Reklama

Święci i błogosławieni

Relikwie św. Ojca Pio wystawione na stałe do publicznej czci wiernych

Niedziela Ogólnopolska 38/2013, str. 4-5

[ TEMATY ]

święty

Kościół

O. Pio

Włodzimierz Rędzioch

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Reklama

Dokładnie 45 lat temu, 23 września 1968 r., umierał w klasztorze w San Giovanni Rotondo jeden z najsłynniejszych na świecie stygmatyków i spowiedników - Ojciec Pio, dziś święty. Miał rację, gdy mówił, że po śmierci będzie o nim głośniej niż za życia - do małego miasteczka we włoskim regionie Apulia, w którym kapucyn przeżył większość swego kapłańskiego życia, przybywają miliony pilgrzymów, by modlić się przy jego doczesnych szczątkach. Przez wiele lat ciało św. Ojca Pio spoczywało w krypcie kościoła. 3 marca 2008 r., 40 lat po śmierci kapucyna, jego ciało zostało ekshumowane. Było dobrze zachowane, dlatego zdecydowano się na wystawienie relikwii świętego - 24 lipca 2008 r. kard. José Saraiva Martins, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, odprawił w San Giovanni Rotondo Mszę św., która zapoczątkowała publiczne wystawienia doczesnych szczątków Ojca Pio. Umieszczono je w kryształowym sarkofagu w krypcie dawnego kościoła. To niebywałe wydarzenie przyciągnęło do San Giovanni Rotondo prawie milion czcicieli Świętego z Gargano, jak go nazywają, a jego duchowe owoce były tak widoczne, że kustosze sanktuarium, za zgodą władz kościelnych, podjęli historyczną decyzję wystawienia relikwii na stałe. Tym razem Mszy św. rozpoczynającej nowe, już stałe wystawienie ciała Ojca Pio przewodniczył 1 czerwca br. nowy prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych - kard. Angelo Amato. Z tej okazji przeprowadziłem wywiad z rektorem sanktuarium - o. Francesco Dileo OFMCap.
(W. R.)

WŁODZIMIERZ RĘDZIOCH: - Czym jest dla ojców kapucynów z klasztoru w San Giovanni Rotondo pełnienie funkcji „kustoszów” relikwii współbrata, który został świętym, mieszkając i wypełniając swą kapłańską misję w tym właśnie miejscu?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

O. FRANCESCO DILEO OFMCap: - Oznacza to przede wszystkim pielęgnowanie pamięci o współbracie, który do końca swego życia szedł drogą świętości. Oznacza również zaangażowanie w dawanie osobistego świadectwa i w działania duszpasterskie, aby ludzie poznali jego duchowość i mogli nadal w tym miejscu przeżywać czas łaski oraz doświadczać głębokiej wiary.

- Pierwsze publiczne wystawienie relikwii ciała św. Ojca Pio miało miejsce 5 lat temu (od 24 kwietnia 2008 r. do 24 września 2009 r.). Jakie były owoce tej inicjatywy?

- Pierwsze wystawienie relikwii ciała Ojca Pio było dla wiernych wezwaniem do świętego życia przez ponowne odkrycie nauczania i przesłania życia naszego czcigodnego brata. Był to czas szczególnych łask i korzyści duchowych. Miały wówczas miejsce nawrócenia i powroty do życia wiarą po okresach zamieszania i dezorientacji, spowodowanych często zaślepieniem pseudowartościami i wypaczonymi modelami dominującej w naszych czasach kultury.

- Dlaczego zdecydowano się na stałe wystawiać ciało Ojca Pio?

Reklama

- Decyzja ta została podjęta głównie w wyniku licznych i ciągłych próśb pielgrzymów. Najczęstsze pytanie, jakie ludzie zadawali nam, braciom, podczas pielgrzymek, dotyczyło właśnie tej sprawy: dlaczego zamknęliśmy relikwie Ojca Pio w sarkofagu i czy jest szansa, że w najbliższej przyszłości jego ciało będzie znowu wystawione. Oczywiście decyzja o nowym, już stałym wystawieniu relikwii świętego została podjęta po przeanalizowaniu sytuacji z kompetentnymi władzami kościelnymi i po uzyskaniu wszystkich niezbędnych pozwoleń.

- Gdzie został umieszczony sarkofag z doczesnymi szczątkami św. Ojca Pio?

- Najpierw usunęliśmy dekorację zewnętrzną sarkofagu, wykonaną z drewna i pokrytą srebrną blachą (dzieło gruzińskiego artysty Goudjiego) - wewnątrz znajdowała się przezroczysta urna z ciałem Ojca Pio. Po przeprowadzeniu niezbędnych oględzin przezroczysty sarkofag z ciałem Ojca Pio został umieszczony w tym samym miejscu, gdzie znajdował się wcześniej, tzn. w centralnym miejscu krypty nowej bazyliki pw. św. Ojca Pio.

- Jaka powinna być postawa wiernych, którzy pielgrzymują do relikwii Ojca Pio?

- Wierni powinni tu pielgrzymować z taką postawą i z takimi samymi intencjami, z jakimi pielgrzymują do relikwii innych świętych. Doczesne szczątki świętych, którzy żyją już z Chrystusem, nie są dziełami sztuki ani historycznymi zabytkami, które mają ubogacić naszą wiedzę o przeszłości. Święci, którzy za życia byli żywymi członkami Chrystusa i świątynią Ducha Świętego i którzy zostaną przez Pana Jezusa wskrzeszeni do życia wiecznego i uwielbieni, są godni, aby oddawać im cześć i honor. Są oni jednak przede wszystkim wzorcami do naśladowania - należy iść w ich ślady drogą, która doprowadziła ich do doskonałości życia chrześcijańskiego.
Ojciec Pio w dalszym ciągu będzie „przyjmował” setki tysięcy wiernych, którzy zanoszą mu swoje radości i bóle, trudy i choroby, nadzieje i oczekiwania, grzechy i postanowienia poprawy. Twarz Ojca Pio z jego sarkofagu - jak podkreślił kard. Angelo Amato, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych - pomoże nam odkryć pełne miłosierdzia Oblicze Jezusa, Oblicze, które mówi: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię”.



Zobacz album poświęcony słynnemu stygmatykowi XX wieku, do kupienia w naszej księgarni "Niedzieli" w cenie 2 zł: Ojciec pio. Święty stygmatyk

2013-09-16 13:45

Oceń: +5 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wiele stron, jeden kierunek

Niedziela bielsko-żywiecka 41/2016, str. 1

[ TEMATY ]

Kościół

MR

Bp Roman Pindel przewodniczył uroczystościom Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia w bielskiej katedrze

Bp Roman Pindel przewodniczył uroczystościom Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia w bielskiej katedrze

Do katedry św. Mikołaja w Bielsku-Białej jedni przyjechali samochodami, inni – jak choćby wierni z parafii św. Andrzeja Boboli –przyszli na piechotę, aby 24 września wraz z bp. Romanem Pindlem wspólnie przekroczyć Bramę Miłosierdzia. Do kościołów jubileuszowych pielgrzymowano także w Andrychowie i Skoczowie

W pielgrzymce do katedry zorganizowanej w ramach Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia uczestniczyli przedstawiciele dekanatów bielskiego, czechowickiego i łodygowickiego. – Wchodząc w te drzwi, kiedy chcemy uzyskać odpust, kiedy chcemy wyprosić łaskę, musimy opuścić tych, którzy nie ufają Bożemu Miłosierdziu, pozostają w swoich grzechach albo w przywiązaniu do grzechu. Przechodzimy przez tę Bramę i wchodzimy do świątyni, w której spotykamy się z Tym, który jest miłosierny. Przechodzimy, bo jesteśmy już w innym stanie, w stanie ludzi, którzy są pojednani z Bogiem i którzy uzyskali łaskę odpustu – tłumaczył bp Pindel. Tymi słowami ordynariusz nawiązał do rytu przejścia Izraelitów z ziemi niewoli do ziemi obiecanej, do paschy, która w jej uczestniku wyzwala wiarę w moc Boga zrywającego z niego więzy duchowego zniewolenia, czy do krzyżowej ofiary Chrystusa, który niczym Arcykapłan pokonał drogę z tego świata do domu Ojca, aby wstawiać się za swym ludem. W okolicznościowej liturgii uczestniczyło wielu kapłanów wraz ze swymi parafianami oraz poczty sztandarowe bractw religijnych. Tematyczny wydźwięk tego wydarzenia podkreślał również wystawiony przy ambonie tryptyk, w którym obok obrazu Miłosierdzia Bożego pojawiły się postać św. Faustyny Kowalskiej i św. Jana Pawła II. Wraz z ordynariuszem przy ołtarzu eucharystycznym stanęli m.in. ks. kan. Antoni Młoczek, proboszcz parafii św. Mikołaja, i jego poprzednik ks. prał. Zbigniew Powada.
CZYTAJ DALEJ

Św. Hubert - prawda i legendy

Niedziela toruńska 44/2003

[ TEMATY ]

św. Hubert

en.wikipedia.org

Ponad 1200 lat dzieli nas od czasów, w których żył i działał św. Hubert. Właśnie ta różnica dwunastu wieków sprawiła, że na to, co o nim wiemy, składają się: prawda, legendy i mity. Prawdopodobnie urodził się w 655 r. w znanej i znakomitej rodzinie, na obszarze dzisiejszych Niderlandów. W wieku około 18 lat został oddany na dwór króla Frankonii, a tam poślubił córkę Pepina z Heristal, z którą miał przynajmniej jednego syna. Przez kilka lat pełnił życie pełne przygód jako rycerz. Później został kapłanem i uczniem św. Laparda, a po jego śmierci, ok. 708 r. objął po nim półpogańską diecezję Maastricht. Miał ogromne zasługi w nawracaniu na wiarę chrześcijańską swoich ziomków, którzy dotychczas czcili bożków germańskich. Zmarł w Liege około 727 r., gdzie pochowano go w tamtejszej katedrze. W 825 r. część jego relikwii przeniesiono do Andage, które od tej chwili otrzymało nazwę Saint Hubert. Kult św. Huberta bardzo szybko szerzył się w Europie. Jako patron myśliwych odbierał cześć od XI w., co szczególnie może dziwić, gdyż w najstarszych pismach brak informacji na temat jego działalności na niwie łowieckiej. W XIV w. kult św. Huberta połączono z elementami kultu św. Eustachego. Św. Eustachy żył na przełomie I i II w. Z tego okresu pochodzi słynna legenda o jeleniu. Św. Eustachy jeszcze jako Placydus był naczelnikiem wojskowym cesarza Trajana i oddawał cześć bożkom rzymskim. W czasie jednego z polowań ujrzał jelenia z krzyżem pośrodku poroża. Jeleń nakazał Placydusowi ochrzcić się i przyjąć imię Eustachy. Kult św. Eustachego popularny był zwłaszcza w Kościele wschodnim. Apokryfy o św. Hubercie przeniosły motyw jelenia na grunt chrześcijaństwa zachodniego, umieszczając je w realiach VII w. Mówi się, że gdy żona Huberta wyjechała do swojej umierającej matki, jej osamotniony mąż zaczął hulaszcze życie, a nade wszystko pokochał polowania, które zmieniły się w rzezie zwierzyny prowadzone bez umiaru. W trakcie jednego z takich polowań Hubert ujrzał wynurzającego się z kniei wspaniałego jelenia z krzyżem, jaśniejącym niezwykłym blaskiem pomiędzy pięknymi rozłożystymi rogami. Jednocześnie usłyszał nieziemski głos: „Hubercie! Dlaczego niepokoisz biedne zwierzęta i zapominasz o zbawieniu duszy?”. Wydarzenie to spowodowało wewnętrzną przemianę Huberta, który od tego momentu zmienił swoje życie. Kanonizowany po śmierci, został patronem myśliwych, a dzień jego śmierci i przeniesienia jego relikwii do klasztoru w Andagium - 3 listopada jest świętem myśliwych. Kolejne wątki kultu Świętego dodali pewnie sami myśliwi, którzy mają niezwykłą wyobraźnię. Ze względu na swoje życie, związane z radykalnym, gwałtownym nawróceniem, jest św. Hubert dzisiaj niezwykle popularny. Dynamizm jego życia i nawrócenia może utwierdzać w przekonaniu, że każdy z nas ma szansę zmienić swoje życie na lepsze, a dla każdego chrześcijanina głos z nieba: „Hubercie! Odmień swoje życie...” - jest wezwaniem do stawania się lepszym, bardziej doskonałym, świętym.
CZYTAJ DALEJ

Izrael/ Jad Waszem: znamy nazwiska 5 mln z 6 mln ofiar Holokaustu

2025-11-03 17:01

[ TEMATY ]

Yad Vashem

Adobe Stock

Jerusalem Yad Vashem

Jerusalem Yad Vashem

Jerozolimski Instytut Jad Waszem poinformował w poniedziałek, że udało mu się zidentyfikować nazwiska 5 mln z ok. 6 mln ofiar Holokaustu. To przełomowy moment - skomentowała instytucja. Dodano, że tożsamość części pozostałych ofiar może nigdy nie zostać ustalona.

— Zidentyfikowanie pięciu milionów nazwisk to zarówno przełomowa chwila, jak i przypomnienie o naszym wciąż niewypełnionym zobowiązaniu - powiedział Dani Dajan, prezes Instytutu Jad Waszem, który zajmuje się badaniem Holokaustu i upamiętnianiem jego ofiar.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję