Zanim Ksiądz Jubilat rozpoczął dziękczynną Mszę św., były życzenia dla Jubilata. – Św. Jan Paweł II w książce „Dar i Tajemnica” napisał: „Powołanie kapłańskie jest wielką tajemnicą. Darem, który nieskończenie przerasta człowieka”. Te słowa pragnę odnieść do ks. Tadeusza, który przeżywa swój jubileusz 60-lecia kapłaństwa. Dzieląc tę radość, życzę od Chrystusa Najwyższego Kapłana Jego błogosławieństwa przez pośrednictwo Bogarodzicy Dziewicy Maryi, Ślicznej Gwiazdy miasta Lwowa. Niech ks. Tadeusz cieszy się łaską zdrowia i wszelką pomyślnością na dalsze lata służby Kościołowi – powiedział bp Mariusz Leszczyński, wręczając na pamiątkę swoją najnowszą książkę pt. „Horyniec-Zdrój. Studia z historii miejscowości i parafii”.

– A ja podaruję ci małą rycinę panoramy Lubaczowa, twojego miasta. Cieszymy się, że to tego miasta ciągle powracasz, chcesz być wśród mieszkańców Lubaczowa. Tutaj są twoje korzenie, edukacji i powołania. Cieszę się, że możemy wspólnie z tobą w twoim i naszym mieście, w twoim i naszym kościele Bogu dziękować za 60 lat twojej służby Kościołowi – powiedział z kolei proboszcz konkatedralnej parafii ks. kan. Andrzej Stopyra.

– 21 900 dni uroczystej celebracji Ostatniej Wieczerzy. To setki tysięcy uratowanych istot ludzkich od wiecznego potępienia. Kiedy rodziło się twoje kapłaństwo, miałeś w pamięci okrutny czas wojny, czas zła i poniżenia człowieka. Polskę ogarnęła ideologia brudnego komunizmu i prześladowania Kościoła. Twoje zaufanie Chrystusowi było bezgraniczne. Trwałeś i trwasz przy Nim i w Nim. Ze słowem Bożym wszedłeś w świat, którego nie znałeś, mając zapewne w sercu to, co powiedział Chrystus do Apostołów: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię”. Proszę, drogi Jubilacie, przyjąć od wspólnoty konkatedralnej płynące z serca życzenia. Niech Chrystus, który jest drogą, prawdą i życiem, prowadzi cię nieustannie aż po wieczność – powiedział w imieniu parafian prezes KIK Jerzy Czekalski. Dopełnieniem tych życzeń była wspólnie zaśpiewana pieśń: „Życzymy, życzymy...”.

Patrząc oczyma wiary

Jubileuszową Mszę św. celebrował ks. Tadeusz Rudnik. Homilię wygłosił dziekan dekanatu Lubaczów i zarazem proboszcz ks. kan. Andrzej Stopyra. Ukazał w niej rolę kapłana w życiu człowieka, od udzielenia chrztu po odprowadzenie na miejsce wiecznego spoczynku. – Patrzę dziś oczyma wiary na dar otrzymanego w dniu święceń Chrystusowego kapłaństwa jako na wyraz nieskończonej miłości i miłosierdzia Bożego wobec ciebie. W gliniane naczynie twojego człowieczeństwa Bóg odważył się włożyć swój niepojęty skarb. Twoją odpowiedzią na wielkość tego daru może być jedynie – idąc za słowami dzisiejszej Ewangelii – modlitwa wdzięczności: „Wysławiam Cię Ojcze, Panie nieba i ziemi” oraz ofiara i przyrzeczenie, które złożyłeś w dniu swoich święceń kapłańskich: „Cóż lub któż może mnie odłączyć od miłości Chrystusowej”. Dzisiaj z mocą i z pełnym miłości sercem wobec Tego, który cię powołał, powtarzasz te słowa: „Panie, jestem Twoim sługą”. Twoje kapłańskie serce sławi Trójcę Przenajświętszą, źródło i początek każdego powołania. Ojca, który pierwszy nas umiłował, Syna, który cię wybrał i powołał do uczestnictwa w Jego kapłaństwie, Ducha Świętego, który obdarza cię swoimi darami, konsekrował świętym namaszczeniem – mówił kaznodzieja. Lubaczowską parafię nazwał ziemią kapłańską, gdyż z tej parafii wyszło wielu wspaniałych kapłanów. Obecnie z tej parafii pracuje 25 księży. Prosił o modlitwę o nowe powołania kapłańskie i zakonne. Rodzinę nazwał pierwszym seminarium. Ks. Andrzej Stopyra swoją homilię zakończył słowami: – W dniu twojego jubileuszu, ks. Tadeuszu, dziękujemy ci za świadectwo kapłańskiego życia, za twoje modlitwy, za dobroć, za ewangeliczną radość i młodość ducha, za wszelką pomoc, której także doświadczamy. Życzymy ci też, by nigdy nie zabrakło ci wiary w Tego, który cię wybrał i którego ty wybrałeś jako drogę, prawdę i życie. Ta wiara niech ci da siłę i radość, niech doda ci odwagi do całkowitego oddania się Bogu na wzór Chrystusa – do końca. A my obiecujemy pamiętać o tobie w naszych modlitwach, tutaj w naszej parafii, w naszej i twojej świątyni.

Nieustanny wędrowiec

Tadeusz Rudnik urodził się 16 września 1929 r. w Kurowicach, pow. Przemyślany w woj. tarnopolskim, a po 1939 r. – lwowskim. Ojciec służbowo został przeniesiony przed wojną do pracy na poczcie do Lubaczowa, był kierownikiem działu technicznego. Szkołę podstawową i trzy klasy liceum Tadeusz Rudnik ukończył w Lubaczowie, a maturę zdawał w Ziębicach. Studia filozoficzno-teologiczne ukończył w Poznaniu. Święcenia kapłańskie 6 kwietnia 1957 r. otrzymał z rąk bp. Franciszka Jedwabskiego. Jako kapłan pracował krótko w jednej z parafii na Pomorzu, potem przez 10 lat w Szczecinie, a następnie w okolicznych parafiach. Wyjechał do Kanady, gdzie pracował ponad 16 lat. W Stanach Zjednoczonych szukano księdza ze znajomością języka angielskiego i odprawiania Mszy św. w języku łacińskim, wg obrządku takiego jak przed soborem. Ks. Tadeusz Rudnik spełniał te kryteria i wyjechał do USA. Pracuje w stanie Nowy Jork, w parafii Syracuse do dnia dzisiejszego, choć 14 lat temu przeszedł na emeryturę. Brakuje kapłanów, więc nadal śpieszy z posługą duszpasterską wiernym. We wrześniu odlatuje kolejny raz do USA. A teraz udziela się w Lubaczowie. 12 lipca w sanktuarium Matki Bożej Łaskawej odprawił Mszę św. w intencji pomordowanych w rzezi wołyńskiej. Wygłosił płomienne kazanie. Na wniosek organizacji kombatanckich ks. Tadeusz Rudnik odznaczony został Krzyżem Czynu Zbrojnego Polskiej Samoobrony na Kresach Wschodnich Rzeczypospolitej Polskiej.