Reklama

Niedziela Świdnicka

Wakacje – no to w drogę!

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Plecak, namiot, gitara. Do tego dobre towarzystwo, pogoda, odrobina przygód, zabawa. Gotowy przepis na udane wakacje?
– Poszłabym na pielgrzymkę – stwierdza szesnastoletnia Dorotka. –Tylko tam jest za dużo o Panu Bogu – dodaje.
– Mamo, proszę puść mnie na pielgrzymkę! – woła Ewa, rówieśniczka Doroty. – Tam jest fantastycznie! Nigdy nie myślałam, że tak można mówić o Panu Bogu! – zauważa entuzjastycznie po etapie Wałbrzych – Świdnica.
Jak więc jest na tej pielgrzymce? Czy udane wakacje można spędzić, nie stroniąc od Kościoła, modlitwy i Pana Boga!? Można. Przekonajmy się.
Andrzej

Reklama

Na niebie zaczęły kłębić się ciemne, ciężkie chmury. Deszcz gwarantowany. Kolejny dzień, znowu mokre ciuchy, mokry namiot. W głowie czterdziestoletniego Andrzeja zaczęły pojawiać się wątpliwości. Po co mi to wszystko? Miało być tak cudownie, słońce, śpiew, gitary, młodzi, rozśpiewani ludzie. Tymczasem brniemy w deszczu, zimnie. Kiedy podejmował decyzję o pielgrzymowaniu, długo rozważał wszystkie „za i przeciw”. Przeważyły argumenty na „tak” i intencja głęboko skrywana w sercu. Poczuł, że gdy ją zaniesie na Jasną Górę, zostanie wysłuchany. Kiedy teraz patrzył, jak oddala mu się jego grupa, siłą woli poruszał nogami, muszę dojść, muszę, dodawał sobie sił. I tak każdego dnia, w deszczu, zimnie. Kilometr po kilometrze. Wytrwał. Dotarł. – I co tam takiego wyjątkowego na tej pielgrzymce? – zagadywał Andrzeja już po powrocie kolega. Ten popijając ulubioną kawę, uśmiechnął się do wspomnień. – Rysiu, nawet sobie nie wyobrażasz, jak ja przeżywałem tam modlitwę, Mszę św. Kiedy docieraliśmy w ciągu dnia na postój, na którym była Eucharystia, młodzi ludzie wyciągali instrumenty, jak oni śpiewali, modlili się. Przecież byli tak samo zmęczeni jak ja. To było dla mnie wyjątkowe doświadczenie. Piękne. Nie przeżyłbym tego nigdzie indziej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Młodość, radość i entuzjazm

Reklama

Co roku na około tysiąca pielgrzymów około ośmiuset nie przekracza dwudziestego trzeciego roku życia. Pielgrzymka gromadzi młodych ludzi, pełnych radości, entuzjazmu i ciekawości świata.
– Fajni ludzie idą – opowiada Kasia, studentka. – W tym roku jeszcze nie wiem, czy się wybiorę, w wakacje będę miała praktyki albo pojadę do pracy. Ale będzie mi bardzo brakowało naszej paczki – dodaje. – Na pielgrzymce tworzy się wyjątkowy klimat – podkreśla. – Bardzo dużo czasu spędzamy ze sobą. Praktycznie cały czas z małą przerwą na sen – uśmiecha się. – To łączy ludzi, ta wędrówka, wysiłek, ale i te szczególne chwile, kiedy serce się porusza, podczas Mszy w lesie, wieczornego Apelu pod gwiazdami. Uff, aż żal mi, jeśli nie uda się w tym roku – wzdycha Kasia.
– Idę na bank – woła Krzysiek, świeżo upieczony maturzysta. – Już się z ludziskami umówiłem na „fejsie”, startujemy. To moja trzecia pielgrzymka, jest super. Świetne wakacje za małą kasę – dodaje z uśmiechem.
– Idę – odpowiada Bartek. – Złapałem bakcyla, to już szósta pielgrzymka. Dlaczego? Odpowiem zwyczajnie: jest po prostu fajnie. Czekam na to cały rok – zauważa.
Ci młodzi ludzie, którzy przede wszystkim podkreślają dobry klimat, miłe spotkania z rówieśnikami, sami ten klimat tworzą. Swoim entuzjazmem, pogodą ducha, radością, ufnością i otwartością sprawiają, że na pielgrzymce jest po prostu fantastyczny klimat. Dobre relacje i okazja do dobrych spotkań. Tych wzajemnych i tych z Panem Bogiem właśnie. Nie kto inny, ale ci młodzi ludzie ustawiają się w kolejce do spowiedzi, to oni śpiewem i grą na instrumentach sprawiają, że na Msze św. w lesie ciągną mieszkańcy wiosek, czasami kilometrami. Kto to przeżył, ten wie. Niepowtarzalny klimat.

Krok po kroku 270 km

Co takiego? Pieszo tyle iść? Po co? Na co? A co to, pociągi nie kursują do Częstochowy? Pielgrzymki autokarowe to co, gorsze czy jak? To już nie te czasy, kiedyś ludzie chodzili, bo nie mieli, czym jeździć. Ale dzisiaj? Niby tak, a jednak co roku z różnych zakątków Polski w czasie wakacji zmierza na Jasną Górę pieszo ponad sto tysięcy. Nikt ich nie zmusza. Idą, ponieważ tego chcą. – Dlaczego chodzi Ksiądz na pielgrzymki? spytał jeden z dziennikarzy ks. Romualda Brudnowskiego, głównego przewodnika pieszej pielgrzymki naszej diecezji na Jasną Górę. – Dlaczego chodzę z pielgrzymką? Bo jest – odpowiada krótko i trudno nie odnaleźć podobieństwa tej wypowiedzi do tej, którą kiedyś udzielił znany zdobywca najwyższych szczytów górskich: „Chodzę w góry, bo są”. Czy pielgrzymka stanowi jakiś szczyt? Trudno odpowiedzieć na to jednoznacznie, pewnie dla Andrzeja i wielu idących wtedy w deszczu i zimnie stanowiła szczyt wytrwałości. Pielgrzymka może być pewnego rodzaju szczytem naszej cierpliwości, wyrozumiałości, spokoju, opanowania. Może też podprowadzić nas na szczyty duchowej wrażliwości. Słusznie nazywa się pielgrzymkę rekolekcjami w drodze. Codzienne zmagania fizyczne są wzmacniane duchową strawą. Tegoroczna w sposób szczególny będzie poświęcona św. Janowi Pawłowi II. Kapłani zaczerpną z tej niezliczonej skarbnicy słów naszego powszechnie kochanego Rodaka. Papież Wojtyła w sposób szczególny umiłował młodych. Do nich tak wiele wypowiadał słów, wykonywał tyle ważnych gestów. To jest wciąż aktualne, a młodzież potrzebuje konkretów. Podczas pielgrzymki usłyszą je wypowiadane przez niekwestionowany autorytet.

Dorota

Czy aby na tej pielgrzymce jest bezpiecznie? Gdzie oni śpią, co jedzą? A jak ktoś zachoruje, to co? Takie i inne zmartwienia spędzają sen z powiek rodzicom. Czasami stają na przeszkodzie i młodzież zostaje w domu. Na podwórku, przed telewizorem, komputerem... bezpieczna?
– Przecież widzę, jak moi rodzice, co innego mówią, co innego robią – dyskutuje Dorota, dla której na pielgrzymce za dużo o Panu Bogu. – Jesteśmy słabi, grzeszni, twoi rodzice zmagają się, jak każdy z nas, z ludzką naturą – wyjaśnia cierpliwie koleżanka rodziców nastolatki. – Tata mi powiedział, żebym poszła do bierzmowania, bo mi się to przyda, jak będę chciała mieć ślub kościelny – kontynuuje dziewczyna. – Przecież jak nie będę wierzyć w Boga, to po co mi ślub kościelny? – stwierdza. – Nie poszłam – dodaje. – Dorotko, jeśli będziesz szczerze szukać Pana Boga, to odnajdziesz Go, tak jak on – powiedziała Dorocie koleżanka rodziców, wręczając książeczkę „Najważniejsze myśli Jana Pawła II wypowiedziane do młodzieży”. Z zainteresowaniem wzięła do rąk tę książeczkę.
Drodzy Czytelnicy, jeśli nie stoi nic na przeszkodzie, idźcie na pielgrzymkę, wyślijcie tam swoje dorastające dzieci. A wy – drodzy i jak nazywa was ks. Brudnowski – szlachetni Pielgrzymi, pomódlcie się w drodze za Dorotę. Pamiętajcie, młodości nie można przegrać!

2014-07-08 14:29

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Pielgrzymka dominikańska z Krakowa już na Jasnej Górze

[ TEMATY ]

pielgrzymka

©/BPJG Krzysztof Świertok

W ciszy albo w głośnym uwielbieniu, niektórzy boso - w południe wbiegły pierwsze grupy 27. Pieszej Pielgrzymki Dominikańskiej z Krakowa. Pątnicy rozważali hasło: „Otrzymaliście ducha przybrania za synów”.

W drogę na Jasną Górę wyruszyło „wiele ludzkich historii”. O wielości doświadczeń i sposobów przeżywania pielgrzymki mówił w kazaniu o. Rafał Szymko, neoprezbiter. Wskazał na drogę do Częstochowy jako czas dla jednych kryzysu, dla innych rozwiązywania problemów, czas światłości albo czas ciemności. Wszystkie te historie wchodzą w „kościół drogowy, którym byliśmy” – zauważył kaznodzieja i podkreślił, że na pielgrzymce nie ma „lepszej lub gorszej historii”, bo wszystkie znalazły swoje zakończenie przed Maryją. O. Szymko zwrócił uwagę pielgrzymów na wspominaną dziś w Kościele św. Edytę Stein – święta, która też łączy w sobie „wiele wydawałoby się sprzecznych historii”; Żydówka i ateistka, filozofka i karmelitanka, wreszcie męczennica Auschwitz. Pytana o odszukanie Boga w swoim życiu, odpowiadała: Secretum meum mihi, bo tylko Bóg zna ludzką historię. Wskazując na Maryję, która Boże sprawy rozważała w swoim sercu, kaznodzieja podkreślił, że jest Ona nie tylko naszą Matką, ale też Siostrą, która idzie obok nas z tym samym doświadczeniem, że do mojego serca wejdzie tylko Bóg. - Dlatego trudne doświadczenie opowiedzenie naszej siostrze Maryi pomoże nam przejść ciemność – wyjaśniał sens pielgrzymowania dominikanin.
CZYTAJ DALEJ

Leon XIV o rodzicach św. Teresy: nauczyli ją kochać Jezusa

2025-10-18 11:39

[ TEMATY ]

św. Teresa z Lisieux

Leon XIV

Vatican Media

Jak św. Teresa z Lisieux mogłaby tak bardzo kochać Jezusa i Maryję, gdyby nie nauczyła się tego od najmłodszych lat od swoich świętych rodziców? – napisał Leon XIV z okazji 10. rocznicy kanonizacji Ludwika i Zelii Martin, pierwszej pary świętych, która została zaliczona w poczet świętych jako małżeństwo. Oni zrozumieli, że mogą osiągnąć świętość nie pomimo małżeństwa, ale w nim i przez nie, a ich ślub, trzeba traktować jako punkt wyjścia do wspólnego wzrostu – dodał Papież.

Ojciec Święty podkreślił, że rodzice Teresy od Dzieciątka Jezus są wzorem i wsparciem dla dzisiejszych małżeństw, a także dla młodych, którzy mają dopiero zawrzeć małżeństwo. Jest to tym ważniejsze, że nowym pokoleniom proponuje się dzisiaj inne wzorce związków, wobec których małżeństwo i rodzina wydają się nudne i przestarzałe. Jednakże te alternatywne modele relacji przynoszą w rzeczywistości gorzkie i rozczarowujące owoce, podczas gdy rodzina wierna i płodna, czyli taka jak ją zaplanował Bóg, daje nieopisane szczęście i głęboką radość.
CZYTAJ DALEJ

Oddał życie za świętość małżeństwa

2025-10-18 18:33

[ TEMATY ]

kanonizacja

Peter To Rot

Vatican Media

bł. Peter To Rot

bł. Peter To Rot

Jutro kanonizacja siedmiorga błogosławionych. Wśród nich jest rodowity mieszkaniec Papui-Nowej Gwinei: Peter To Rot. Świadomie oddał życie za wiarę i świętość małżeństwa – mówi polski biskup misyjny Dariusz Kałuża MSF. Podkreśla, że Papuasi od dawna uznają bł. Petera za świętego. W każdym kościele znajduje się jego wizerunek, a o wstawiennictwo proszą go zwłaszcza małżonkowie.

Bp Kałuża przypomina, że przyszły święty zginął w czasie II wojny światowej za japońskiej okupacji. Najeźdźcy zachęcali Papuasów, by wyprali się chrześcijaństwa i powrócili do dawnych wierzeń. Przywrócili też zniesioną pod wpływem misjonarzy poligamię. Peter To Rot jako katechista ostro się temu sprzeciwiał, potajemnie przygotowywał też młodych do małżeństwa, chrzcił dzieci, przynosił Komunię do chorych. Japończycy już wcześniej internowali bowiem europejskich misjonarzy.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję