Świętowanie poprzedzone było triduum pastoralno-modlitewnym prowadzonym przez ks. Marka Rybę. Kolejne dni były poświęcone wdzięczności za powołania kapłańskie i zakonne, za rodzinę, za przodków i dobroczyńców. W ramach przygotowania odbył się m.in. koncert zespołu kleryckiego, prezentacja historii parafii i kościoła, czuwanie młodzieży oraz procesja na cmentarz.
W dniu odpustu Ksiądz Biskup odsłonił i poświęcił tablicę pamiątkową pamięci ks. kan. Kazimierza Dzierwy - wieloletniego proboszcza nockowskiego. Inicjatorem wmurowania tablicy, jak również przygotowania jubileuszu 150-lecia kościoła był ks. Aleksander Śmietana - proboszcz parafii - który przeżywa w roku obecnym 15-lecie swego pobytu w Nockowej.
Trudno ustalić, którym z kolei poświęconym gmachem jest obecna świątynia w Nockowej. Wiadomo jednak, że w XVIII wieku przeniesiony został tutaj z Ropczyc drewniany (z 1556 r.) kościół pw. Ducha Świętego. 15 grudnia 1852 r. został on jednak zniszczony przez pożar.
Parafia nie pozostawała zbyt długo bez swej świątyni, gdyż już 6 czerwca 1857 r. został wmurowany kamień węgielny pod budowę nowego - istniejącego do chwili obecnej - kościoła pw. św. Michała Archanioła. Ukończony w 1859 r., według projektu P. Hohera z Rzeszowa, został wzniesiony staraniem ks. Stanisława Nikliborca, przy wielkim wsparciu finansowym dziedzica Wiśniowej - Leopolda Szumskiego. Zbudowano go na miejscu zniszczonej przez pożar drewnianej świątyni.
Kościół w Nockowej pierwotnie był jednonawowym kamiennym budynkiem, bez wyraźnych cech stylowych. Konsekrował go 23 lipca 1869 r. bp J.A. Pukalski. W latach późniejszych kościół był rozbudowywany.
Obecnie kościół w Nockowej jest murowany, bazylikowy, orientowany, trzynawowy, pokryty blachą ocynkowaną. Samo prezbiterium jest zamknięte wielobocznie z dobudowaną po bokach kaplicą i zakrystią, na rzucie oktogonalnym. Od zachodu znajduje się wysoka wieża, na rzucie kwadratu, z wejściem głównym do świątyni w dolnej kondygnacji. Po bokach wieży umieszczone są prostokątne kruchty, przykryte dachem pulpitowym. Nad korpusem kościoła jest dach dwuspadowy, nad prezbiterium zaś wielopołaciowy. Nad nawą główną pośrodku kalenicy umieszczona jest sygnaturka. Wieża natomiast zamknięta jest hełmem, zbliżonym kształtem do dzwonu zwieńczonego latarnią; jest ona pokryta, podobnie jak sygnaturka, blachą miedzianą.
Wielokrotnie zmieniany był wystrój wnętrza kościoła. Pierwotnie do 1971 r. w kościele znajdowało się pięć nastaw ołtarzowych. W ołtarzu głównym w jego centralnej części umieszczony był krzyż. W zwieńczeniu był obraz Serca Pana Jezusa, po bokach zaś stały figury Ewangelistów. Jeden z bocznych ołtarzy poświęcony był Sercu Pana Jezusa, a drugi Matce Bożej. W ołtarzach w nawach bocznych umieszczone były obrazy św. Teresy z Lisieux oraz św. Franciszka z Asyżu.
W roku 1946 otynkowano zewnątrz i wewnątrz dolną część świątyni, do głównego ołtarza sprawiono krzyż i dwa nowe stałe konfesjonały. W latach 1948-1950 odnowiono wnętrze kościoła i odrestaurowano cztery boczne ołtarze oraz założono osiem okien witrażowych.
W 1961 r. obito boazerią ściany pod chórem oraz wstawiono kolejne dwa konfesjonały. W 1964 r. przebudowano dotychczasowy chór drewniany na betonowy. Zamontowano też trzynastogłosowe organy piszczałkowe, które 27 listopada 1966 r. poświęcił bp K. Pękala.
W 1969 r. J. Szczypińska zaprojektowała i wykonała stacje drogi krzyżowej. Ich erekcji dokonał 28 września 1969 r. bp J. Ablewicz. Obecne stacje drogi krzyżowej wykonano metodą mozaikową w 1985 r.
W 1971 r. dokonano w kościele modyfikacji prezbiterium według projektu H. Szczypińskiej. Usunięto wówczas zabytkowy ołtarz główny. Całe prezbiterium podwyższono i wyłożono białym marmurem. Konsekracji nowego ołtarza dokonał bp J. Gucwa 2 stycznia 1972 r. Obecnie na ścianie środkowej w prezbiterium znajduje się drewniany krzyż z wizerunkiem Chrystusa, wokół którego umieszczone są symbole sakramentów św.
W maju 1973 r. dokończono urządzania wnętrza kościoła. Usunięto wówczas dwa boczne ołtarze. W 1974 r. w ściany apsydy wprawiono dwa nowe witraże. Na ścianach prezbiterium od strony nawy głównej mieszczą się ołtarze ku czci Matki Boskiej Niepokalanej oraz św. Michała Archanioła. W nawach bocznych znajduje się figura Serca Pana Jezusa oraz obraz olejny przedstawiający św. Józefa z Dzieciątkiem.
W latach 1979-82 nad nawą główną i prezbiterium dokonano wymiany konstrukcji drewnianej dachu na stalową, a także wymiany stropu kościoła. Pokryto go drewnianymi sześciobocznymi kasetonami składającymi się na kształt plastra miodu. Między nimi znajdują się malowidła wykonane przez M. Kauczyńskiego z Krakowa, który w latach 1982-87 zaprojektował i wykonał obecne wnętrze kościoła. Wskutek zmiany stropu świątyni zniszczono pierwotną polichromię.
W ramach przygotowania do jubileuszu 600-lecia parafii (1985 rok) odnowiono nawy boczne, a w nawie głównej, metodą mozaikową, wykonano postacie dwunastu Apostołów. Sprawiono także tablice marmurowe w wieży kościoła - jedna jako hołd tym, którzy cierpieli i zginęli za Ojczyznę, druga upamiętniająca jubileusz w 1985 r. Poświęcił je bp J. Gucwa 29 września 1985 r.
Na ścianach nawy głównej przy stropie znajdują się freski z przedstawieniami z Księgi Rodzaju. W 2009 r. staraniem ks. A. Śmietany odnowiono figury z dawnego głównego ołtarza i umieszczono je na filarach podtrzymujących chór.
W kaplicy Miłosierdzia Bożego znajduje się drewniany ołtarz przyścienny, pochodzący z 2 poł. XVIII w., odnowiony w 2008 r. Na ścianach i suficie kaplicy znajdują się wielobarwne freski pochodzące z lat 80. XX w. W kaplicy umieszczone są też relikwie św. Ojca Pio i św. Faustyny Kowalskiej.
Duszpasterze pracujący przy budowie i adaptacji kościoła to kolejno: ks. Stanisław Nikliborc (1861-89), ks. Franciszek Fijaś (1889-1910), ks. Jakub Urbański (1910-11), ks. Józef Piechowicz (1911-27), ks. Franciszek Habas (1927-44), ks. Kazimierz Dzierwa (1945-81), ks. Stanisław Zych (1981-94), ks. Aleksander Śmietana (od 1994).
Na okoliczność jubileuszu został przygotowany pamiątkowy album o kościele w Nockowej.