Reklama

Wiara

W drodze do niebiańskiego Jeruzalem

Uroczystość Wszystkich Świętych, jak podpowiada mszalna prefacja z 1 listopada, pozwala nam czcić Boże „święte miasto Jeruzalem, które jest naszą matką”

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Czytamy dalej w tej prefacji, że tam „nasi bracia i siostry wysławiają” Pana Boga. Do owego Miasta Pokoju Boga (hebr. „ir szalom el” – „Jeruszalaim”, czyli miasta Bożego pokoju) „spieszymy, pielgrzymując drogą wiary i radując się z chwały wybranych członków Kościoła, których wstawiennictwo i przykład nas umacnia”.

Kościół 1 listopada oddaje cześć wszystkim bezimiennym świętym, w których wstawiennictwo wierzy i go przyzywa. Jak pisała swego czasu Zofia Kossak-Szczucka (zm. 1968 r.) w „Roku polskim”: „Wszyscy święci! Pochodzący ze wszystkich ras, wszystkich narodów, wszystkich epok, stanów, zawodów. Intelektualiści, mędrcy, badacze, pastuszkowie, żebracy, możni tego świata i proletariusze, rycerze i zakonnicy, starzy, młodzi, dziewice, matki, żony, wdowy”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Początki

Reklama

Mimo tego, że w pierwotnym chrześcijaństwie oddawano cześć wyłącznie Panu Bogu i Jego Synowi Jezusowi Chrystusowi, to jednak w kilku nowotestamentowych tekstach można dostrzec zalążek kultu świętych (por. np.: Mt 11, 7-11; Rz 4, 18-22; Hbr 5, 7; 7, 1-4; genealogie z Mt 1, 1-17 czy Łk 3, 23-38; Dz 6-7). Od IV zaś stulecia w Kościele szerzy się kult męczenników za wiarę i jej wyznawców, jak np.: św. Antoniego Pustelnika (zm. 356 r.) na Wschodzie czy św. Ambrożego (zm. 397 r.) na Zachodzie. Oczywiście, nie można zapomnieć o Maryi – Matce Jezusa z Nazaretu, którą od czasów soboru w Efezie (431 r.) tytułowano Bogurodzicą, co rozszerzyło i pogłębiło Jej kult.

W Antiochii obchodzono uroczystość Wszystkich Świętych Męczenników. W sercu chrześcijaństwa, czyli w Rzymie, na początku VII stulecia poświęcono dotychczasową pogańską świątynię ku czci wszystkich bóstw (Panteon) i zadedykowano ją Matce Bożej i świętym męczennikom. Wreszcie papież Jan XI (zm. 935 r.) ustanowił osobne święto tylko ku czci Wszystkich Świętych i wyznaczył właśnie 1 listopada na dzień jego obchodów.

Święci

Warto znów odwołać się do Liturgii Słowa z uroczystości Wszystkich Świętych, która artykułuje na nowo przesłanie św. Jana Apostoła i Ewangelisty: „Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy” (Ap 7, 9). To jest właśnie ta rzesza zbawionych, którym przez wieki pobożny lud oddawał cześć np. w ich relikwiach, wizerunkach czy liturgicznych modlitwach.

To także autentycznie niepoliczone zastępy zapomnianych już w wielu wypadkach świętych, bo przecież kiedyś każde sioło czy miasto chciało mieć swojego niebiańskiego orędownika. To również bezimienni święci, to owi błogosławieni, czyli szczęśliwi z czytanej 1 listopada Ewangelii według św. Mateusza.

Wezwanie

Świętość nie jest zarezerwowana dla wybranych. Świętość może stać się udziałem każdego, bo przecież wszyscy jesteśmy odkupieni Krwią Bożego Syna i mamy możliwość stania się świętymi i dostania się do nieba, niebiańskiego Jeruzalem. Dlatego też słynny kaznodzieja Piotr Skarga (zm. 1612 r.) w jednym z kazań na 1 listopada tak mówił: „O, jako tam się kwapić i tego pragnąć mamy! Wielkie się rzeczy i przesławne o tobie opowiadają, miasto Boże! Mury twoje z szafirów, ulice twoje złotem pokładane, obywatele twoi zawsze śpiewają alleluja, rozkosz twoja rzeką płynie – światowa kroplami kapie i osycha, ale twoja jako morze nieprzebrane. Wiosna twoja nigdy nie przemija, słońce nie zachodzi, niepogody nie masz. Zawsze żniwo twoje i gumna napełnione – a ci, co z płaczem siali, teraz z weselem zbierają”.

Można powiedzieć, że dzień Wszystkich Świętych to też swoiste wezwanie dla każdego z nas, bo nie tylko mamy takąż możliwość, by stawać się świętym, ale każdy chrześcijanin ma wręcz obowiązek zostania nim. Jak dotąd – wszyscy jesteśmy w drodze do niebiańskiego Jeruzalem i obyśmy się wszyscy spotkali tam, gdzie są już Pan, Jego Matka i Wszyscy Święci.

2017-10-25 10:35

Oceń: +47 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Grób Piotra, czyli Skały

Niedziela Ogólnopolska 26/2016, str. 10-12

[ TEMATY ]

grób

uroczystość

Włodzimierz Rędzioch

Nisza Paliuszy w Bazylice św. Piotra w Rzymie

Nisza Paliuszy w Bazylice św. Piotra w Rzymie

Na cmentarzu, gdzie został pochowany pierwszy Biskup Rzymu, cesarz Konstantyn wybudował monumentalną bazylikę, a jej sercem był właśnie grób Apostoła

A ja mogę ci pokazać trofea Apostołów. Gdybyś tylko chciał udać się na Watykan i na drogę prowadzącą do Ostii (Via Ostiense)”. Tak w połowie II wieku kapłan Gajusz pisał w liście do Proklusa, heretyka z Hierapolis, który podważał autorytet Kościoła rzymskiego. Trofea to nic innego jak groby Apostołów Piotra i Pawła, których lokalizacja musiała być dobrze znana mieszkającemu w Rzymie Gajuszowi. Stąd też tradycyjna nazwa grobowca św. Piotra – „trofeum Gajusza”. Na cmentarzu, gdzie został pochowany pierwszy Biskup Rzymu, cesarz Konstantyn wybudował monumentalną bazylikę, a jej sercem był właśnie grób Apostoła. Z czasem nad grobem wzniesiono ołtarz, który później wielokrotnie przebudowywano – to ołtarz Konfesji, nad którym wznosi się słynny baldachim Berniniego. Jest to ołtarz zarezerwowany dla papieży, następców pierwszego Biskupa Rzymu, który dał świadectwo swej wiary w Chrystusa tym, że poniósł męczeńską śmierć na stoku Wzgórza Watykańskiego. 29 czerwca – liturgiczne święto Apostołów Piotra i Pawła jest szczególnie uroczyście obchodzone w Bazylice św. Piotra. W czasie odprawianej wówczas Mszy św. papieże nakładali nowym arcybiskupom metropolitom paliusze – białe, wełniane szarfy z wyhaftowanymi czarnymi krzyżami – symbol władzy metropolity i jego więzi z Biskupem Rzymu. Paliusze do czasu uroczystości przechowywane były na grobie św. Piotra, tzn. w ozdobionej mozaiką niszy pod ołtarzem Konfesji, której nazwa pochodzi właśnie od szarf metropolitów (w tym również papieża) – nisza Paliuszy. W 2015 r. Franciszek postanowił uprościć tę ceremonię – wręcza jedynie paliusze, które następnie nakładane są arcybiskupom w ich metropoliach.
CZYTAJ DALEJ

Rozważania bp. Andrzeja Przybylskiego: Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

2025-05-30 12:00

[ TEMATY ]

rozważania

bp Andrzej Przybylski

Magdalena Pijewska/Niedziela

Bp Andrzej Przybylski

Bp Andrzej Przybylski

Każda niedziela, każda niedzielna Eucharystia niesie ze sobą przygotowany przez Kościół do rozważań fragment Pisma Świętego – odpowiednio dobrane czytania ze Starego i Nowego Testamentu. Teksty czytań na kolejne niedziele w rozmowie z Aleksandrą Mieczyńską rozważa bp Andrzej Przybylski.

Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym dał polecenia apostołom, których sobie wybrał przez Ducha Świętego, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku przykazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: «Słyszeliście o niej ode Mnie – mówił – Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym». Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?» Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi». Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy jeszcze wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».
CZYTAJ DALEJ

Lutynia świętuje piękne rocznice

2025-05-31 14:22

ks. Łukasz Romańczuk

Uroczysta Msza święta dziękczynna oraz w intencji mieszkańców Lutyni

Uroczysta Msza święta dziękczynna oraz w intencji mieszkańców Lutyni

Przełom maja i czerwca to dla mieszkańców Lutyni powód do świętowania. Ich miejscowość obchodzi swoje 700-lecie, a Szkoła Podstawowa im. św. Jana Pawła II ma już 80 lat. Uroczystości rozpoczęły się od Eucharystii i odśpiewania Te Deum laudamus.

Mszy świętej przewodniczył ks. Janusz Betkowski, proboszcz parafii. - Każdy jubileusz to piękny czas wspomnień, wypełniony twarzami, nastrojami. To czas przepełniony treścią. Dziś chcemy wrócić do tej treści. Najmłodsi przeżywają je obecnie. Trochę starsi utrwalają w pamięci, a starsi wspominają z nostalgią - mówił kapłan, wspominając niedawne swoje 40-lecie matury, kiedy to spotkał się z kolegami i koleżankami w budynku swojej szkoły średniej, dodając: - Wszystko się zmienia, ale nie zmieniła się nasza przyjaźń, więzi. Jesteśmy zupełnie inni, mamy swoje upatrywania, sprzeczamy się ze sobą, ale mamy wiele wspomnień, szanujemy się, bo mamy wspólne wartości. I to jest podstawą do dialogu i próby zrozumienia.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję