich ludzi. Rozumiem jednak, dlaczego padło takie pytanie. „Usprawiedliwię się” za chwilę. Wpierw powiem parę zdań o sobie.
Moje staroniemieckie imię oznacza osobę, która dokonuje wielkich i widocznych czynów gdzieś na północy (nord, czyli „północ” i beraht, czyli „błyszczący”, „jaśniejący”). W pewnym sensie byłem taką osobą. Żyłem na przełomie XI i XII wieku. Urodziłem się w Niemczech w bogatej i wpływowej rodzinie. Dzięki temu od dziecięcych lat obracałem się wśród elit (przebywałem m.in. na dworze cesarza Henryka V). Można powiedzieć, że zrobiłem kościelną karierę - byłem przecież arcybiskupem Moguncji.
Wcześniej, mając 35 lat, cudem uniknąłem śmierci od rażenia piorunem. Wydarzenie to zmieniło moje życie. Przemierzałem Europę, ewangelizując i wzywając do poprawy postępowania. Będąc człowiekiem wykształconym i jednocześnie mającym dar popularyzacji posiadanej wiedzy, potrafiłem szybko zgromadzić wokół siebie grono naśladowców. Umiałem zjednywać sobie ludzi dzięki wrodzonej inteligencji, kulturze osobistej oraz ujmującej osobowości. Wraz z moimi uczniami stworzyliśmy nowy zakon (norbertanie). Poświęciliśmy się bez reszty pracy apostolskiej nad poprawą obyczajów wśród kleru i świeckich.
Powrócę do pytania. Zapewne wielu tak właśnie myśli o mnie. Dzieje się tak, ponieważ jako arcybiskup sąsiadującej z wami metropolii rościłem sobie prawo do sprawowania władzy nad diecezjami w Polsce, które podlegały metropolii w Gnieźnie. Przyznaję, że nie było to zbyt mądre. Jako usprawiedliwienie mogę tylko dodać, że kierowała mną troska o dobro Kościoła powszechnego. Wtedy na Waszych ziemiach chrześcijaństwo jeszcze dobrze nie okrzepło. Bóg jednak wezwał mnie rychło do siebie, a Stolica Apostolska przywróciła bardzo szybko arcybiskupom gnieźnieńskim przysługujące im prawa. Wszystko więc dobrze się skończyło.
W sztuce przedstawia się mnie zwykle w stroju biskupim z krzyżem w dłoni. Moimi atrybutami są najczęściej anioł z mitrą i monstrancja.
Mógłbym jeszcze sporo o sobie powiedzieć, gdyż moje życie obfitowało w wiele wydarzeń. Patrząc jednak na nie z perspektywy tylu stuleci, chcę na koniec gorąco zachęcić wszystkich do realizowania Bożych zamysłów w swoim życiu. Proszę mi uwierzyć, że nawet najgorsze rzeczy Bóg jest w stanie przemienić w dobro. One też mają sens, choć my jeszcze tego nie widzimy z niskiego poziomu naszej ludzkiej egzystencji.
Na Papieskim Uniwersytecie Angelicum w Rzymie rozpoczęła się już rekrutacja na Studia Janopawłowe (JP2 Studies) w roku akademickim 2025/2026. Tymczasem obecny rocznik studentów właśnie kończy roczną przygodę poznawania i zgłębiania w międzynarodowym gronie dorobku filozoficznego i teologicznego Karola Wojtyły/Jana Pawła II.
W zamyśle twórców programu JP2 Studies, roczne interdyscyplinarne studia mają uczyć patrzenia na najważniejsze zagadnienia współczesnego Kościoła i świata przez pryzmat intelektualnego i duchowego dziedzictwa papieża Jana Pawła II.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
