Już po raz trzeci w naszej archidiecezji zorganizowano akcję „Pielucha dla Malucha”. Trwała ona od Dnia Świętości Życia – 25 marca 2014 r. Zakończenie akcji miało miejsce podczas Marszu dla Życia i Rodziny w Częstochowie 1 czerwca 2014 r. Celem akcji było zebranie pieluch dla: Domu Samotnej Matki w Żarkach, Przytuliska dla kobiet „Oaza” oraz Domu Małych Dzieci.
– Dzięki zaangażowaniu wielu osób oraz parafii udało nam się zebrać dużą ilość pieluch – cieszą się organizatorzy.
Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży zaprosiło do współpracy parafie archidiecezji częstochowskiej. W zbiórkę pieluch zaproszone zostały również przedszkola, szkoły, uczelnie wyższe, ruchy, stowarzyszenia oraz wszystkie zainteresowane instytucje społeczne.
Warto podkreślić, że w ubiegłym roku, podczas drugiej edycji akcji, zebrano ponad 5 tys. 700 pieluch. Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Archidiecezji Częstochowskiej po raz pierwszy akcję „Pielucha dla Malucha” zorganizowało w 2012 r. Podczas I edycji udało się zebrać 3 tys. pieluch.
Diecezjalna Caritas realizując statutową działalność, wchodzi w Nadzwyczajny Rok Jubileuszowy z pełnym przekonaniem, że Jezus Chrystus jest obliczem miłosierdzia Ojca. Bezinteresowne działania Caritas chcą realizować logikę Ewangelii. Ta logika ma wieloraki wymiar i powinna odpowiadać tylu sposobami pomocy, ile jest biedy i potrzeb wokół nas. Wieloraka, przedświąteczna forma wspierania dzieci wspomagana jest przez Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom. Stało się piękną tradycją, że po raz 21. zapalona świeca na wigilijnym stole „spala” się dla dobra dzieci. Hasło tegorocznej akcji brzmi: „Dziecko sercem rodziny”. Dzięki tej świecy corocznie dożywiane są tysiące dzieci w szkołach i świetlicach, zapewniana jest pomoc edukacyjna oraz letni wypoczynek. Ponadto 10 groszy z każdej świecy przeznaczane jest na pomoc dzieciom z zagranicy, w tym roku wsparciem zostaną objęte dzieci uchodźców z Syrii i Iraku.
Św. Elżbieta z Turyngii (XIII wiek) posługuje wśród chorych
(obraz tablicowy z XV wieku)
17 listopada Kościół wspomina św. Elżbietę Węgierską, patronkę dzieł miłosierdzia oraz bractw, stowarzyszeń i wielu zgromadzeń zakonnych. Jest świętą dwóch narodów: węgierskiego i niemieckiego.
Elżbieta urodziła się 7 lipca 1207 r. na zamku Sárospatak na Węgrzech. Jej ojcem był król węgierski Andrzej II, a matką Gertruda von Andechts-Meranien, siostra św. Jadwigi Śląskiej. Ze strony ojca Elżbieta była potomkinią węgierskiej rodziny panującej Arpadów, a ze strony matki - Meranów. Dziewczynka otrzymała staranne wychowanie na zamku Wartburg (koło Eisenach), gdzie przebywała od czwartego roku życia, gdyż była narzeczoną starszego od niej o siedem lat przyszłego landgrafa Ludwika IV. Ich ślub odbył się w 1221 r. Mała księżniczka została przywieziona na Wartburg z honorami należnymi jej królewskiej godności. Mieszkańców Turyngii dziwił kosztowny posag i dokładnie notowali skarby: złote i srebrne puchary, dzbany, naszyjniki, diademy, pierścienie i łańcuchy, brokaty i baldachimy. Elżbieta wiozła w posagu nawet wannę ze szczerego srebra. Małżeństwo młodej córki królewskiej stało się swego rodzaju politycznym środkiem, mającym pogłębić i wzmocnić związki między oboma krajami. Elżbieta prowadziła zawsze ascetyczny tryb życia pod kierunkiem franciszkanina Rüdigera, a następnie Konrada z Marburga. Rozwijając działalność charytatywną założyła szpital w pobliżu zamku Wartburg, a w późniejszym okresie również w Marburgu (szpital św. Franciszka z Asyżu). Konrad z Marburga pisał do papieża Grzegorza IX o swojej penitentce, że dwa razy dziennie, rano i wieczorem, osobiście odwiedzała swoich chorych, troszcząc się szczególnie o najbardziej odrażających, poprawiała im posłanie i karmiła. Życie wewnętrzne Elżbiety było pełną realizacją ewangelicznej miłości Boga i człowieka. Wytrwałość czerpała we Mszy św., na modlitwie była niezmiernie skupiona. Wiele pracowała nad cnotą pokory, zwalczając odruchy dumy, stosowała ostrą ascezę pokuty.
Sąd w Lublinie wydał postanowienie dotyczące wojewody lubelskiego Krzysztofa Komorskiego, któremu zarzucono przekroczenie uprawnień oraz obrazę uczuć religijnych w związku ze zdjęciem krzyża w reprezentacyjnej sali urzędu w grudniu 2023 r. Krzyż został przeniesiony do innej sali urzędu.
Sprawa dotyczy decyzji wojewody Komorskiego (członka - a jakże - Platformy Obywatelskiej, obecnie Koalicji Obywatelskiej) z grudnia 2023 r., który niedługo po objęciu urzędu, polecił zdjęcie krzyża z reprezentacyjnej Sali Kolumnowej urzędu i wniesienie do niej flag unijnych. Podkreślał, że chodzi o neutralność światopoglądową, a w Sali Kolumnowej spotykają się ludzie różnych wyznań i różnych kultur. Decyzja wojewody była szeroko komentowana m.in. w mediach społecznościowych, krytykowali ją m.in. posłowie PiS. Komorski przeprosił wszystkich, którzy poczuli się nią urażeni. Wyjaśniał, że krzyż nie został zabrany, tylko przeniesiony do innej sali, a on sam jest osobą wierzącą.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
