Nawet w dobie telefonii komórkowej można się rozminąć z kimś, kogo trzeba było spotkać. Dzieje się tak nie ze względu na słaby zasięg i nie dlatego, że akurat wyczerpał się akumulator w wypasionym smartfonie. Najczęściej wynika to ze zwykłego lenistwa, z niechęci do spotykania się z człowiekiem niezbyt lubianym, który w dodatku czegoś od nas chce. Doświadczenie życiowe uczy, że są i takie spotkania, które – choć nieplanowane albo bardzo niechciane – przynoszą jakąś wielką wartość, pomagają poznać bliźniego – być może odtąd przyjaciela na dobre i na złe...

Jeremiasz ogłasza z radością nadejście dni, w których wypełnią się zamiary Boże: „sprawiedliwy potomek Dawida” przywróci porządek na ziemi, przyniesie Judzie zbawienie i obdarzy bezpieczeństwem Jeruzalem. Wypełni się sprawiedliwość wobec prześladowców Izraela, zapanuje tam Prawo, czyli zostanie uszanowana wola Pana. Jezus w obrazie czasów ostatecznych podkreśla z mocą różnicę między postawą ludzi zalęknionych nadejściem Syna Człowieczego a tymi, którzy wtedy właśnie, gdy wszystko ulega rozpadowi, „nabierają ducha”, ponieważ rozumieją, że jest to godzina wypełnienia się odkupienia. Nauczyciel nie mówi wprost o grzesznikach lękających się sądu ostatecznego, ale kontekst wydarzeń wyraźnie na to wskazuje: „serca ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych”. Czujność i modlitwa stają się w tym momencie skutecznym remedium na apokaliptyczne wydarzenia. Nie chodzi oczywiście o to, by dopiero w obliczu końca świata podjąć modlitewny szturm do nieba! Zasadą naczelną, jak naucza św. Paweł, jest stałe otwarcie na dary łaski Bożej, by „serca utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości (…) na przyjście Pana”. Pochodną powyższej zasady jest ciągły duchowy rozwój: „stawajcie się coraz doskonalszymi!”. Dzieje się to w atmosferze wzajemnej miłości – przyjmowanej i udzielanej bez miary.

Żeby Adwent nie był straconym czasem, już na początku trzeba poczynić kilka istotnych założeń. Po pierwsze: będzie to czas wyciszenia i otwarcia się na głos Boży (lektura Pisma Świętego, dłuższa osobista modlitwa, chwila przed Najświętszym Sakramentem). Po drugie: przedświąteczne sprzątanie i kupowanie prezentów zostanie ograniczone do koniecznego minimum, by mieć czas dla najbliższych (rozmowa przy stole bez włączania telewizora, sąsiedzka pomoc, nawiedzenie chorego lub samotnego). Po trzecie: musi się dokonać oczyszczenie duszy (dobra spowiedź i konsekwentne wypełnianie podjętych postanowień, a do tego trochę postu), by mógł tam zamieszkać Przychodzący!