W „Dzienniczku” św. Siostry Faustyny Kowalskiej czytamy: „Chcę, aby ten obraz był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Ta niedziela ma być Świętem Miłosierdzia (Dz., 49). I tak się stało. Dzięki naszemu rodakowi, św. Janowi Pawłowi II, pragnienie Pana Jezusa zostało spełnione. Dlatego dziś, w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, musi wybrzmieć wołanie o ten Boży dar, jakim jest miłosierdzie.
W trwającym Roku Miłosierdzia, ze szczególną mocą docierają do nas słowa, które wypowiedział zmarły niedawno dominikanin, o. Jan Góra: „W czasach największego poniżenia człowieka, w czasach, naszych czasach, gdzie ludobójstwo doszło do zenitu, obudziło się nabożeństwo do Bożego miłosierdzia. Może nigdy indziej ludzie nie potrzebowali tego nabożeństwa tak bardzo jak teraz. Wszyscy zwracamy się do Bożego miłosierdzia, oczekując oczyszczenia”.
Dziś, kiedy szalejąca siła zła odbiera ludziom życie, gdy problemy odbierają radość i sens życia, gdy w wielu punktach świata toczą się wojny i prześladowania, potrzeba nam wołać o pomoc do Boga. Wielu z nas korzysta z sakramentu pokuty i pojednania, ale Bożego miłosierdzia nie możemy ograniczać. Jak mówił wspominany o. Jan Góra: „Na całym świecie obudził się głód Bożego miłosierdzia. Ten głód miłosierdzia dotyka wspólnot narodowych, rodzin i każdego z osobna.
W dzisiejszą niedzielę w wielu wspólnotach przeżywamy uroczystości odpustowe. Warto pamiętać, że trwający Rok Miłosierdzia dodatkowo niesie ze sobą możliwość uzyskania odpustu zupełnego, związanego z nawiedzeniem miejsc jubileuszowych, którymi z woli Pasterza Diecezji są wyznaczone kościoły noszące wezwanie Miłosierdzia Bożego, kaplice szpitalne oraz klasztorne, a także kościół katedralny pw. Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu, konkatedra pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Lubaczowie oraz bazylika mniejsza w Radecznicy.
Może mamy – jak mówi pieśń – plany i nadzieje, może są w naszym życiu zdarzenia, z którymi trudno się pogodzić, to pamiętajmy: tylko Boże miłosierdzie nie zawodzi nigdy nas. Nie rozpaczajmy, podnieśmy czoła, zawołajmy: „Jezu, ufam Tobie”. Udajmy się do któregoś z miejsc jubileuszowych i wszystko stanie się proste…
W miejscu, w którym papież Jan Paweł II przed 12 laty zawierzył świat Bożemu Miłosierdziu, 27 kwietnia zebrały się rzesze pielgrzymów. – Takich tłumów jeszcze tu nie widziałem – przyznaje brat Daniel, który w czasie Eucharystii pomagał udzielać Komunii św. Organizatorzy szacują, że w ciągu całego dnia krakowskie sanktuarium nawiedziło blisko 200 tys. wiernych. Obecni byli przedstawiciele z ponad 30 krajów świata, nawet tak odległych jak: Argentyna, Meksyk, Ekwador, Salwador, Zambia, Malezja czy Tajlandia. Przy ołtarzu i w konfesjonale posługiwało ponad 300 kapłanów, którzy rozdali około 50 tys. Komunii św.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
Biskup San Miniato, Giovanni Paccosi, ogłosił, że ks. Marco Billeri, prezbiter diecezji toskańskiej, został mianowany przez Ojca Świętego jego drugim sekretarzem osobistym.
Wyświęcony w 2016 roku, ks. Billeri kontynuował studia w Rzymie, uzyskując doktorat z prawa kanonicznego. Mianowany sędzią Trybunału Kościelnego Toskanii oraz obrońcą węzła małżeńskiej przy Trybunale Diecezjalnym w San Miniato i Volterra, był również ceremoniarzem biskupim i sekretarzem Rady Kapłańskiej. Do tej pory pełnił funkcję wikariusza parafii św. Szczepana i Marcina w San Miniato Basso.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
