Rozkaz misyjny „Idźcie i głoście” jest myślą przewodnią nowego roku duszpasterskiego. Apostołowie posłuchali rozkazu Jezusa i odpowiedzieli na niego zdecydowanie i z całkowitym oddaniem. Zrozumieli, że zostali wezwani, aby służyć swoimi talentami i dzielić się doświadczeniem wiary. Zanim tego zadania się podjęli, najpierw stopniowo zbliżali się do Jezusa i poznawali to, czego ich nauczał poprzez swoje życie i słowa. Było to cudowne doświadczenie przyjaźni i braterskiej pomocy, którą przeżywali wraz z Jezusem. Dopiero tak przygotowani zostali posłani jako łowcy ludzi, wysłannicy Pana, zwiastuni Jego królestwa. To wypełniło resztę ich życia, aż do całkowitego oddania go dla Jezusa i na wzór Jezusa w wypełnieniu misji.
Od kilku lat na terenie diecezji toruńskiej w okresie Bożego Narodzenia powstają liczne grupy Kolędników Misyjnych. Są to grupy dzieci i młodzieży, których entuzjazm wiary nie pozwala siedzieć na kanapie. Ich autentyczne zaangażowanie w dzieło ewangelizacji jest wymownym świadectwem, że „kanapowe” życie ich nie pociąga. Czują się wezwani do składania świadectwa, by pozostawić ślad, aby inni mogli przyjść do Jezusa.
Pochodząca z naszej diecezji Anna Sobiech, sekretarz krajowy Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci, zachęca wszystkich, aby nieśli światło Ewangelii do tych, którzy zostali zepchnięci w cień. Chcemy chronić dzieci, których istnienie i cierpienie świat pomija milczeniem.
Każdego roku Kolędnicy Misyjni wspierają konkretne projekty i zwracają uwagę na problem rówieśników w jednym z krajów. Tym razem jest to Tajlandia i problem dzieci „niewidzialnych”. W sensie prawnym „niewidzialne” są dzieci, których fakt urodzenia nie został udokumentowany, co pozbawia je ochrony państwa i przez to stają się łatwymi ofiarami handlu. „Niewidzialne” w szerszym ujęciu to dzieci pozbawione uwagi i troski społeczeństwa – dyskryminowane lub odrzucane ze względu na ubóstwo, pochodzenie, niepełnosprawność lub chorobę (własną lub rodziców, zwłaszcza AIDS, trąd).
Entuzjazm wiary dzieci i młodzieży w naszej diecezji wpisze się kolejny raz w rozkaz misyjny wypowiedziany przez Jezusa podczas tegorocznego kolędowania.
Dziękuję wszystkim, którzy nie boją się angażować, by nieść miłość Boga do rodzin, domów, miejsc pracy, szkół i na ulice.
W tym roku po raz pierwszy chcemy się zobaczyć i wspólnie przeżyć radość wiary. Miejscem spotkania będzie parafia pw. Chrystusa Króla w Jabłonowie Pomorskim. Dzień, w którym się spotkamy, to sobota 7 stycznia 2017 r. Początek spotkania o godz. 10 w Centrum Kultury i Sportu przy ul. Rynek 9. Wspólne kolędowanie, prezentacja i konkurs strojów grup kolędniczych oraz gwiazd betlejemskich, jasełka i na zakończenie o godz. 12 Msza św. w kościele pw. Chrystusa Króla pod przewodnictwem bp. Andrzeja Suskiego.
Zgłoszenia dokonujemy na adres: mulenga@op.pl lub telefonicznie 783-531-587 do 31 grudnia
Występ dzieci w siedzibie Konferencji Episkopatu Polski
Od kilku już lat dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 11 w Przemyślu uczestniczą w akcji Z kolędą w domu i pomagają swoim rówieśnikom z krajów misyjnych.
Z roku na rok ich zaangażowanie jest coraz większe, bo coraz większa liczba dzieci i rodziców włącza się w to piękne dzieło. Tego roku kolędowanie było dla nich wyjątkowe. Jedna z grup kolędniczych z naszej szkoły została zaproszona 12 grudnia 2019 r. do siedziby Konferencji Episkopatu Polski do Warszawy, by przedstawić tegoroczną scenkę kolędniczą dla dzieci z Amazonii. Naszą grupę zaprezentowała Zuzia Falger z Żurawicy w roli anioła. Mówiła m.in.: „Jestem uczennicą klasy V Szkoły Podstawowej nr 11 im. Henryka Jordana w Przemyślu. Przyjechałam tu z s. Dorotą, która uczy mnie religii, i z p. Anią, moją polonistką, i oczywiście z moimi kolegami i koleżankami z naszej szkoły: Marysią, Karoliną, Emilią, Jakubem i Karolem oraz Gabrysią, s. Karolą, i p. Mariolą, opiekunką grupy kolędników.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
