Miłość (...) wszystko znosi, wszystkiemu wierzy,
we wszystkim pokłada nadzieję,
wszystko przetrzyma, nigdy nie ustaje
(1 Kor 13, 7)

Kochani!

Na prośbę waszych Duszpasterzy pragnę zaprosić Was i zachęcić do uczestnictwa w rekolekcjach. Rekolekcje te są organizowane z myślą o tych wszystkich, którzy z różnych racji żyją w związkach niesakramentalnych i przez to nie mogą w pełni uczestniczyć w życiu Kościoła. Nie mają więc oni możliwości otrzymania rozgrzeszenia w sakramencie pokuty, nie mogą przystępować do Komunii eucharystycznej, nie mogą spełniać posług liturgicznych: ministranta, lektora, ojca chrzestnego, świadka bierzmowania, świadka sakramentu małżeństwa.
Te i jeszcze różne inne z tym związane trudności w życiu religijnym mogą i mają prawo wzbudzać uczucia niesprawiedliwego odrzucenia przez Kościół, co za tym idzie przez Boga. Uczucie to mogą odczuwać inni wierni z powodu różnych zranień czy przeżytych doświadczeń.
Dlaczego pragnę się z Wami spotkać? By powiedzieć, że chociaż ustalenia Kościoła odnośnie do Waszych problemów się nie zmieniają i co do istoty się nie zmienią, bo są oparte o naukę Chrystusa, której Kościół musi być wierny, to zmienia się - i to zasadniczo - podejście duszpasterskie. Zmianę tego podejścia nakazuje Ojciec Święty w adhortacji apostolskiej Familiaris consortio, gdzie pisze: "Razem z Synodem wzywam gorąco pasterzy i całą wspólnotę wiernych do okazania pomocy rozwiedzionym, do podejmowania z troskliwą miłością starań o to, by nie czuli się odłączeni od Kościoła, skoro mogą, owszem jako ochrzczeni powinni, uczestniczyć w jego życiu". Wyrazem troski Waszego Pasterza są właśnie te rekolekcje!
W czasie rekolekcji, które są szczególnym czasem łaski, chciałbym, byśmy wspólnie wsłuchali się w Słowo Boże i w jego świetle spróbowali stanąć śmiało w prawdzie o sobie, o swoim życiu ze świadomością, że Bóg kocha każdego, bo jest samą Miłością i w oparciu o to byśmy spróbowali odnaleźć swoje miejsce w Kościele i od Niego wyruszyć w drogę pełnej jedności sakramentalnej.
Taka postawa wymaga odwagi, ale daje nadzieję, otwierając drogę zbawienia, której często sami nie możemy dostrzec. Pozwala też uwolnić się od uczucia odrzucenia i otworzyć na zaangażowanie w życie Kościoła, który nikogo nie odrzuca, a wręcz przeciwnie - potrzebuje doświadczenia i wiedzy tych, którzy przeżyli podobne problemy, by skuteczniej przeciwdziałać sytuacjom, które je spowodowały. W oparciu o Wasze przeżycia, doświadczenia rozpadu własnej sakramentalnej rodziny, analizując powody rozpadu, można podejmować działania w programie przygotowania do sakramentu małżeństwa. Takie działania, które uchroniłyby innych przed podobnymi dramatami. Widzicie, że z chociażby z tego powodu Wasza obecność w Kościele może być pomocą w trudnej pracy nad zachowaniem jedności rodziny.
Pragnę też upewnić każdego z Was, iż nadal mocą sakramentu chrztu św. i bierzmowania jesteście członkami Kościoła - Mistycznego Ciała Chrystusa. Na mocy tychże sakramentów macie prawo i obowiązek uczestnictwa w Mszy św. jako ofierze Jezusa Chrystusa i podobnie jak wszyscy wierni zgodnie z nauczaniem soborowym możecie razem z kapłanem celebrować Mszę św. i ofiarować Bogu wraz z Chrystusem dar swojej pracy, cierpień i codziennych krzyży. Możecie też słuchać Słowa Bożego, które jest zawsze żywe i skuteczne, i ma moc, by zmienić to, co po ludzku wydaje się niemożliwe. Jako szczególnie ważną sprawę, w odpowiedzi na pragnienia waszych serc i sumień, pragnąłbym ukazać Wam możliwość Komunii duchowej. Tak samo za bardzo pomocne w czasie, gdy nie możecie przystępować do spowiedzi, widziałbym rozmowy i kierownictwo duchowe, przygotowujące na dzień sakramentalnego rozgrzeszenia. Wspólnie też będziemy się uczyli modlitwy jako trudnej, ale szczerej rozmowy z Bogiem, która jest konieczna w każdym wymiarze życia religijnego i pomaga kształtować siebie samego.
Myślę, że osobnym i ważnym problemem jest dla Was obowiązek chrześcijańskiego wychowania dzieci. W Waszej sytuacji wymaga on szczególnych przemyśleń przed Bogiem. Refleksje na ten temat i wymiana doświadczeń w czasie rekolekcji - mam nadzieję - dadzą Wam możliwość uzyskania pomocy w sumiennym wypełnieniu tego obowiązku. Miłość, która jest podstawowym powołaniem każdego człowieka, otwiera też przed Wami wspaniałą drogę pełnienia dzieł miłosierdzia na rzecz cierpiących i ubogich w Kościele. Miłosierdzie jako dobro czynione dla innych, zgodnie ze słowami samego Chrystusa, może wyjednać nam usprawiedliwienie przed Bogiem.
Kościół, wychodząc do Was w czasie tych rekolekcji, pragnie, Kochani, przygarnąć Was jak miłosierna matka i umocnić w wierze, nadziei i miłości. Serdecznie więc wszystkich, których dotyczy ten problem, zapraszam do udziału w rekolekcjach, pozostałych proszę o modlitwę w intencji rekolekcji.

Rekolekcje odbędą się w dniach 16-18 marca w kościele pw. św. Alberta Chmielowskiego w Zielonej Górze przy ul. Źródlanej.
Niedziela 16 marca o godz. 17.00, poniedziałek 17 marca i wtorek 18 marca o godz. 18.30.