Bp Lechowicz przewodniczył w środę Mszy św. w intencji ojczyzny w konkatedrze Matki Bożej Zwycięskiej na stołecznym Kamionku, świątyni będącej wotum za zwycięstwo w Bitwie Warszawskiej 1920 r., nazywanej Cudem nad Wisłą. Z tego kościoła 105 lat temu, 13 sierpnia, wyruszył na front ks. kapelan Ignacy Skorupka, który dzień później poległ w bitwie z bolszewikami pod Ossowem.

– Przykład jego życia pokazuje, że od wierności Bogu, człowiekowi, ojczyźnie i sobie samemu zależy w dużej mierze los naszego bezpieczeństwa i pokoju zarówno w życiu osobistym, jak i społecznym – powiedział bp Lechowicz.

W homilii zwrócił uwagę, że w swoim krótkim życiu ks. Skorupka kierował się nie tylko wiernością, ale także „stałością, wytrwałością, konsekwencją i odwagą”.

– Tymi cechami powinien odznaczać się nie tylko żołnierz, ale każdy obywatel, bo od nich w dużym stopniu zależy nasze bezpieczeństwo i pokój naszej ojczyzny – powiedział bp Lechowicz.

Podkreślił, że „bezpieczeństwa i pokoju w ojczyźnie nie mierzy się wyłącznie ilością wojska i jego wyposażeniem, ale również morale całego społeczeństwa”.

- Im bardziej wierność będzie wyznaczać nasze życie, tym bardziej będą wzrastać szanse na to, że mimo różnych zagrożeń będziemy mogli cieszyć się bezpieczeństwem i pokojem – ocenił.

Zwrócił także uwagę, że ks. Skorupka był wierny swojemu kapłańskiemu powołaniu.

- W czasach niedowiarstwa chcę mieć wiarę głęboką i gorącą. Na czasy niedowiarstwa chcę być prostym w obejściu i pokornym, i cierpliwym. Na czasy rozwiązłości, rozpasania chcę być czystym, niewinnym w myśli, mowie i uczynku. W czasach biedy i nędzy chcę być jałmużnikiem, chcę być biednym, chcę służyć ludzkości. Dla ludzi żyć, by trafić do Boga. (8.37) Dla ludzi żyć, by trafić do Boga – powiedział biskup Lechowicz, cytując ks. Skorupkę.

Zaznaczył, że kapelan Ignacy przez całe swoje życie pozostał także wierny człowiekowi. Wspominał, że jako kleryk opiekował się ciężko chorą matką i rodzeństwem, „co przypłacił kłopotami na uczelni”.

– Po przyjęciu święceń kapłańskich w styczniu 1916 r. został opiekunem dwóch tysięcy Polaków, którzy zostali zmuszeni opuścić rodzinne strony i osiedlili się w guberni czernihowskiej. Otaczał opieką harcerzy, uczył z gorliwością polskie dzieci, zorganizował teatr. Angażował się na rzecz powrotu rodaków do opuszczonych rodzinnych stron. Sam z jedną z tych grup wrócił w sierpniu 1918 r. – mówił hierarcha.

Dodał, że w Warszawie duchowny łączył pracę w kurii z zaangażowaniem w pomoc dzieciom i młodzieży.

– Katechizował i był kapelanem dla kilkuset sierot, którymi zajmowały się siostry franciszkanki – powiedział.

Liturgię koncelebrowali m.in. biskupi pomocniczy diecezji warszawsko-praskiej bp Tomasz Sztajerwald, bp Jacek Grzybowski oraz wiceprowincjał księży pallotynów ks. Grzegorz Kurp. W czasie Mszy św. polecano Bogu duszę abp. Henryka Hosera, pasterza diecezji warszawsko-praskiej w latach 2008-2017, w czwartą rocznicę jego śmierci.

Bitwa Warszawska rozegrała się na przedpolach stolicy 13-15 sierpnia 1920 r. Była to decydująca batalia wojny polsko-bolszewickiej, która zadecydowała o niepodległości Polski i uratowała Europę przed bolszewizmem. Straty strony polskiej wyniosły ok. 4,5 tys. zabitych, 22 tys. rannych i 10 tys. zaginionych. Przyjmuje się, że ok. 25 tys. żołnierzy bolszewickich poległo lub zostało ciężko rannych, 60 tys. trafiło do polskiej niewoli, a 45 tys. zostało internowanych przez Niemców.

Podczas walk wyjątkowo poważne straty poniósł złożony z warszawskiej młodzieży I Batalion Ochotniczego Pułku Piechoty. Na polu walki zginął kapelan batalionu ks. Ignacy Skorupka (27 lat), którego śmierć stała się symbolem bohaterstwa i poświęcenia za ojczyznę. (PAP)

mgw/ joz/