Ból, choroba i cierpienie niosą ze sobą lęk, poczucie ogarniającego zła, depresję i bezsilność. Człowieka ogarnia uczucie pustki, bezsensu, osamotnienia, a krzyż cierpienia wydaje się być nie do uniesienia. Rodzi się bunt przeciwko życiu, przeciwko ludziom z otoczenia, a w końcu bywa i tak, że i przeciwko Bogu.

Odkupienie dokonane przez Chrystusa na krzyżu jest wydarzeniem przełomowym w dziejach ludzkości. Ma ono również znaczenie przełomowe, jeśli chodzi o zrozumienie sensu ludzkiego cierpienia, w tym także w chorobie. Choroba i związane z nią cierpienie stało się synonimem zła, z którym zarówno w przeszłości, jak i w teraźniejszości człowiek nie może się pogodzić. Krzyż Chrystusa ukazuje inny sens cierpienia ludzkiego.

W Starym Testamencie cierpienie było uważane często za karę za grzechy. Jednak Syn Boży przyjmuje cierpienie i to dobrowolnie, i z miłością, za nasze grzechy. „On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata (1 J 2,2). Cierpiąc bez winy, dokonuje odkupienia całego świata. Moc odkupieńczego cierpienia czerpana jest z miłości. Chrystus zatem nadaje cierpieniu nowy sens i znaczenie, jakże odmienne od starotestamentalnej interpretacji. Moc Chrystusowego cierpienia staje się mocą do przezwyciężenia zła i zwycięstwa dobra. Każde więc cierpienie ludzkie służy wspólnocie zbawczej, jaką jest Kościół, o czym nauczał Apostoł Paweł (por. 1 Kol 1,24).

Ludzie chorzy mocą swojego cierpienia są wezwani do uczestnictwa w dziele odkupienia dokonanego na krzyżu. Cierpiący w chorobie, uczestnicząc w krzyżu Chrystusa, zostają tym samym wyzwoleni z poczucia bezsensowności swojej choroby i tym samym, samo cierpienie uzyskuje swój twórczy sens i wymiar.

Postrzeganie cierpienia w perspektywie zbawienia jest konkluzją praktyczną objawienia i w duchu wiary jest skierowane do człowieka – istoty wolnej i rozumnej.

Cierpienie w chorobie oraz sama choroba przestają być ślepym przeznaczeniem, ale stają się formą współdziałania z Bogiem w Jego darze odkupieńczej miłości. Dzięki objawieniu i płynącej z niego mocy człowiek dostaje szansę włączenia się w Boży plan zbawczy, którego składową jest także i cierpienie. Odpowiedzi na sens ludzkiego cierpienia współczesnemu człowiekowi może udzielić tylko Chrystus, który cierpiał na krzyżu, i który potrafi dotrzeć do sedna ludzkich problemów. Bóg Człowiek stoi nieustannie u boku ludzi chorych, proszących Go, aby natchnął ich nową nadzieją. Obecność Chrystusa pośród cierpienia ludzkiego potwierdzona wydarzeniem krzyża, przynosi choremu ulgę, ma wpływ na kształtowanie się chrześcijańskiego sposobu przeżywania chorób. Dlatego też chory winien nawiązać osobisty kontakt z Chrystusem. Jest to możliwe m.in. poprzez udział w ofierze eucharystycznej, modlitwę i przyjęcie sakramentu namaszczenia chorych.